Η «αρκούδα» μας γλυκοκοιτάζει

Τα κομμάτια του ενεργειακού παζλ μπαίνουν στη σειρά, με αποτέλεσμα να αρχίζει να αχνοφαίνεται η εικόνα της επόμενης ημέ­ρας, όταν θα έχουν τελειώσει οι αναδιαρθρώσεις μέσω ιδιωτικοποιήσεων, οι μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν αλ­λάξει χέρια και η χώρα θα κινείται στη λογική του κέρδους για τους ιδιώτες που θα έχουν αναλάβει τους στρατη­γικούς τομείς της οικονομίας.

Τα κομμάτια του παζλ ενώνονται όσο περνά ο καιρός και όσο «δένουν» οι πληροφορίες σχετικά με τις κινή­σεις και τις εξελίξεις σε άλλους τομείς της οικονομίας, που επιφανειακά δεν έχουν και τόσο μεγάλη διασύνδεση, αλλά στην ουσία και στο παρασκήνιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Και οι νεότερες πληροφορίες σχετικά με τις επαφές και τις συζητήσεις εκπροσώ­πων μεγάλων ξένων ομίλων συμπλη­ρώνουν (αργά αλλά σταθερά) το περί­γραμμα των κινήσεων που σημειώνο­νται εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι Ρώσοι

Οι κινήσεις αυτές (το σημειώνουμε ακόμη μια φορά) έχουν ως επίκεντρο έναν τομέα ιδιαίτερα σημαντικό, όπως ο ενεργειακός, αλλά οι επιδρά­σεις τους ή (εάν προτιμάτε) τα... πλο­κάμια τους βρίσκονται και σε άλλους κλάδους, επίσης ιδιαίτερα σημαντικούς για την ελληνική οικονομία.

Δεν έχει συμπληρωθεί ούτε μήνας (ήταν 6 Σεπτεμβρίου) όταν το «Π» έφερνε στο φως συναντήσεις Ρώσων επιχειρηματιών και μάνατζερ από με­γάλους ομίλους, που ελέγχονται απευ­θείας από το Κρεμλίνο, με παράγοντες του ελληνικού ενεργειακού τομέα. Σε εκείνο το ρεπορτάζ αναφέραμε πως έγινε ανίχνευση των προθέσεων – τόσο σε επιχειρηματικό όσο και σε πολι­τικό επίπεδο – ώστε οι Μοσχοβίτες να διαμορφώσουν πλήρη εικόνα σχετικά με τις πιθανότητες που έχουν να επι­κρατήσουν στους διαγωνισμούς που αναμένονται το επόμενο διάστημα.

Τώρα πλέον οι πληροφορίες είναι πολύ πιο συγκεκριμένες για τις προ­θέσεις των Ρώσων, αλλά και για το πό­σο προχωρημένες είναι οι συζητήσεις με Έλληνες οικονομικούς παράγοντες, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη επιχει­ρήσεων.

Οι συναντήσεις έγιναν με άκρα μυ­στικότητα, σε πολυτελή παραθαλάσ­σια ξενοδοχεία της Αττικής. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η ρωσική πλευρά προσπάθησε να διερευνήσει τις πι­θανότητες που έχει η υποψηφιότητά τους για την εξαγορά μεγάλων ενεργειακών επιχειρήσεων και αν αυτή η υποψηφιότητα προσκρούσει σε άρνη­ση από την ελληνική πλευρά λόγω άλ­λων δεσμεύσεων.

Βλέπετε, οι Ρώσοι έχουν καεί πολ­λές φορές στον χυλό (στο παρελθόν διεκδίκησαν ανεπιτυχώς της τοπικές εταιρείες διανομής αερίου και άλλα ενεργειακά έργα στην Ελλάδα) και τώ­ρα πλέον φυσάνε και το γιαούρτι! Γνω­ρίζουν πολύ καλά την επιμονή (σχεδόν εντολή) του αμερικανικού παράγοντα να αποκλειστούν τα συμφέροντα της Μόσχας από μελλοντικές ενεργειακές αποκρατικοποιήσεις...

Σύμφωνα με πηγές που βρέθηκαν πολύ κοντά στους συνομιλητές, η ρω­σική πλευρά συζήτησε και το ενδεχό­μενο να συμμετάσχει και σε άλλους κλάδους της ενέργειας σε ελληνικά και περιφερειακά projects (όπως τα ονομάζουν), με τη διεκδίκηση έργων ή ακόμη και την εξαγορά εταιρειών που έχουν αναλάβει τα συγκεκριμένα έργα και πλέον βρίσκονται σε πλήρες αδιέ­ξοδο, λόγω της οικονομικής κρίσης.

Οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν βέβαιο πως πολύ σύντομα θα υπάρξουν συγκεκρι­μένες ανακοινώσεις, καθώς πρόκειται για εταιρείες εισηγμένες στο χρηματι­στήριο, των οποίων η κάθε κίνηση, εί­τε για συνεργασίες είτε για μεταβιβά­σεις μετοχών, πρέπει να ανακοινώνε­ται δημόσια.

Ο… καλός ο κόσμος πάει κι έρχεται...

Το τελευταίο διάστημα, πάντως, δεν κινού­νται μόνο οι Ρώσοι. Στην Ελλάδα - σε διάφο­ρα... ειδυλλιακά τουριστικά μέρη - βρέθη­καν στελέχη μεγάλων ομίλων με δραστηριό­τητες κυρίως στον τομέα της ενέργειας, αλλά και σε άλλους «όμορους» κλάδους, όπως των κατασκευών, του εξοπλισμού και του τραπε­ζικού τομέα.

Γάλλοι, Γερμανοί, Ελβετοί, Ισπανοί, καθώς επίσης στελέχη από άλλες ευρωπαϊκές χώ­ρες και αμερικανικές πολυεθνικές βρήκαν την ευκαιρία, παράλληλα με τις καλοκαιρινές διακοπές τους, να έχουν συναντήσεις με πα­λαιούς και δυνάμει νέους συνεργάτες, κατα­στρώνοντας σχέδια για τα επόμενα βήματά τους, ώστε να αξιοποιήσουν (ή καλύτερα να εκμεταλλευτούν) με τον καλύτερο τρόπο τις ευκαιρίες που τους δίνονται από το... ξεπού­λημα της δημόσιας περιουσίας.

Μάλιστα, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι ξέ­νοι παράγοντες στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, σπανίως υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες για επιχειρήσεις με σημαντικές προοπτικές, οι οποίες μάλιστα πωλούνται σε τόσο εξευτελι­στικές τιμές! «Ούτε μια φορά σε κάθε αιώνα», όπως ομολογούσε σε συναδέλφους του υψηλόβαθμο στέλεχος ελβετικού ομίλου, που συ­γκαταλέγεται μεταξύ των επιχειρηματιών που βρέθηκαν στη χώρα μας το καλοκαίρι...

Στην προοπτική να περάσουν οι ελληνικές (κυρίως ημι-κρατικές) ενεργειακές επιχειρή­σεις σε ισχυρούς ξένους «παίκτες», συνηγορούν σχεδόν όλες οι συνθήκες:

1. Το επιβάλλουν η τρόικα και τα μνημό­νια, δήθεν για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας (στο προηγούμενο «Π» αποδεί­ξαμε ότι αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει καμία απολύτως βάση).

2. Το προωθεί (πολλές φορές χωρίς να κρύ­βει τη χαρά της) η ίδια η κυβέρνηση, για να δείξει πόσο «καλό παιδί» είναι απέναντι τους δανειστές μας.

3. Το ζητάει η... ανάγκη, καθώς πολλές ελ­ληνικές επιχειρήσεις – τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα – έχουν φτά­σει πλέον σε οριακό σημείο για την επιβίωσή τους, με αποτέλεσμα να βρίσκονται πολύ κο­ντά στην εξαγορά τους αντί πινακίου φακής. Μόνο που από το πινάκιο θα λείπει ακόμη και η... φακή!

Από το παζλ, λοιπόν, το μόνο που λείπει και, όπως όλα δείχνουν, θα λείπει και από τη διαμόρφωση των οριστικών συσχετισμών, εί­ναι η κάλυψη των εθνικών αναγκών σε ενέρ­γεια, κατασκευές, προϊόντα και υπηρεσίες που έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος.

Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι ιδιώτες θα μας παρέχουν φθηνότερα προ­ϊόντα και υπηρεσίες από το «κακό» Δημόσιο, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την πραγματι­κότητα: Σε όλο τον κόσμο οι ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας δεν έφεραν μειώσεις τιμών, αλλά το αντίθετο. Ας προετοιμαζόμαστε λοιπόν...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση