100 χρόνων τούρκικο φάντασμα…

Στο προηγούμενο δημοσίευμα του «Προξενείο-Στοπ» κάναμε λόγο για την τελετή εορτασμού της 100ής επετείου από την ίδρυση της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης». Συνεχίζουμε και σήμερα με το ίδιο θέμα, αναδημοσιεύοντας από τον «Αντιφωνητή» της 1^ης Σεπτεμβρίου 2013 ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, που μεταξύ άλλων αποκαθιστά και από ιστορικής πλευράς ορισμένα ζητήματα σχετικά με το θέμα. Το γεγονός θα μπορούσε αναμφίβολα να μας φανεί πολύ χρήσιμο (εάν είχαμε, εννοείται, τη διάθεση να το αξιοποιήσουμε ως ελληνική πολιτεία)…

 

Στίς 31 Αὐγούστου στήν Κωνσταντινούπολη τιμήθηκε ἡ 100ή ἐπέτειος τῆς ἵδρυσης τῆς λεγόμενης «Τουρκικῆς Δημοκρατίας τῆς Δυτικῆς Θράκης» ἤ ἀλλιῶς τῆς «Δημοκρατίας τῆς Γκιουμουλτζίνας». Τήν ἐκδήλωση διοργάνωσε τό Κέντρο Στρατηγικῶν Ἐρευνῶν «Εὐρασία» (ASAM), και ἐκεῖ ἀνακοινώθηκε πώς τό Ὑπουργεῖο Παιδείας «θά ἐντάξει τή Δυτική Θράκη» στή διδακτέα ὕλη τῆς ἐκπαίδευσης.

Τό κρατικό ἐκεῖνο μόρφωμα, πού ἄντεξε 56 μέρες, ἦταν μιά ἀσήμαντη ὑποσημείωση στήν τοπική ἱστορία καί ἕνας σπασμός τῆς θνήσκουσας τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Ὡστόσο οἱ Τοῦρκοι σήμερα προσπαθοῦν να τοῦ δώσουν μυθικές διαστάσεις καί νά το χρησιμοποιήσουν ὡς ἀλυτρωτικό σύμβολο, κόντρα στήν σημερινή ἑλληνική κυριαρχία. Κι αὐτό παρότι τότε στή συγκρότηση ἐκείνης τῆς «δημοκρατίας» εἶχαν συμβάλει ἀναλογικά καί οἱ Ἕλληνες καί οἱ Πομάκοι καί οἱ Ἀρμένιοι καί οἱ Ἑβραῖοι. Δηλαδή ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς πλήν τῶν Βουλγάρων, ἀφοῦ οἱ τελευταῖοι προορίζονταν νά διοικήσουν τήν περιοχή, μέ βάση τήν Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου.

Ἀπό ποῦ κι ὥς ποῦ λοιπόν «Τουρκική δημοκρατία»; Πρῶτα πρῶτα οἱ ἴδιοι οἱ Ὀθωμανοί τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τήν ἀνέφεραν ὡς Garbi Trakya Hükûmet-i Muvakkatesi, δηλαδή Αὐτόνομη Κυβέρνηση Δυτικῆς Θράκης. Ἀκόμη καί τά γραμματόσημα πού κυκλοφόρησαν αὐτόν τόν τίτλο ἔφεραν, πού ἄλλωστε ἦταν ἀναμενόμενος, καθώς δέν μποροῦσε νά μιλάει οὔτε γιά «τουρκική» (ἀφοῦ μετεῖχαν καί τά ἄλλα μιλέτια), οὔτε πολύ περισσότερο γιά «δημοκρατία». Ἡ ὀνομασία ὀφείλεται ἀποκλειστικά στήν ὕστερη κεμαλική μυθολογία πού προσπάθησε νά δείξει την περιοχή μας ὡς μήτρα τῶν δημοκρατικῶν ἀλλαγῶν καί τῆς τουρκικῆς ἐθνικῆς ἀφύπνισης.

Ἀφοῦ λοιπόν οἱ Τοῦρκοι θέλουν τόσο πολύ νά ἀναφέρονται σέ κείνην τήν περίοδο, ἄς τούς ἀκολουθήσουμε. Νά δοῦμε λοιπόν ποια ἦταν ἡ στάση τῆς ἐπίσημης Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἀπέναντι στό αὐτονομιστικό κίνημα τῆς Θράκης μόλις τά βρῆκε μέ τη Βουλγαρία. Νά δοῦμε ποιά ἦταν ἡ στάση τῆς Ἑλλάδας πού πρός στιγμήν ὄντως προσπάθησε νά τό στηρίξει, προκειμένου νά ἀποφύγει τον ἐκβουλγαρισμό τῆς περιοχῆς. Νά δοῦμε και τά πρόσωπα τῶν πρωταγωνιστῶν, σάν τον Σουλεϊμάν Ἀσκερί πού ἡγήθηκε τοῦ στρατοῦ τοῦ κρατιδίου, τί ρόλο εἶχε στό νεοτουρκικό (καί ἐγκληματικό) Κομιτᾶτο.

Ἀντί λοιπόν νά φωνάζουμε μόνο γιά τά ἀλυτρωτικά σύμβολα τῶν τουρκοφρόνων καί τήν ἐλεύθερη πιά χρήση τους μέσα στην ἑλληνική ἐπικράτεια, ἄς τά ἀπομυθοποιήσουμε, κι ἄς δείξουμε μέ λόγο ἐπιστημονικό και καθαρό στόν ἀγράμματο ἀντίπαλο ὅτι τό ἄσπρο – πράσινο – μαῦρο μπαϊράκι πού κραδαίνει, δεν σημαίνει ἀπολύτως τίποτε…

Πηγή "Προξενείο Στοπ"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση