Ο βούρκος ντρέπεται

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Το ’χουμε πει και θα το ξαναπούμε: όσο φτάνουμε προς τις κάλπες και τον εκλογικό διασυρμό του Τσίπρα και του Καμμένου, τον απόλυτο και χωρίς προηγούμενο εξευτελισμό τους εκείνη την ωραία Κυριακή (που δεν θ’ αργήσει), η Πορεία τους προς τη Ρώμη —ο προεκλογικός αγώνας του φαιοκόκκινου τσίρκου, aka καραβανιού— θα βουτηχτεί στον βούρκο: αρχικά ώς το γόνατο και εν συνεχεία, και προς το τέλος τους, ίσαμε τούς ώμους.

Τον τόνο της ρητορικής που θα χρησιμοποιηθεί από τον έναν τον ξέρουμε βέβαια όλοι — είναι αυτός ο ίδιος που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: ξεκάθαρα και εφιαλτικά εμφυλιοπολεμικός. Ή αλλιώς: ό,τι πιο απρεπές, άηθες και σιχαμένο μπορεί να σκεφτεί κανείς για οποτεδήποτε και οπουδήποτε, μα ειδικά στην Ελλάδα, που ακόμη μετρά πληγές από εκείνα τα μαύρα χρόνια. Ό,τι πιο βαθιά ανθελληνικό και, κυρίως, αντικοινωνικό. (Δεν μιλώ καν για «αντιπαραγωγικό»). Ο γιαλαντζί Καπετάνιος (που δεν ξέρει καν τι σημαίνουν —ρωτήστε τον!— τα αρκτικόλεξα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, ή ΟΠΛΑ — ένα αγλάισμα απαιδευσιάς) θα προσπαθήσει πάλι να διεγείρει τα αντιδεξιά αντανακλαστικά των πολιτών, στηριζόμενος στους, χρήσιμους ή άχρηστους δεν ξέρω, μα σαφώς ηλιθίους —για να το θέσουμε κομψά— ανθρώπους του Τύπου που σιτίζονται στην Αυλή του, και που δόξα τω Θεώ θα παρασυρθούν μαζί του. Hint: Αυτή είναι η κοινή ανθρώπινη μοίρα των κολαούζων.

Όσο για τον έτερο της ΕΠΕ που συνέπηξαν από κοινού, τον άνθρωπο που κατέχει το παγκόσμιο και ακατάρριπτο ρεκόρ χρυσοπληρωμένων από το υστέρημα των φορολογουμένων πολιτών πτήσεων με στρατιωτικά αεροσκάφη —αν θέσουμε εκτός συναγωνισμού κάτι φυλάρχους σε εμπόλεμες αφρικανικές περιοχές και τον G.I. Joe—, και πάλι ξέρουμε πού θα ποντάρει στην (πολιτική for a change) ρουλέτα: στο μαύρο — όλα στο μαύρο. Ειδικότης κτηθείσα εν τω στρατεύματι.

Λαός, αξιοπρέπεια, κάτω το κεφάλαιο, κοινωνική δικαιοσύνη, κυνήγι στις off shore, θάνατος στη Δεξιά, από τη μία, και Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια από την άλλη. Μία σιαμαία ρητορική, μία δικοτυλήδονη φανφάρα, μία διπολική έφοδος ενάντια σε ανθρώπους παραζαλισμένους από την ανέχεια ή/και πνευματικώς πένητες — μα όχι ανεύθυνους για την ψήφο τους ασφαλώς. Μία τελευταία προσπάθεια να υφαρπαχθούν ψήφοι τόσο από τη μία όσο και από την άλλη άκρη του εκλογικού φάσματος. Μία απέλπιδα προσπάθεια, που θα αποτύχει πανηγυρικώ τω τρόπω. Εδώ είναι και εδώ είμαστε.

Παρ’ όλα αυτά, και πάλι —δεν σταματώ να το λέω— θα μείνουμε με το στόμα ανοιχτό από το υφολογικό ύψος, ή μάλλον βάθος, των «επιχειρημάτων» και των συνθημάτων που θα χρησιμοποιηθούν. Και, επειδή ο κύριος, και δυστυχώς μόνος, εκφραστής τού αύριο για την Ελλάδα, του αύριο που πρέπει για την Ελλάδα, είναι ο Μητσοτάκης (η Γεννηματά, όσο και να μπορεί, έχει αυτή τη στιγμή ιερή προτεραιότητα να διαφυλάξει και να επανισχυροποιήσει κατά το δυνατόν το κόμμα της — και καλά κάνει), επειδή λοιπόν ο εχθρός είναι ένας, όλη η λάσπη που θα εκτοξευτεί και θα αδειαστεί στον κοινωνικό βίο θα έχει αποκλειστικά αυτόν για στόχο.

Ο Τσίπρας και ο Καμμένος ξέρουν τι σημαίνει η συγκεκριμένη αλλαγή που έρχεται. Ξέρουν πόσο θα αλλάξουν ΟΛΑ. Ξέρουν ότι η εθνικολαϊκιστική παρένθεση που τάισε το εγώ τους (και όχι μόνο…) θα κλείσει διά παντός. Και επίσης ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι όλο αυτό που έρχεται, και που δεν θα τους συμπεριλαμβάνει πλέον, δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι διέλυσαν τη χώρα όσο καλύτερα μπορούσαν, υποθηκεύοντας το μέλλον της με κατάνυξη νεοπροσήλυτου και λαιμαργία ύαινας.

Πάνω από όλα ξέρουν τι σημαίνει, τι βάρος είναι, να πηγαίνουν σε συναντήσεις με ξένους ηγέτες, με υπουργούς και με στελέχη πελώριων οργανισμών δυο άνθρωποι με σαφή προβλήματα κατανόησης κειμένου. Άνθρωποι γλωσσικά ανεπαρκείς. Άνθρωποι αστοιχείωτοι. Άνθρωποι που επιλέγουν queer ντυσίματα, χωρίς γραβάτες ή με αμπέχονα, για να καλύψουν την πτωχεία τους. Άνθρωποι που κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά και που όλοι γελούν πίσω από την πλάτη τους. Ξέρουν τι πά’ να πει να σε κουτσομπολεύει όλο το τένις. Και ξέρουν —κυρίως αυτό— τι θα συμβεί όταν ξαφνικά θα βρεθεί στη θέση τους, όχι απλώς ένας απόφοιτος του Χάρβαρντ, αλλά αυτός ο συγκεκριμένος απόφοιτος του Χάρβαρντ.

Το βλέπουν το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει. Κι αυτά είναι δύσκολα πράγματα. Δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Δεν καταπίνονται.

Γι’ αυτό να είστε καλά προετοιμασμένοι: θα δείτε και θα ακούσετε πράγματα που δεν λέγονται ούτε στα τούρκικα σίριαλ.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση