Ελληνικός ενεργειακός πλούτος – Σαμποτάζ εκ των έσω

Γράφει ο Ηλίας Κονοφάγος

Σήμερα η ελληνική οικονομία ζει και τρέφεται από τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Η χώρα δεν παράγει τίποτε το πρωτοποριακό και στηρίζεται αποκλειστικά σε εισαγωγές προϊόντων πάσης φύσεως συμπεριλαμβανομένων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Καμιά αξιόλογη βιομηχανία αιχμής δεν υπάρχει πια και ουδείς προτείνει σήμερα κάτι αξιόλογο για να εξέλθουμε από την οικονομική αυτή κρίση που μαστίζει εδώ και μία δεκαετία την χώρα μας. Από το 2010, είχε τεθεί εκ μέρους μας επί τάπητος η μόνη αξιόλογη πρόταση εξόδου από την κρίση, η οποία συμπεριλαμβάνει την ανάδειξη του ορυκτού μας πλούτου, των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Το γεγονός αυτό στην ουσία θα μπορούσε να επαναφέρει στην Ελλάδα τη βαριά βιομηχανία η οποία έχει ήδη μετακομίσει σε άλλες χώρες του κόσμου. Αυτό το θεωρούμε ιδιαίτερα απαραίτητο να συμβεί ανεξάρτητα εάν αυτός ο ελληνικός πλούτος είναι στην πραγματικότητα λιλιπούτειος ή εάν συμπτωματικά είναι εξωφρενικά μεγάλος.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα κάθε μέρα διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει εθνική συνείδηση που να εξυπηρετεί την ανάδειξη του ντόπιου ενεργειακού πλούτου, αλλά υπάρχει ένα γραφειοκρατικό περιβάλλον που καθημερινά εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα, με άριστο τρόπο τις εισαγωγές ξένου ορυκτού πλούτου. Κανείς δεν προβάλλει συστηματικά και δημόσια ότι εισαγωγές ξένων ενεργειακών πρώτων υλών οδηγούν στη δημιουργία πλούτου και θέσεων εργασίας στην Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ, στην Αλγερία, στην Ρωσία στο Αζερμπαϊτζάν, στην Τουρκία κ.λ.π., σε βάρος των παιδιών μας που κατά εκατοντάδες χιλιάδες αποδημούν στο εξωτερικό.

Επί πλέον οι οικολογικές οργανώσεις πάσης φύσεως. χωρίς να αρθρώνουν καμμία απολύτως εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, φροντίζουν να αντιτίθενται στις όποιες προτάσεις ανάπτυξης και ιδιαίτερα στην έρευνα και εξόρυξη. Αντιτίθεται μάλιστα ακόμα και αν η έρευνα αφορά την εξόρυξη του καθαρότερου των υδρογονανθράκων, δηλαδή το βιογενές φυσικό αέριο και έστω και εάν οι νέες γενεές πρόκειται να γνωρίσουν και να εξοικειωθούν με υποθαλάσσιες ρομποτικές τεχνολογίες αιχμής παραγωγής υδρογονανθράκων.


Μέσα σ΄αυτό το εξωφρενικό τοπίο οι μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο (Τοtal, ExxonMobil, Repsol, Energean κ.λ.π.) έχουν προσέλθει με σκοπό να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν έρευνες στην χώρα μας. Εν τούτοις το τελευταίο διάστημα διαπιστώνουμε με θλίψη μία συνεχή ενασχόληση του πολιτικού μας κόσμου με τις επαναλαμβανόμενες τουρκικές απειλές εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ή ΑΟΖ της χώρας μας, υποβοηθούμενο από την συστηματική πρωτοσέλιδη προβολή των μαζικών μέσων ενημέρωσης.

Απουσία δηλώσεων

Όλα τα παραπάνω είναι εξαιρετικά λυπηρά τη στιγμή που παρατηρούμε ότι ζωτικές Συμβάσεις με παγκόσμιους πετρελαϊκούς κολοσσούς αναζήτησης του υποθαλάσσιου ορυκτού μας πλούτου σέρνονται προς έγκριση στους γραφειοκρατικούς διαδρόμους του ελληνικού δημοσίου και της Βουλής. Και εδώ να διευκρινίσουμε, ότι σε παγκόσμια κλίμακα εταιρείες μεγέθους, όπως η Exxon Mobil και η Total δεν επενδύουν για να ανακαλύψουν μικρού ή μεσαίου μεγέθους κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Τους ενδιαφέρουν αποκλειστικά και μόνο ο εντοπισμός και ανάπτυξη γιγαντιαίου μεγέθους κοιτασμάτων. Γι΄ αυτόν τον λόγο εξ’ άλλου προσήλθαν για να επενδύσουν στη χώρα μας.

