Τρομοκρατία συνειδήσεων: μια παλιά ιστορία

Πλήρης θα είναι η καταστροφή της χώρας, μας διαβεβαιώνει το κατεστημένο και οι εκπρόσωποί του, αν τολμήσουμε να φύγουμε από το Ευρώ. Για αυτό, μέσα στο ευρώ και …τσιμουδιά. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τίποτα. Πολύ δε περισσότερο, να αναρωτηθεί, αν το ευρώ θα υπάρχει στο μέλλον.

Όχι. Εμείς δεν αναρωτιόμαστε τέτοιες ανοησίες. Εμείς κάνουμε τα πάντα. Για τα αδέρφια μας. Τους Ευρωπαίους. Εμείς πρέπει να παραμείνουμε στο Ευρώ. Πάση θυσία. Ακόμα και με τον μισό πληθυσμό νεκρό.

Το θέμα δεν είναι, αν η παραπάνω άποψη, είναι η σωστή. Είναι η ιδεολογική τρομοκρατία που επιβάλλουν σε όποιον έχει διαφορετική γνώμη. Είναι ο εξοβελισμός του διαφορετικού. Ή απαξίωσή του, ο διασυρμός του, όταν είναι αναγκασμένοι να το αναφέρουν.

Προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψή τους, δι’ όλων των μέσων. Δεν υπάρχει μια νηφάλια αντιμετώπιση, των επιλογών που έχουμε σήμερα. Δεν παρουσιάζεται η άλλη, η διαφορετική άποψη. Ξεκινούν , κάποιες στιγμές να την παρουσιάζουν και πριν περάσει ένα λεπτό, έχουν ξεκινήσει την …καταστροφολογία. Άλλωστε, οι παρουσιαστές της τηλεόρασης, είναι ειδικοί σε αυτό. Από τον ποιον θα καλέσουν για να ‘εκπροσωπήσει’ την διαφορετική άποψη, μέχρι το να διακόπτουν τον ομιλητή (εκείνοι ξέρουν τα πάντα), να του δίνουν ‘ένα λεπτό για να ολοκληρώσετε’, να κάνουν διάλειμμα για διαφημίσεις κ.ο.κ Χρησιμοποιούν όλα τα ‘κόλπα’ τους, προκειμένου να φιμώσουν την διαφορετική άποψη και να πείσουν τον Ελληνικό λαό, πως ένας είναι ο δρόμος: αυτός του Ευρώ.

Είναι όμως τόσο μεγάλη η αγωνία τους να το πετύχουν, που παρά την συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια, η εκστρατεία τους γίνεται αντιληπτή. Και τι δεν έχουν εφεύρει, προκειμένου να πειστούμε για την ανημπόρια μας και να ζητήσουμε την προστασία των Ευρωπαίων ‘αδερφών’ μας. Οι πάντες επιστρατεύτηκαν: πολιτικοί, τραπεζίτες, ακαδημαϊκοί, από Ελλάδα και εξωτερικό. Όλα αυτά φυσικά, με το ανάλογο ύφος. Ύφος, που … συμπάσχει με το λαό για τα σημερινά δεινά, διαβεβαιώνει πως δεν υπάρχει άλλη λύση και κατακεραυνώνει τους έχοντες διαφορετική άποψη.

Η αντιμετώπιση της διαφορετικής άποψης, με τέτοια απαξίωση, αναπόφευκτα μας φέρνει στην μνήμη άλλες καταστάσεις: τότε που μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού, ήταν αντίθετη από την επικρατούσα άποψη. Την ίδια ιδεολογική τρομοκρατία άσκησαν και τότε. Με τους ίδιους τρόπους, προσπάθησαν να μας επηρεάσουν. Για να περάσουν τα χρόνια και να γίνει φανερό σε όλους, πως η άλλη άποψη, ήταν περισσότερο ορθή.

Θυμόμαστε όλοι, π.χ. τι είχαμε ακούσει, τον καιρό του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν. Ευρώπη και Αμερική, μας έλεγαν ότι ήταν εναντίον μας. Πόσο καλά, είχαν ενορχηστρώσει το παραμύθι τους για την καταστροφή, αν οι Κύπριοι, δεν ψήφιζαν, όσα οι ‘άλλοι’ τους υπαγόρευαν. Ευτυχώς που οι Κύπριοι και ο Τ. Παπαδόπουλος, είχαν αντίθετη άποψη και απέφυγαν να παίξουν το ρόλο του ‘καλού’ παιδιού.

Θυμόμαστε, πως φέρονται τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής ενημέρωσης, ή μέσα μαζικής εξαπάτησης, ό,τι θέλετε διαβάζετε), σε οποιονδήποτε αμφισβητούσε την επίσημη πολιτική ή μάλλον την απουσία πολιτικής για τους μετανάστες; Θεωρήθηκε ‘ανθρωπιστικό’ να δεχόμαστε τους πάντες, χωρίς κριτήριο, χωρίς σχέδιο, χωρίς υποδομές. Οποιαδήποτε άποψη, τα αμφισβητούσε αυτά, ήταν απλά, … ρατσιστική.. Τώρα, όλο και περισσότεροι, αρχίζουν να ψελλίζουν, πως δεν πάει άλλο και πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα άμεσα, αντί να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους.

Θυμάστε πως αντιμετωπίστηκε, η άποψη, πως δεν έπρεπε να πάρουμε τους Ολυμπιακούς αγώνες, γιατί κόστιζαν αρκετά; Κάτι σαν εθνική μειοδοσία. Σήμερα όλοι λένε πως το κόστος ήταν υπερβολικό (όσο γνωρίζουμε δηλαδή, γιατί ακόμα δεν έχει γίνει επίσημη απόδοση).

Θυμόμαστε, πως προπαγάνδιζαν την ένταξή μας, στη ζώνη του Ευρώ; Ήταν ‘εθνικός’ σκοπός, που συμφωνούσε τότε και η μείζονα αντιπολίτευση. Θα οδηγούσε στην ευημερία και στην ανάπτυξη. Οι λίγοι που τολμούσαν να πουν ότι αυτή η ευημερία θα είχε γυάλινα πόδια, έβρισκαν τις πόρτες των ΜΜΕ, κλειστές.

Σ αυτές και σε χιλιάδες άλλες περιπτώσεις, μία είναι η άποψη που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ. Η ‘επικρατούσα’. Έχει βέβαια διαφορετικούς εκπροσώπους. Έχει και διαφορετικές αποχρώσεις. Αλλά η ουσία παραμένει η ίδια. Από όλο το πολιτικό, οικονομικό εκδοτικό κατεστημένο, παρουσιάζεται η μία και μόνη, ‘ορθή άποψη’.

Χρόνια τώρα τα ΜΜΕ μας πιπιλίζουν τα αυτιά, με την ‘πολιτικά ορθή’ άποψή τους. Μέχρι να την εμπεδώσουμε. Και να ψηφίσουμε σωστά. Όταν όμως έρχεται η πραγματικότητα και σαρώνει εκείνα που υποστήριζαν, αποδεικνύοντας ότι ήταν περισσότερο ορθή, η ‘άλλη άποψη’, η επίσημη εξουσία (οικονομική, πολιτική, των ΜΜΕ), απλώς το ξεχνάει και προχωράει με τον ίδιο φανατισμό, να υποστηρίζει το επόμενο παραμύθι που τους συμφέρει. Η ιδεολογική τρομοκρατία που ασκείται είναι απίστευτη.

Εκείνοι ξέχασαν πόσες φορές είχαν άδικο, τα τελευταία χρόνια. Εμείς θα το ξεχάσουμε, κρίνοντας την σημερινή κατάσταση;

Δηιδάμεια

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση