Η εγκυμονούσα κάλπη έδειξε πως τελικά ο λαός «έφαγε κέρατο»

Αυτοδύναμη κυβέρνηση τέλος. Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Και για όσους κάνανε τα όνειρά τους, ήρθε μάλλον η στιγμή να προσγειωθούν στην σκληρή, στην σκληρότατη πραγματικότητα.

Τα μέτρα παραμένουν, η δυστυχία αυξάνεται, όπως και η ανεργία, οι γονείς θα κληθούν να πληρώσουν με 100 ευρώ τα βιβλία των παιδιών τους στην δωρεάν παιδεία της σύγχρονης μνημονιακής κλεοπτοκρατίας, η εγκληματικότητα θα πάρει την ανηφόρα, η πείνα θα χτυπήσει και άλλες πόρτες και θα αυξηθούν κατά πολύ εκείνοι που δεν θα αντέξουν στις πιέσεις της εφορίας, της ΔΕΗ, των τραπεζών και όλων των άλλων ευαγών ιδρυμάτων που ορίστηκαν να παίξουν τον ρόλο του βρυκόλακα προς την Ελληνική κοινωνία.

Η εγκυμονούσα κάλπη ήταν η μεγάλη ευκαιρία των πολιτών να αποτινάξουν τους μνημονιακούς, να στείλουν εκεί από όπου ήρθαν τους όψιμους λαϊκιστές και να αναδείξουν μία γνήσια ειλικρινή πατριωτική δύναμη, η οποία θα μπορούσε να εκπροσωπήσει επάξια την χώρα στα γραφεία των Βρυξελλών. Τελικά, ο μεγάλος χαμένος αυτής της εκλογικής διαδικασίας ήταν ο λαός, ενώ ο μεγάλος κερδισμένος εκείνοι που κρυβόταν επιμελώς πίσω από τα δάχτυλο που μας έδειχνε το δίλημμα Σαμαρά – Τσίπρα και δεν έχανε –φυσικά- την ευκαιρία να στείλει και μηνύματα τρόμου για την επόμενη ημέρα.

Φυσικά, εάν σαν λαός είμασταν αρκετά οξύνους πολιτικά, θα είχαμε δει την παγίδα των διλημμάτων και θα είχαμε αντιδράσει διαφορετικά. Βέβαια, το αποτέλεσμα των εκλογών που μόλις τελείωσαν είναι σαφές και στάλθηκε –κυρίως- προς τους δύο «ισχυρούς» ενδιαφερομένους. «Είσαι πολύ λίγος» είπε στον Τσίπρα, ενώ απευθυνόμενος προς τον Αντώνη Σαμαρά (ο οποίος επέλεξε την οδό της σκληρής συσπείρωσης) ο Ελληνικός λαός ήταν σαφής λέγοντάς του «απλά τελείωσες, μέχρις εδώ». Και οι απαντήσεις αυτές ενώ ήταν σαφείς, ίσως θα έπρεπε να είναι διαφοροποιημένες και σαφέστερες προς τα κάτω, όσον αφορά τα ποσοστά εκλογής. Αλλά… είπαμε, «λαός ανάδελφος» αλλά και τραγέλαφος, αφού άκουσε και δελεάστηκε εν μέρει από τις σειρήνες του Αλέξη, ενώ «τίμησε» αδικαιολόγητα με ένα υπέρογκο ποσοστό στον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κατόρθωσε να αρνηθεί τα λεγόμενά του και να μην γίνει πρωθυπουργός αφού επέλεξε να γίνει στήριγμα της τρόικας και του αποτυχημένου μνημονίου.

Με τα λίγα και με τα πολλά, η επόμενη ημέρα δεν φέρνει τίποτε θετικό προς τους πολίτες, αφού τελικά επιβεβαιώθηκε το άσμα «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Τελικά, σαν λαός ίσως πρέπει να πάθουμε, προκειμένου να μάθουμε πως υπάρχουν πράγματα πολύ σπουδαιότερα από το σαλόνι του σπιτιού μας και ιδέες πολύ μεγαλύτερες από τις εμπνεύσεις του στοιχήματος… Ίσως μας αξίζει να περάσουμε από την φωτιά, για να κατανοήσουμε πόσο σπουδαία και όμορφη είναι η πατρίδα μας, η οποία σκυλεύεται από ομάδες πωλητικών υπαλλήλων των τραπεζών.

Η επόμενη ημέρα των εκλογών, είναι ακριβώς αυτό που μας αξίζει. Να μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό. Ιδιαίτερα κάθε πρωί, που θα κοιταζόμαστε στον καθρέφτη… Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, στον δρόμο που εμείς επιλέξαμε, ελπίζοντας πως είτε θα είναι σύντομος, είτε θα γίνει αργά ή γρήγορα κάποιο θαύμα για να σωθούμε...

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Αντί να καταστρέψουμε εκείνους που μας κατέστρεψαν εμείς τους τιμήσαμε με την ψήφο μας και με ένα αθροιστικό ποσοστό κοντά στο 40%!!!
Και για όσους δεν κατάλαβαν, θα το καταγράψω πολύ απλά. Κατορθώσαμε ως λαός να βάλουμε τα χεράκια μας και να βγάλουμε τα ματάκια μας...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση