Οι κραυγές των θυμάτων θα σας κυνηγάνε για πάντα

Επειδή πολλοί πολίτες από καλή προαίρεση ή αφέλεια μπορεί να πίστεψαν ότι το διάγγελμα του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο και η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης σημαίνουν συναίσθηση ευθύνης εκ μέρους του ή μεταμέλεια ή αφύπνιση, οφείλω να τους πληροφορήσω ότι τίποτε από τα τρία δεν συμβαίνει. Πρόκειται για μια καλά σχεδιασμένη θεατρική παράσταση, με ένα στόχο. Να σωθεί από τα αποκαΐδια ο ίδιος.

Και είναι μια θεατρική παράσταση, που παίζεται από την πρώτη κιόλας μέρα, όταν επέστρεψε ασθμαίνων από το Μόσταρ και την εκεί βράβευσή του από μια ασήμαντη, αντισερβική ΜΚΟ, που έχει άγνωστη χρηματοδότηση.

Εκείνη τη νύχτα, μετά τις 11 το βράδυ, στο έκτακτο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής, εμφανίστηκε σε πανελλήνια σύνδεση με τους αρμόδιους (!) υπουργούς και αξιωματούχους να ρωτάει αφελή ερωτήματα και να παίρνει ασαφείς απαντήσεις, σε ένα κακοστημένο σκηνικό, που δεν είχε σκοπό την ενημέρωσή του. Η ενημέρωση για τέτοια θέματα δεν γίνεται δημόσια. Το σκηνικό είχε σκοπό το λαό.

Το κακοστημένο αυτό θεατρικό είχε στόχο να μεταδοθεί στους πολίτες η εικόνα μιας ήπιας και καθησυχαστικής κατάστασης, ενώ 5 (πέντε) ώρες πριν, στις 6.30 το απόγευμα άνθρωποι καίγονταν στο Μάτι και άνθρωποι κολύμπαγαν φλεγόμενοι στη θάλασσα!

Εάν 5 ώρες μετά, όλα αυτά δεν τα ήξεραν οι αρμόδιοι της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας, του Λιμενικού, της Πολιτικής Προστασίας, της Περιφέρειας, θα έπρεπε να κρατούνται σε αστυνομικά Τμήματα.

Όλες οι μαρτυρίες, όμως, απέδειξαν μέχρι σήμερα ότι τα ήξεραν. Ήταν ενήμεροι από τους πυροσβέστες, τους Δήμαρχους Ραφήνας και Αθήνας, τους ίδιους τους κατοίκους που έπαιρναν αλλόφρονες τις υπηρεσίες και τους ρεπόρτερς των ΜΜΕ. Και αφού τα ήξεραν αποκλείεται να τα απέκρυψαν από τον πρωθυπουργό.


Πρώτον γιατί αν τα απέκρυπταν θα τους τέλειωνε μόλις μάθαινε την απόκρυψη. Επειδή θα τον εκθέτανε. Και δεύτερον, που εξηγεί στους αναγνώστες και το πρώτο, γιατί όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι (!) δεν είναι παρά ευθυνόφοβα κρατικοδίαιτα ανθρωπάκια, όπως σχεδόν όλα τα ευθυνόφοβα κρατικοδίαιτα ανθρωπάκια που συναντάμε κάθε μέρα στις συναλλαγές μας μαζί τους. Έτσι γαλουχούνται, έτσι επιβιώνουν. Δεν θα κρατάγαν το καυτό μπαλάκι. Το πέταξαν στον αρμόδιο.

Το σώου, λοιπόν της Δευτέρας, ημέρας της καταστροφής, στήθηκε για να εμφανιστεί ο ηγέτης και να καθυστερήσει να φτάσει στο λαό το μαντάτο της συμφοράς που εξελισσόταν. Για να κερδίσει χρόνο ο προπαγανδιστικός μηχανισμός να τη διαχειριστεί. Να την ελέγξει. Έτσι σκέφτονται, έτσι νόμιζαν.