Η παντελής απουσία πολιτικών δηλώσεων σχετικών με τη διευκόλυνση τέτοιας μορφής γιγαντιαίων επενδύσεων στην χώρα μας οι οποίες θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα της χώρας μας είναι χαρακτηριστική σε όλα σχεδόν τα ελληνικά κόμματα. Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν προβάλλουν καθόλου το όφελος που θα μπορούσε η Ελλάδα να έχει από μία σημαντική εξόρυξη κοιτάσματος φυσικού αερίου. Να υπενθυμίσουμε ότι η οικονομική και ενεργειακή μοίρα της Αιγύπτου άλλαξε τελείως το 2015 μετά την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος “ΖΟΡ” νότια της Κύπρου, που με ευρωπαϊκά δεδομένα είναι ακαθάριστης συνολικής αξίας 200 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η χώρα μας συνεχίζει να ζει από εισαγωγές ορυκτού πλούτου (από Σαουδική Αραβία, Ρωσία, Αλγερία, Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Κατάρ, κ.λ.π.) δημιουργώντας πλούτο και θέσεις εργασίας σε ξένες χώρες. Επ’ αυτού του θέματος, ουδείς τολμά να μιλήσει σήμερα ανοικτά. Αντίθετα συναντάμε συνέχεια απαράδεκτα δημοσιεύματα για σκόπιμη διόγκωση του ελληνικού πιθανού ορυκτού πλούτου κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και για την ανάγκη να είμαστε προσεκτικοί διότι θα χρειαστούν δεκαετίες για εντοπίσουμε και να αναπτύξουμε κοιτάσματα. Αποσιωπούν τελείως ότι το γιγαντιαίο κοίτασμα φυσικού αερίου του Ισραήλ, το “Ταμάρ” και το υπεργιγαντιαίο κοίτασμα “Zoρ» της Αιγύπτου άρχισαν παραγωγή μέσα σε μόλις 4 χρόνια από την ανακάλυψη τους.

Χρειάστηκε παρέμβαση Μακρόν

Καιρός είναι λοιπόν να ξυπνήσουμε τους πολιτικούς μας για να εξοντώσουν την απαράδεκτη υπάρχουσα γραφειοκρατία που εμποδίζει την πραγματοποίηση ζωτικών επενδύσεων στην χώρα μας. Είναι η γραφειοκρατία αυτή που εκτρέφει τη διαφθορά, απαξιώνει την τοπική παραγωγή ορυκτού πλούτου και παράλληλα στηρίζει τις εισαγωγές ενεργειακού ορυκτού πλούτου από το εξωτερικό.

Εικόνα 1. Η τουρκική διεκδίκηση βασίζεται σε ένα καταμερισμό υφαλοκριπίδας βάσει της μέσης γραμμής μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης

Αρκεί να αναφέρουμε ότι η έγκριση και κατακύρωση της σύμβασης του θαλάσσιου οικοπέδου 2 στο Ιόνιο πέλαγος μεταξύ της Total και του ελληνικού δημοσίου χρειάστηκε η παρέμβαση του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν για να κλείσει η υπόθεση αυτή, μετά από τρία χρόνια γραφειοκρατικής ταλαιπωρίας. Γεγονός αποτελούν πάντως οι νέες τουρκικές προσπάθειες παρέμβασης της Τουρκίας στα Νότια της Κρήτης (βλ. Εικ.1) που δεν είναι ανεξάρτητες από τελευταίες γεωλογικές αξιολογήσεις που δείχνουν ξεκάθαρα ότι στην ελληνική ΑΟΖ νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες παρουσίας γιγαντιαίων στόχων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (βλ. Εικ.2).

Πριν μόλις μερικούς μήνες δημοσιεύσαμε ότι δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης έχουμε σαφείς γεωλογικές και γεωφυσικές αποδείξεις ύπαρξης στόχων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που ξεπερνούν κάθε φαντασία. Συγκεκριμένα, στα θαλάσσια όρια μεταξύ Ελλάδος και Λιβύης υπάρχουν στόχοι που ο όγκος τους από 35 μέχρι και 50 φορές μεγαλύτερος από αυτό του κοιτάσματος “Zoρ”. Εάν επαληθευτεί με γεώτρηση ότι αυτοί οι στόχοι περιέχουν πράγματι φυσικό αέριο θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν φυσικό αέριο στην ΕΕ για δεκαετίες.

Εικόνα 1. Στόχοι Κοιτασμάτων τύπου “Zoρ” νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης

Με βάση τα προηγούμενα δεδομένα, η Τουρκία με απειλές, με παράνομους χάρτες διεκδικήσεων αλλά και με τακτικές επαφές με τις λιβυκές Αρχές αγωνίζεται να καθυστερήσει τις συστηματικές έρευνες εντοπισμού και εκμετάλλευσης κοιτασμάτων στην Ελλάδα. Κύριος στόχος η Ελλάδα να μην ανακάμψει και να παραμείνει μόνιμα στις εισαγωγές και στην φτώχεια. Στο αγώνα αυτό, η Τουρκία έχει την συμπαράσταση της Ρωσίας, που με παρόμοιες επαφές στη Λιβύη, προσπαθεί να αποτρέψει τις συντονισμένες αμερικανογαλλικές επενδυτικές προσπάθειες μεταξύ Κρήτης-Λιβύης-Κύπρου που στόχο έχουν να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό φυσικό αέριο.

Τέλος, η παρουσία του πρωθυπουργού μας στο Παλέρμο της Σικελίας -στη Διεθνή διάσκεψη για την Λιβύη- αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός, που θα ήταν χρήσιμο για την ελληνική πλευρά εάν επιτέλους οι πολιτικοί μας και τα κόμματα ξυπνήσουν και αποφασίσουν να ασχοληθούν στρατηγικά με τη θεραπεία της ελληνικής παθογένειας ώστε να ισχυροποιηθεί η χώρα αυτή και να κοιτάξει το μέλλον αισιόδοξα.

SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση