Προσλήψεις, Εκκλησία και εκλογές

Tου Παναγιώτη Καρκατσούλη

Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν αισθάνθηκε ποτέ καλά με τον περιορισμό των προσλήψεων. Πολύ νωρίς, έδειξαν την πρόθεσή τους να μεγιστοποιήσουν τα πολιτικά οφέλη που θα μπορούσαν να αποκομίσουν από το πυρηνικό όπλο των πελατοκρατών (αύξηση μετακλητών και συμβασιούχων).

Οι εθνικοσοσιαλιστές ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αφού φλέρταραν, το πρώτο επτάμηνο 2015, με την εκτροπή από τη δημοκρατική νομιμότητα και την ευρωπαϊκή τάξη, υποχρεώθηκαν, μετά την ήττα τους, σε αναδίπλωση. Κεντρική θέση στις επιδιώξεις τους κατείχε, εξ αρχής, η άλωση του κράτους μέσω των δικών τους παιδιών.

Η παραβίαση της νομιμότητας, η υποδαύλιση εκτροπών και συγκρούσεων και ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων έπρεπε, όμως, να γίνουν με τρόπο που δεν θα τους έφερνε, ξανά, σε μετωπική αντιπαράθεση με τους δανειστές.
Ζηλωτές της εποχής που «δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα» όταν οι προσλήψεις μπορούσαν, από μόνες τους, να διασφαλίσουν την επανεκλογή του κόμματος που τις έκανε, σκόνταψαν στον περιορισμό τους από τους δανειστές.

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έπρεπε να εφεύρουν νέες κατηγορίες και τερτίπια για να μπορέσουν να κάνουν μαζικούς διορισμούς. Κατάφεραν αρκετά: Άλλοτε με το πρόσχημα της συμμόρφωσης σε δικαστικές αποφάσεις (όπου, αίφνης, οι δημοσιονομικοί περιορισμοί έπαυαν να υπάρχουν), άλλοτε με το τρικ της αλλαγής του νομικού στάτους των υπαλλήλων που μεταβαλλόταν αναλόγως με το πού υπηρετούσαν, και, κυρίως, με την ανοχή των δανειστών, κατάφεραν να παρακάμπτουν την απαγόρευση. Το ίδιο επιχειρούν και τώρα με τους κληρικούς, τους οποίους η κυβέρνηση αποφάσισε να παύσει από δημοσίους υπαλλήλους, «απελευθερώνοντας» δέκα χιλιάδες θέσεις για νέες προσλήψεις.


Οι κληρικοί, όμως, είναι δημόσιοι υπάλληλοι, που σημαίνει ότι μισθοδοτούνται και συνταξιοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ενδεχόμενο να πάψουν να είναι μπορεί να συμβεί εάν όλοι αυτοί, ένας ένας, απολυθούν: Είτε διότι υπέπεσαν σε κάποιο ποινικό αδίκημα που επέσυρε την καταδίκη τους είτε διότι καταργήθηκαν, μαζικά, οι θέσεις τους.

Αλλά, ακόμη και στην περίπτωση αυτή, δεν «ελευθερώνονται» θέσεις που θα τις καταλάβουν κάποιες άλλες δέκα χιλιάδες. Παλιά υπήρχαν κενές οργανικές θέσεις-καβάντζα για τους ρουσφετοπράκτες. Τώρα, μπορεί να δημιουργηθούν θέσεις, εάν αντιστοιχούν στον περιορισμό προσλήψεων που ισχύει (για φέτος, για κάθε τρεις που αποχωρούν θα πρέπει να προσλαμβάνεται ένας και από 1ης-1-2019 η αναλογία αυτή θα γίνει 1:1).

Το ίδιο θα ισχύσει και εάν η Εκκλησία πάψει να είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Εάν γίνει, για παράδειγμα, ΜΚΟ -μια μορφή οργάνωσης προσφιλής στους Συριζαίους-, οι κληρικοί θα προσλαμβάνονται και θα αμείβονται ελεύθερα, χωρίς την έγκριση του κράτους.

Για όλα αυτά, όμως, απαιτούνται κοσμογονικές αλλαγές, για τις οποίες, τις προηγούμενες ημέρες, δεν ακούσαμε τίποτα. Ούτε πρόκειται. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν: Συστηματική, επίμονη, γκεμπελική προπαγάνδα. Το ψέμα με τη διαρκή επανάληψή του αφήνει ένα αποτύπωμα πραγματικότητας. Ελπίζουν ότι θα είναι πολλοί εκείνοι που θα το πιστέψουν. Εμείς, η δημοκρατική παράταξη, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είναι ελάχιστοι.

* Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση