Το “όχι” των Ελλήνων είναι η δύναμη της Ελλάδος

Του Κώστα Ροδινού  

Εδώ και  χρόνια, ως πολίτης αυτής της χώρας, έχω βαρεθεί  να με…σώζουν.

Μεγάλα λόγια, ψεύτικες υποσχέσεις, κούφια οράματα.

Από έργο μηδέν.

Ως  απλός πολίτης, που δεν μετέχει σε κάποια συντεχνία που τον προστατεύει ή  του εξασφαλίζει προνόμια, ανήκω στα  …υποζύγια! Μεταξύ εκείνων που, κάθε φορά, καλούνται  να πληρώσουν  τα βάρη και τις αμαρτίες άλλων.

Μας στέλνουν το λογαριασμό, χωρίς ποτέ να  μας  ρωτήσουν, αν μπορούμε!

Εδώ και χρόνια το έχω καημό να ακούσω μια φορά το κράτος να επιβραβεύει τους….συνεπείς!

Εκείνους που είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους.

Πάντα οι ρυθμίσεις αφορούσαν εκείνους, που με τον έναν  ή άλλο τρόπο, την …έφερναν στο κράτος!

Θησαύριζαν στις πλάτες του και παρ’ όλα αυτά, εκείνο ερχόταν, εν τη μεγαλοθυμία του, να παράσχει άφεση αμαρτιών.

Δημιουργήθηκε έτσι μια διαχρονική και υπερκομματική στρεβλή νοοτροπία..

Η ανομία έγινε θεσμός. Παράδοση!

Μια φορά μου είχε πεί ένας φίλος ότι στην Ελλάδα η μόνη παραβολή που ακολουθούμε είναι αυτή του ….Ασώτου υιού!

Δεν έχει άδικο!

Μας σώζουν και τα πράγματα χειροτερεύουν

Άναυδος παρακολουθώ τα τελευταία τρία χρόνια  την διαρκή προσπάθεια των κυβερνήσεών για την οικονομία.

Πως, στο διάβολο, μας σώζουν όταν μετά από κάθε δέσμη μέτρων τα πράγματα  χειροτερεύουν;

Ακόμα θυμάμαι, εκείνο τον φωτεινό εγκέφαλο, τον Παπακωνσταντίνου να μας διαβεβαιώνει από το βήμα της Βουλής το Φεβρουάριο του 2011, ότι «η ύφεση ρηχαίνει»!

Και φέτος θα φτάσει στο 7%!

Ύστερα ο έτερος σωτήρας, ο  κ. Βενιζέλος να λέει από τηλεοράσεως, ότι «μπήκε πάτος στο βαρέλι»! Και αντί να μπεί, «μας έφυγε ο πάτος»!

Σήμερα, με θράσος χιλίων πιθήκων, διαμαρτύρεται για το πακέτο μέτρων, που ο ίδιος διαπραγματεύτηκε τον περασμένο Μάρτιο!

Ακόμα θυμάμαι τον κ. Σαμαρά να επιμένει ότι δεν πρόκειται να «συμφωνήσει στο λάθος» και ότι υπάρχουν «ισοδύναμα μέτρα».

Κάποιος πρέπει να μας εξηγήσει που χάθηκαν τα ισοδύναμα…

Γιατί πια ο κόσμος δεν ξεχνάει.

Τα μέτρα δεν είναι σκληρά, είναι άδικα!

Αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα.

Όμως, τα μέτρα που εισηγούνται δεν είναι απλώς σκληρά και αναποτελεσματικά.

Είναι άδικα.

Ο απλός πολίτης, μπορεί να  αντέξει τις στερήσεις.

Όμως, η αδικία τον πνίγει!

Δεν αντέχεται!

Είναι αδικία, να υπάρχουν 1.5 εκατομμύριο άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα, εντελώς απροστάτευτοι, και όλη η μάχη γίνεται για να μη θιγεί η …ιερή αγελάδα του δημοσίου.

Είναι αδικία, να κόβονται μισθοί και συντάξεις, ενώ στην ΕΡΤ  μοιράζονται τα 3χίλιαρα «σαν να είναι πετσετάκια»

Είναι αδικία να πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ οι επιτήδειοι περιμένουν το σινιάλο για ορμήσουν στο πλιάτσικο.

Είναι αδικία να κόβεται η σύνταξη ενός ανήμπορου γέροντα, όταν χρυσοκάνθαροι λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας.

Θέλουν, λέει, να μας σώσουν!

Αναρωτήθηκαν ποια Ελλάδα θα ….σώσουν τελικά;

Τι θα απομείνει, μετά από τη βάρβαρη επέλαση των νέων μέτρων, που να θυμίζει, υποτυπωδώς, κοινωνικό κράτος;

Κράτος δικαίου;

Αποτελεί Συνταγματική επιταγή της συντεταγμένης Πολιτείας η διασφάλιση του κοινωνικού κράτους.

Το υπενθυμίζω σε κάποιους μουτζαχεντίν των αγορών και υπηρέτες συμφερόντων, που με φανατισμό νεοπροσύλητου, αποθεώνουν τους αριθμούς και ξεχνάνε τις ανθρώπινες ψυχές.

«Αιδώς Αργείοι…..»

Δεν φτάνει η  συμπάθεια!

Ο κ. Γιούνκερ μας…επαινεί επειδή μειώσαμε το εργατικό κόστος!

Επιτύχαμε αυτό το….θαύμα, μειώνοντας τους μισθούς!

Θα τολμούσε ποτέ να εφαρμόσει  στο Δουκάτο του, έστω τα μισά από τα μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα; Αμφιβάλλω!

Ειλικρινώς με συγκινεί  και η κα Μέρκελ που ματώνει η καρδιά της με τα παθήματά μας, όμως η ίδια δεν ήταν ένθερμος οπαδός αυτή της πολιτικής;

Ζούν με συμπάθεια, τα …θύματα;

Όμως, πιο πολύ απορώ με την αδιαφορία των ιθυνόντων μας.

Μέχρι που μπορεί να φτάσει  η εξαθλίωση της κοινωνίας μας;

Οι ….αποδέκτες των νέων μέτρων είναι άνθρωποι που, έως πρόσφατα, είχαν μια οργανωμένη ζωή, με υποχρεώσεις και  ευθύνες.

Και έρχεται το κράτος, με το «έτσι θέλω», τους ανατρέπει μονομερώς την εξίσωση χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα για το άλλο μέρος της! Το κόστος διαβίωσης.

Και όχι μόνο αυτό!

Η ΔΕΗ αυξάνει τα τιμολόγια, το κράτος αυξάνει τους άμεσους και τους έμμεσους  φόρους, η ακρίβεια καλπάζει.

Ανελέητα, πολλαπλά χτυπήματα!

Πόσο ν’ αντέξει μια μέση οικογένεια;

Χώρια στο πάρτυ, αλλά εμείς το λογαριασμό!

Από  την άλλη, οι  τράπεζες πήραν δεκάδες δις κρατικών εγγυήσεων για να σωθούν!

Αυτά είναι λεφτά  που θα τα πληρώνουν  οι αγέννητοι!

Ποιος μας έδωσε το δικαίωμα να διαπράξουμε μια τέτοια ατιμία;

Να κλέψουμε το μέλλον τους;

Αλήθεια, ποιόν από εσάς οι τράπεζες αυτές, που σήμερα διασώζετε, κάλεσαν στο πάρτυ, όταν μόλις πρίν λίγα χρόνια μοίραζαν σε bonus  τα εκατομμύρια των κερδών τους;

Και γιατί δεν δείχνουμε την ίδια επιμονή για να σώσουμε και τα χρεωμένα, εξ αιτίας της κρίσης, νοικοκυριά;

Ύστερα  έβαλαν πάλι στο στόχαστρο τους ελεύθερους επαγγελματίες και ξεκινάνε αναδρομικούς ελέγχους!

Αλήθεια  ποτέ έκαναν αναδρομικό έλεγχο στους …«μπετατζήδες» που λέει ο Φαήλος; Στον  κ. Μπόμπολα που διαχειρίζεται την Αττική Οδό; Πόσα έχει εισπράξει μέχρι σήμερα; Πότε θα επιστραφεί η Αττική Οδός στο Κράτος! Ποτέ, υποθέτω γιατί θα ….συμψηφιστεί με …..νέες επεκτάσεις!

Τότε γιατί δεν συμψηφίζουμε και τις οφειλές του μικρομεσαίου με τις επιστροφές ΦΠΑ που χρωστά το κράτος;

Δυστυχώς η αυστηρότητα του κράτους εξαντλείται στους μικρούς. Χρόνια τώρα. Για αυτό δεν πείθει. Για αυτό ουδείς το εμπιστεύεται.

Και εκεί βρίσκεται η ρίζα του κακού…

Το όχι των Ελλήνων είναι η δύναμη της Ελλάδος

Έχουμε …εκπλήξει όλο τον κόσμο με τη στωϊκότητά μας.

Στο 25%  ανήλθαν οι απώλειες από το 2009 και συνεχίζουμε….ακάθεκτοι.

Πρόκειται για τη βιαιότερη μείωση του βιοτικού επιπέδου ενός λαού, εν καιρώ ειρήνης!

Τρία χρόνια βάρβαρης λιτότητας και δεν μαζεύτηκαν μια φορά 2 εκατομμύρια ανθρώπων στο Σύνταγμα, για να πούνε ένα ηχηρό όχι που θα το λάμβαναν όλοι υπόψη τους. Ένθεν κακείθεν των συνόρων.

Υστερα μας ενοχλούν εκείνοι που  έλεγαν ο,τι υπήρχε  «λίπος» στην κοινωνία!

Η Κυβέρνηση θα είχε μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη, με ένα ομόφωνο όχι της κοινωνίας στη συνεχιζόμενη αφαίμαξή της!

Ναι, έχει ανάγκη μεταρρυθμίσεων αυτό το άθλιο κράτος που οικοδομήσαμε και  συντηρούμε δεκαετίες, αλλά όχι από μεταρρυθμίσεις που διαλύουν  την κοινωνία και  εξαθλιώνουν τους  ανθρώπους. Γιατί αυτό γίνεται με το μνημόνιο.

Για να σώσεις ένα λαό πρέπει να πιστέψεις στις δυνατότητες  και την προοπτική του. Και ο λαός αυτός, για να βγεί από την κρίση και την απελπισία, πρέπει  να οδηγηθεί από ένα όραμα. Και το μνημόνιο δεν αποτελεί όραμα. Μόνον όταν το καταλάβουμε αυτό, θα έχουμε ελπίδα…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση