Δημοκράτες αν πληρώσουν, κατακτητές αν την κοπανήσουν

Ο Σόιμπλε έλεγε-και πολύ σωστά έλεγε-ότι του είναι παντελώς αδιάφορο ποιες οι ελληνικές κυβερνήσεις που δανείστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σημασία έχει ότι δανείστηκαν. Και πάνω απ όλα σημασία έχει ότι το κράτος έχει συνέχεια. Είτε με πρωθυπουργό Παπανδρέου, Μητσοτάκη. Σημίτη, Σαμαρά, Τσίπρα. Όλες οι κυβερνήσεις δανείστηκαν.
Επομένως πρέπει να πληρώσουμε. Και πληρώνουμε. Αφού προηγουμένως όλες τις κυβιστήσεις κάναμε όλα τα μνημόνια τα υπογράψαμε. Με όλες τις κυβερνήσεις και όλους τους πρωθυπουργούς. Τελεία και παύλα.

Αν αυτό ισχύει για την Σωρρακώσταινα, τότε περισσότερες φορές ισχύει για την μεγάλη, την τεράστια, την θωρακισμένη οικονομικά, την πρώτη εξαγωγική υπερδύναμη της υφηλίου. Ισχύει και για την Γερμανία. Παντελώς αδιάφορο αν η ευθύνη για την αρπαγή των χρημάτων στη διάρκεια της Κατοχής οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ναζιστικό καθεστώς του Αδόλφου Χίτλερ. Ας πρόσεχαν. Ας πρόσεχαν να μην το ψήφιζαν και να μην τον ανέχονταν. Τώρα αγαπητέ Πρόεδρε της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στανμάγιερ είναι πολύ αργά για δάκρυα. Too Late!

Το συνολικό ποσό (με τους τόκους) λένε ότι ξεπερνάει τα τριακόσια πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ. Μπορεί να είναι λιγότερο. Όμως πρέπει να πληρώσουν. Τα άρπαξαν δια της βίας. Και μάλιστα άρπαξαν οτιδήποτε έβρισκαν μπροστά τους. Από ράβδους χρυσού, μέχρι άπειρες δραχμές. Μέχρι ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών. Οι άθλιοι σαν λήσταρχοι του Μεσαίωνα έπεσαν και κατασπάραξαν όλες τις οικονομίες του Ελληνικού λαού. Και από πάνω βασάνιζαν, εκτελέσουν, δολοφονούσαν κάθε «ύποπτο» έλληνα πολίτη. Η επίγεια κόλαση. Η κτηνωδία των χειρότερων κατά συρροή δολοφόνων. Μπροστά τους ο Χάνινμπαλ Λέκτερ φαντάζει σαν ανέκδοτο.


Και κάτι ακόμα. Μπορεί στο παρελθόν οι μετακατοχικές, ελληνικές κυβερνήσεις να έχουν υπογράψει συμφωνίες απαλλαγής από διεκδικήσεις προς το γερμανικό δημόσιο. Μπορεί. Για τη συνείδηση κάθε απλού πολίτη, οποιασδήποτε χώρας, αυτό δεν είναι αδιάσειστο τεκμήριο «συμψηφισμού» και «αθωότητας». Αυτές οι συμφωνίες, για την δική μου συνείδηση, είναι για τα σκουπίδια

Για δύο λόγους. Ο πρώτος ότι η Ελλάδα ήταν και είναι «ανοχύρωτη» πολιτεία. Με συρρικνωμένη παραγωγική βάση και με μικρή οικονομία. Η Ελλάδα είναι εξαρτημένη από τις μεγάλες δυνάμεις. Επομένως οι όποιες συμφωνίες εξασφαλίστηκαν υπό την απειλή του νόμου του συσχετισμού δυνάμεων. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Μια τέτοια λογική καταρρίπτει κάθε ισχυρισμό περί δημοκρατικών και ισότιμων διακρατικών σχέσεων. Εγώ ο μικρός τρώω σφαλιάρες από τον μεγάλο. Κατά μία έννοια, αυτή ήταν και η λογική των κατακτητών

Με την διαφορά ότι με τα τεθωρακισμένα και την πανίσχυρη γερμανική πολεμική μηχανή καταφέρανε να υποτάξουνε την μικρή Ελλάδα. Τώρα, λοιπόν, συμβαίνει περίπου το ίδιο πράγμα. Τώρα η «κατάκτηση» συντελείται με οικονομικούς όρους. Επομένως η άρνηση της Γερμανίας να εξοφλήσει τα γραμμάτιά της και τα δανεικά της, λειτουργεί ως επιχείρημα εκείνης της μερίδας λαϊκιστών που ακόμα και τώρα ισχυρίζονται ότι οι έλληνες πολίτες στενάζουν κάτω από τον γερμανικό, οικονομικό, ζυγό!

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την σημερινή, καχεκτική, οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση μας σέρνει από τη μύτη. Αρα ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση ακόμα μεγαλύτερη υποτέλεια. Να το θέσω διαφορετικά. Αν οι ΗΠΑ βρίσκονταν στη θέση της Ελλάδας, ποια θα ήταν η στάση της Γερμανίας; Επομένως αφήστε τα σάπια.
Όπως εμείς τα δανειστήκαμε και τα φάγαμε και τώρα πρέπει να πληρώσουμε.
Έτσι και οι Γερμανοί. Τα άρπαξαν, τα έφαγαν ε διάολε ήρθε επιτέλους ο καιρός να πληρώσουν κι αυτοί.
Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου είναι η πεμπτουσία ενός ασυγκράτητου και αχαλίνωτου ιμπεριαλισμού.

Με απλά λόγια, το κατοχικό χρέος είναι crash test.
Αν πληρώσουνε είναι δημοκράτες.
Αν δεν τα πληρώσουν θα είναι «κατακτητές»!

Δημήτρης Δανίκας
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση