Γιατί δεν πείθει ο Τσίπρας

Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης

Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα θα διδάσκεται στα εγχειρίδια της πολιτικής επιστήμης, ως ένα βιωματικό παράδειγμα προσωπικής διαδρομής, που ξεκίνησε για άλλον προοορισμό, και καθ΄ οδόν έχασε την πυξίδα της.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται μετεκλογικά από μια απρόσμενη δυστοκία στην οριοθέτηση των στρατηγικών κινήσεων που θα του επέτρεπαν να διεκδικήσει την παγίωση στην επιλογή όσων ψηφοφόρων των στήριξαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Και έχοντας αυτή τη συμπαγή μάζα ψηφοφόρων ως εφαλτήριο δεξαμενής, να προσπαθήσει να διευρύνει την απήχηση της ρητορικής, των θέσεων και των προτάσεών του.

Κάτι τέτοιο φυσικά δεν συμβαίνει. Μετεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο αρχηγός του χαρακτηρίζονται από μια… αστοχία υλικού, αναφορικά με την οριοθέτηση μιας πολιτικής στρατηγικής η οποία θα αντανακλά σε μια σύγχρονη πολιτική φυσιογνωμία. Κάτι που επιβεβαιώνεται και με τα ευρήματα της έρευνας «Βαρόμετρο» της «Public Issue».

Όσο για την εξήγηση του γιατί δεν πείθει ο Αλέξης Τσίπρας, θα πρέπει να αναζητηθεί στην αδυναμία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και της πλειονότητας του σημερινού πολιτικού δυναμικού, να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα άλλαξε εποχή, αναφορικά με τις προτεραιότητες που θέτει η κοινωνία.

«Όταν τα πράγματα αλλάζουν, αλλάζει η στάση μας απέναντι στα πράγματα», είχε πει κάποτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Αλέξης Τσίπρας αντίθετα, δεν αλλάζει. Παραμένει προσηλωμένος σε μια πολιτική ρητορική βγαλμένη από το χθες, λες και απευθύνεται μονάχα στο… βαθύ ΠΑΣΟΚ, το οποίο άλλωστε και τον στήριξε μαζικά στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να μην μπορεί να βρει περπατησία… ενδοσυνεννόησης με τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που διαμορφώνουν τις προτεραιότητες των πολιτών για τα χρόνια που έρχονται. Αδυνατεί να τους πείσει ότι μπορεί να εκφράσει πειστικά και με αξιοπρέπεια, τα αιτήματά τους για μια Ελλάδα πιο κοντά στις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου.

Όσο ο Αλέξης Τσίπρας ήταν… κρυμμένος ανάμεσα στα δένδρα, και οι απαιτήσεις από τη δημόσια παρουσία του ήταν σχετικά συγκρατημένες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερνε να κερδίζει συνεχώς πόντους στη δημόσια σφαίρα.

Σήμερα, που έχει βγει στο ξέφωτο, και ως Αξιωματική Αντιπολίτευση πρέπει να προτάξει την άλλη, την εναλλακτική οδό διακυβέρνησης και εθνικής διαχείρισης, η κοινωνία τον κοιτάζει διαφορετικά. Περίεργα. Απογοητευμένη…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση