Με πίστη ενάντια στην κρατική βία και τρομοκρατία
Το κοινωνικό κίνημα κατά της προδοσίας των Πρεσπών οδήγησε την εξουσία σε ακραίες συμπεριφορές
Από τον Γιάννη Κουριαννίδη
Τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του μεγάλου συλλαλητηρίου που διοργανώθηκε κατά της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών και με αφορμή την έλευση του πολιτικού αυτουργού της στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 83ης Διεθνούς Εκθεσης, μέρες μετά έχουν αφήσει τον απόηχό τους στην κοινωνία τόσο της πόλης όσο και της βόρειας Ελλάδας γενικότερα. Η εγκληματική δράση της Αστυνομίας εκδηλώθηκε με την αδίστακτη διάλυση του ειρηνικού συλλαλητηρίου χρησιμοποιώντας μεθόδους που αρμόζουν μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα, χτυπώντας ανελέητα και ρίχνοντας χημικά σε οικογενειάρχες και απλούς πολίτες που συμμετείχαν σε αυτό.
Η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής ήταν τέτοια που οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν θύμιζαν περιβάλλον μάχης, με τη διαφορά ότι οπλισμένη ήταν μόνον η μία πλευρά. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης και των άλλων περιοχών της Ελλάδας, αδιαφορώντας για το κλίμα τρομοκρατίας που είχε καλλιεργηθεί τις προηγούμενες ημέρες στην πόλη (αναίτιες προσαγωγές προσώπων που συμμετείχαν στις συντονιστικές επιτροπές του συλλαλητηρίου, εισβολές σε οικίες τους και στο γραφείο χριστιανικού σωματείου που δραστηριοποιείται κυρίως στη Βόρειο Ηπειρο, ακροβολισμός ελεύθερων σκοπευτών σε στέγες πολυκατοικιών, κατευθυνόμενα τρομοκρατικά δημοσιεύματα καθεστωτικών εφημερίδων κ.λπ.), κατέκλυσαν κατά δεκάδες χιλιάδες την περιοχή του Λευκού Πύργου και της πλατείας του Μεγ. Αλεξάνδρου με τα παιδιά τους για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην προδοσία.
Με την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στο πλήθος, και μάλιστα την ώρα που το συλλαλητήριο είχε ολοκληρωθεί και ο κόσμος αποχωρούσε, με την εκτόξευση καπνογόνων στα τυφλά από απόσταση 100-150 μ. μέσα στο πλήθος, με την περικύκλωσή του στον χώρο του αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου, προκλήθηκαν ασφυξία και πανικός, πολλοί λιποθύμησαν, ενώ κάποιοι, μέσα στην απελπισία τους, πήδηξαν στη θάλασσα! Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΚΑΒ, δεκάδες ήταν οι περιπτώσεις πολιτών που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία της πόλης.
Τα γεγονότα αυτά ήρθαν σε συνέχεια των ανάλογων εγκληματικών ενεργειών που διαδραματίστηκαν στο Πισοδέρι της Φλώρινας κατά την ημέρα της υπογραφής της επαίσχυντης συμφωνίας και κατέδειξαν για άλλη μία φορά την πρόθεση της κυβέρνησης να τσακίσει με βιαιότητα οποιαδήποτε έκφραση αμφισβήτησής της. Τα γεγονότα αυτά θα στιγματίζουν για πάντα τη δημοκρατία στη χώρα μας και ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε σε ποια άλλη δημοκρατική χώρα θα συνέβαιναν αντίστοιχα έκτροπα χωρίς να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι, χωρίς να τεθεί θέμα ακόμη και παραίτησης της κυβέρνησης λόγω των εγκληματικών πρακτικών της κατά του διαμαρτυρόμενου λαού. Παρά ταύτα, κοιτάζοντας σήμερα με ψυχραιμία όσα διαδραματίστηκαν, μπορούμε με ασφάλεια να εξαγάγουμε μερικά συμπεράσματα:
1. Οι πολίτες δεν πτοήθηκαν από το κλίμα τρομοκρατίας που η ίδια η κυβέρνηση και τα ενεργούμενά της δημιούργησαν πριν από το συλλαλητήριο.
2. Η συμμετοχή των νέων στο συλλαλητήριο ήταν εντυπωσιακή. Αυτό καταδεικνύει ότι η Αριστερά έχει χάσει τουλάχιστον μία ολόκληρη γενιά, η οποία βρήκε τρόπο έκφρασης ενάντια στα δεινά της και στο ζοφερό μέλλον της μέσω του εθνικού μας θέματος. Η σύγκριση με τις αντικινητοποιήσεις των χρήσιμων ηλιθίων («αντιεξουσιαστές» κ.λπ.) ήταν συντριπτική σε βάρος τους.
3. Γίνεται πλέον σαφές ότι η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών δημιουργεί ένα κίνημα μέσα στην κοινωνία το οποίο δεν πρόκειται να καταλαγιάσει, αλλά ούτε και να κατασταλεί. Οι πολίτες είναι αποφασισμένοι να ακυρώσουν στην πράξη την προδοσία και να τιμωρήσουν τους αυτουργούς της. Αυτό οδηγεί την εξουσία σε ακραίες συμπεριφορές εναντίον των πολιτών.
Η κυβέρνηση δείχνει με τις πράξεις και τη συμπεριφορά της ότι δεν υπολογίζει σοβαρά τις παραπάνω παραμέτρους, προφανώς διότι στηρίζεται στις υποσχέσεις του εξωτερικού παράγοντα, στις πιέσεις του οποίου πρόθυμα ενέδωσε.
Γίνεται φανερό, όμως, ότι η επιλογή της, πέραν των καταστροφικών πολιτικών αποτελεσμάτων που θα έχει για την ίδια, δημιουργεί στην ευρύτερη περιοχή μας νέες γεωπολιτικές εξελίξεις, τις οποίες όχι μόνο δεν μπορεί να ελέγξει και να προσαρμόσει στα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά θα εξελιχθούν ερήμην μας, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για το μέλλον της πατρίδας μας.
* Ο Γιάννης Κουριαννίδης είναι Διευθυντής του περιοδικού «Ενδοχώρα»
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Είναι αναγκαίο όταν αναφέρονται οι αρθρογράφοι σε μελλοντικές εξελίξεις, και ειδικά όταν τις προβλέπουν δυσάρεστες ή και καταστροφικές για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, να μπαίνει μπροστά από το ρήμα της πρότασης ένα "ίσως".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφ' ενός γιατί κανείς σήμερα δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον με 100% βεβαιότητα και αφ'ετέρου επειδή αυτή η "βεβαιότητα" απογοητεύει τον ελληνικό λαό, "του τη σπάει" κατά το κοινώς λεγόμενο. Οι αρθρογράφοι, συνεπώς, που έχουν καλές προθέσεις για τον ελληνισμό και την Πατρίδα, πρέπει να το αποφεύγουν.
Και συγκεκριμένα, ενώ το άρθρο είναι εξαιρετικό, "μου τη σπάει" η τελευταία παράγραφος που αναφέρει: "...νέες γεωπολιτικές εξελίξεις...ΘΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΎΝ ερήμην μας...", με το ρήμα σε μέλλοντα χωρίς ένα ίσως μπροστά, χωρίς ένα "εκτός εάν", ένα κάλεσμα σε αγώνα για την ανατροπή αυτών των εξελίξεων, π.χ. "εκτός εάν" αγωνιστούμε όλοι μαζί να τις ανατρέψουμε!
Αρκετά μας έχουν κάνει να σκύψουμε το κεφάλι. Όσοι αγαπάνε αυτόν τον "τόπο" πρέπει να δίνουν το μήνυμα: "Έλληνα, ψηλά το κεφάλι! Μπορείς και πρέπει να νικήσεις!"