Και ο ηγέτης (!) ήξερε. Παριστάνοντας τον ανήξερο και τον αφελή. Γιατί, όταν μια κυβέρνηση και τα στελέχη της βρίσκονται σε κίνδυνο να ξεφτιλιστούν υπάρχει μόνο μία συνταγή σωτηρίας: Να εμφανιστεί ως αγνός και άσπιλος ο ηγέτης. Η συνταγή είναι διεθνής. Και έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Όπως τη Δευτέρα της συμφοράς.

Με εντολή Τσίπρα και η προκλητική συνέντευξη

Όσοι λοιπόν ανακαλύπτουν ή αποκαλύπτουν χτες και προχτές ότι η κυβέρνηση γνώριζε για τους νεκρούς και τους πνιγόμενους το απόγευμα της αποφράδας εκείνης ημέρας κομίζουν γλαύκα εις Αθήνας και εκόντες ή άκοντες παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης και του άμωμου και δήθεν ανενημέρωτου πρωθυπουργού.

Επειδή, όμως, η νοοτροπία αυτής τη κυβέρνησης δεν αντέχει αποτυχίες και ευθύνες και αυτοκριτική, γιατί, σύμφωνα με τη συλλογιστική της, όλα αυτά σημαίνουν ομολογία ενοχής, στήθηκε το επόμενο θεατρικό σκηνικό της Πέμπτης το απόγευμα. Το οποίο ήταν και το πραγματικό.

Εκεί, ο υπουργός ΠΡΟ ΠΟ, οι αρχηγοί Αστυνομίας και Πυροσβεστικής και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος, σε ένα ρεσιτάλ αναλγησίας πληροφόρησαν τους δημοσιογράφους, δηλαδή το λαό (αυτόν εκπροσωπούν οι δημοσιογράφοι) ότι η κυβέρνηση τα έκανε όλα θαύμα και για όλα φταίει ο καιρός και σκοτεινές δυνάμεις.

Ίσως οι πολίτες να μην ξέρουν ότι στη συνέντευξη αυτή ΗΤΑΝ ΠΑΡΩΝ ο πρωθυπουργός. Και ότι όλο αυτό το σκηνικό και η αναλγησία εκφράστηκαν με την έγκρισή του. Ότι ο ίδιος συμφωνούσε απόλυτα με αυτά. Και δεν το ξέρουν οι πολίτες, γιατί ίσως, οι πολίτες δεν γνωρίζουν ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάθε κυβέρνησης στον κόσμο (και εδώ) δεν υπάρχει ως αυτόνομο πρόσωπο! Δεν έχει ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΨΗ και φωνή. Μιλάει εξ ονόματος του πρωθυπουργού. Τον υποκαθιστά. Είναι η φωνή του πρωθυπουργού. Ο οποίος δεν μπορεί να μιλάει ολημερίς και να ενημερώνει για όσα ερωτάται η κυβέρνηση και ο ίδιος.

Η συνέντευξη, λοιπόν της Πέμπτης, εξέφραζε απόλυτα τον πρωθυπουργό και τη νοοτροπία της κυβέρνησης. Δόθηκε κατ εντολήν του και με την έγκρισή του και τη συμφωνία του. Η φωνή του Τόσκα και του Τζανακόπουλου, που απέκλειαν κάθε ευθύνη ήταν η φωνή του ίδιου του πρωθυπουργού.

Το θέατρο στο «υπουργικό»

Η αιφνιδιαστική ομιλία (πραγματικός μονόλογος) του κ. Τσίπρα την αμέσως επόμενη μέρα δήθεν στο υπουργικό συμβούλιο, με την οποία ασχολούνται τα Μέσα μέχρι και σήμερα, δεν ήταν παρά ένα ακόμα θεατρικό σκηνικό. Στημένο από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και τη στενή ομάδα, με την οποία κυβερνάει τη χώρα.

Και ήταν θεατρικό σκηνικό γιατί δεν συγκαλεί κανείς ένα υπουργικό συμβούλιο σε άλλο χώρο από της Βουλής, που συγκαλείται πάντα, στο πρωθυπουργικό μέγαρο, για να μονολογήσει και να το διαλύσει μετά. Αυτά είναι πρακτικές καθεστώτων τύπου Έρντοαν και Ναζαρμπάγιεφ.

