Ο ρεπουσισμός και η Τουρκία
Οι απόψεις του προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν για ό,τι συνέβη στη Σμύρνη θα μπορούσαν να αποτελέσουν και τη λογική συνέχεια του «συνωστισμού», του όρου για τη σφαγή των Ελλήνων από τους Τούρκους, που εισήγαγε στην ελληνική εκπαίδευση και στην καθομιλουμένη η Μαρία Ρεπούση.
Αν οι Έλληνες απλά «συνωστίστηκαν» στην προκυμαία της Σμύρνης, δεν θα μπορούσαν και να έχουν βάλει μόνοι τους την πυρκαγιά για να ενοχοποιήσουν τους... καλοσυνάτους μαχαιροβγάλτες του Κεμάλ;
Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν σαν αποσπάσματα σεναρίου για το θέατρο του παραλόγου, αλλά, δυστυχώς, συζητήθηκαν και συζητούνται ακόμη ως «σοβαρά» από μεγάλο τμήμα του πολιτικού, του πανεπιστημιακού και του δημοσιογραφικού κατεστημένου της χώρας.
Ζούμε στο μοναδικό κράτος του πλανήτη όπου εκδηλώνεται τόση ανοχή αλλά και επιδοκιμασία και προσφέρεται αφειδώς ψήφος προτίμησης στους αρνητές των ελληνικών ολοκαυτωμάτων, των γενοκτονιών που υπέστημεν από τους Τούρκους.
Ο Νίκος Φίλης, διευθυντής μιας κομματικής εφημερίδας μηδενικής σχεδόν κυκλοφορίας και δεδηλωμένος και μαχητικός αρνητής της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους, κατάφερε να διοριστεί υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων - χωρίς μάλιστα να διαθέτει πτυχίο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης!
Ο υπουργός των Ιμίων και της υπόθεσης Οτσαλάν Θεόδωρος Πάγκαλος, εναρμονιζόμενος με τις θέσεις της προαναφερθείσας άτυπης παράταξης, διατύπωσε άποψη που θα μπορούσε να την υποστηρίξει και ο ίδιος ο Ερντογάν: «Στον Έβρο να μην κάνουμε περιπόλους μέσα στο τουρκικό έδαφος, γιατί μας συλλαμβάνουν και ερχόμαστε σε δύσκολη θέση και στο Αιγαίο να μην πηγαίνουν νεαροί να αφήνουν τον φραπέ τους».
Τα πρόσωπα που αναφέρθηκαν προηγουμένως είναι αντιπροσωπευτικά της ιδεολογίας και του τρόπου που παρεμβαίνουν στα δημόσια πράγματα οι θεωρητικοί της νεοταξικής ιστορικής αντίληψης, οι οποίοι πλειοψηφούν και κυριαρχούν σε όλες τις σημαντικές θέσεις ευθύνης.
Οι Έλληνες εκπαιδεύονται και έμμεσα παροτρύνονται από την «ελίτ» να αφανιστούν από τον χάρτη των ζώντων και δρώντων εθνών.
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Μπορεί, οι θεωρητικοί της νεοταξικής ιστορικής αντίληψης, να πλειοψηφούν και να κυριαρχούν σε όλες τις σημαντικές θέσεις ευθύνης, όπως σωστά γράφετε, όμως υπάρχει και ο αντίλογος, γιατί δεν ακούγεται; που είναι οι υπόλοιποι πανεπιστημιακοί να τους αντικρούσουν;
ΑπάντησηΔιαγραφή