Αυτό το τρίτο θεατρικό σκηνικό του κ. Τσίπρα σε μια βδομάδα δεν προκλήθηκε ακριβώς από τον ίδιο. Προκλήθηκε από τις εκατοντάδες χιλιάδες κατάρες και βρισίδια που προκάλεσε η προκλητική συνέντευξη της προηγούμενης μέρας. Που, όμως, ήταν και η πραγματική θέση της κυβέρνησης μέχρι σήμερα! Γιατί την επανέλαβε ο υπουργός ΠΡΟ ΠΟ κ. Τόσκας και πριν δύο μέρες! Ανενδείαστα.

Αυτός ο μονόλογος του πρωθυπουργού, με τον οποίο ανέλαβε ακέραια (!) κιόλας την πολιτική ευθύνη δεν ήταν παρά η ύστατη απόπειρα διάσωσης του ίδιου και της εικόνας του όχι στο λαό. Στους ψηφοφόρους. Γιατί, για τον κ. Τσίπρα και τους συνοδοιπόρους που του έχουν απομείνει από το κατακάθι της αριστεράς δεν υπάρχει λαός. Υπάρχουν ψηφοφόροι.

Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες κατάρες και βρισίδια ενός λαού ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να βγει με ένα άλλο ύφος, δήθεν μετανοημένης Μαγδαληνής, για να μας πει το αυτονόητο: Ότι αναλαμβάνει κάτι που έτσι κι αλλιώς έχει σαν πρωθυπουργός. Για κάθε πράξη δική του ή της κυβέρνησης. Κάθε στιγμή: Την πολιτική ευθύνη! Ακέραια κιόλας, είπε. Όχι κομμένη! Χωρίς να τολμήσει να ξεστομίσει κιόλας τη λέξη συγνώμη. Ο θρασύδειλος θεατρίνος. Που δεν τόλμησε ούτε στα νοσοκομεία να επισκεφτεί τα θύματά του, όπως δεν τα επισκέφτηκε στη Μάνδρα. Πρωτοφανής απουσία πρωθυπουργού σε παγκόσμιο επίπεδο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το τραγικό είναι που έμπειροι δημοσιογράφοι που δεν ανήκουν στον κυβερνητικό Τύπο κατέγραψαν την επόμενη μέρα την αλλαγή ύφους του πρωθυπουργού στο «υπουργικό συμβούλιο» σαν αλλαγή στάσης του!

Αλλά, ο πρωθυπουργός προχώρησε και σε μια άλλη θεατρική φράση, καλώντας τους υπουργούς του να αναλάβουν και αυτοί την πολιτική ευθύνη «όσο βαρύ κι αν είναι». Ξέροντας ότι τίποτε δεν είναι βαρύ όταν δεν πληρώνεις γι αυτό. Κι αυτή ακριβώς είναι η νέα απάτη στο θεατρινισμό του πρωθυπουργού. Ότι ανέλαβε μια ευθύνη δωρεάν. Τζάμπα. Χωρίς κανένα κόστος. Ευθύνη χωρίς κόστος είναι ακριβώς αυτό για το οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατηγορούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους στη Βουλή: Τζάμπα μαγκιά. Την οποία έχει ακέραια.

Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία ότι όλα όσα είπε ο πρωθυπουργός περί ευθυνών στο δακρύβρεχτο show του την Παρασκευή είναι παραμύθια, πριν αλέκτορα φωνήσαι ο υπουργός ΠΡΟ ΠΟ κ. Τόσκας επαναλάμβανε στην ΕΡΤ ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε και δεν φταίει κανείς από την κυβέρνηση. Και κανείς δεν ξέρει αν ο υπουργός είναι βλάκας και δεν κατάλαβε τη γραμμή «μετανοείτε» του πρωθυπουργού ή αν ακολουθεί την πραγματική, χωρίς θέατρα, νοοτροπία αυτής της κυβέρνησης: «Εμείς λάθη δεν κάνουμε. Κι αν κάνουμε, γούστο μας και καπέλο μας».

Δεν υπάρχει μετανοούσα Μαγδαληνή στο παραμύθι του κ. Τσίπρα. Είναι ο ίδιος και στα τρία πρόσωπα που θέλει να εμφανίσει. Κάθε φορά διαφορετικά για να σωθεί από τη συμφορά των ψηφοφόρων. Η συμφορά των κατοίκων και του δασικού πλούτου τον αφήνει ασυγκίνητο. Γιατί αν τον συγκινούσε πραγματικά θα είχε μαζέψει τα κατακάθια της αριστεράς και τους άλλους τυχοδιώκτες που τον ακολουθούν και θα είχε πάει σπίτι του την επόμενη μέρα.

Αλλά, αναρωτιέμαι. Αυτός ο λαός, που βγαίνει στο δρόμο κατά εκατοντάδες χιλιάδες για τη Μακεδονία και που έβγαινε στο Σύνταγμα και στις πλατείες αγανακτισμένος δεν είναι αυτή τη στιγμή θηρίο; Το Μάτι δεν είναι Ελλάδα σαν τη Μακεδονία; Οι άνθρωποι και οι περιουσίες στο Μάτι δεν είναι άνθρωποι και περιουσίες υπό τα μνημόνια; Δεν είναι, δεν ήταν Πολίτες αυτοί που τους έκαψε αυτή η εξουσία; Δεν αξίζουν έναν ξεσηκωμό όπως όταν ξεπουλιέται η ιστορία και η αξιοπρέπεια; Δεν έχουν ιστορία και αξιοπρέπεια όλοι αυτοί που κάηκαν και πνίγηκαν; Δεν αξίζουν ένα βροντερό μνημόσυνο συλλαλητήριο μήνυμα γι αυτούς που κυβερνάνε; Αλλά και γι αυτούς που θα κυβερνήσουν;

➥ Οι δίδυμες Σοφία και η Βασιλική, που τελικά κάηκαν αγκαλιά με τους παππούδες τους, το Φίλιππο και τη Σοφία στο οικόπεδο του θανάτου,

➥ η 13χονη Εβίτα που πήδηξε φλεγόμενη στα βράχια, ο πατέρας της ο Γρηγόρης και ο αδερφός της ο Αντρέας, που κάηκαν λίγα μέτρα πιο πίσω αγκαλιασμένοι,

➥ ο Παναγιώτης που κάηκε με τη γυναίκα του την Άννυ και τα δυο παιδιά τους σφιχταγκαλιασμένοι επίσης στο οικόπεδο του θανάτου,

➥ η Βασιλική, που κάηκε με τις κόρες της και τη μητέρα της τη Σούλα,

➥ η Σοφία που κάηκε στο μπάνιο του σπιτιού της, σε μακάβρια στάση με το ντους στο χέρι

➥ ο Γιάννης, που έβλεπε τη μητέρα του να καίγεται αβοήθητη γιατί έπρεπε να τρέξει να σώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του

➥ και τα ουρλιαχτά αγωνίας και τρόμου από τους άλλους 75 καμένους και πνιγμένους, που ακούγονταν ανατριχιαστικά μέσα στις φλόγες της εγκατάλειψης

➥ μαζί με όλες τι άλλες κραυγές εκείνων που σώθηκαν από θαύμα μέσα στην αναγουλιαστική μυρωδιά της καμένης σάρκας

➥ και μέσα στην αγωνία της ασφυξίας από τον πύρινο αέρα,

θα σας κυνηγάνε για όλη σας τη ζωή.
Είτε το θέλετε είτε όχι.
Αναίσθητοι, κυβερνήτες ανθρώπων.

Και κανένας θεατρινισμός δεν θα σας σώζει. Γιατί αυτοί που επέζησαν θα είναι εδώ. Για όλη σας τη ζωή. Μάρτυρες του εγκλήματός σας. Θα είναι οι ίδιοι τα ουρλιαχτά των ανθρώπων που κάψατε.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση