Η Εγκεφαλική Λειτουργία του Εντέρου

Για όσους διαθέτουν μυαλό η ερώτηση «πού είναι το μυαλό», δηλαδή ο νους, έχει μια και μόνη απάντηση: στον εγκέφαλο! Είναι από τα λίγα πράγματα για τα οποία είμαστε σίγουροι. Ενώ για μας είναι πέρα από αυτονόητο, ο Αριστοτέλης για παράδειγμα, είχε δική του γνώμη, μιας και θεωρούσε ότι φωλιά της ευφυΐας είναι η καρδιά, και ότι ο εγκέφαλος δεν αποτελεί παρά το κύκλωμα ψύξης του αίματος. Λογικό, αν σκεφτείς πόσο θερμόαιμοι ήμασταν από παλιά και πόσο εύκολα οι καρδιές μας παίρνανε φωτιά από τότε. Πώς να την έσβηνες, δηλαδή αν δεν υπήρχε ο εγκέφαλος να την ψύχει διοχετεύοντας ψυχρούς παλμούς ορθοφροσύνης. Σόμπα η καρδιά, αιρκοντίσιον ο εγκέφαλος! Το τέλειο ζευγάρι!

Μιας και η εποχή μας αρέσκεται στο να καταρρίπτει τα αυτονόητα, όχι πάντοτε με επιτυχία ευτυχώς, σήμερα θα έπρεπε να ήμασταν περισσότερο προσεχτικοί στην απάντηση που θα δίναμε σχετικά με την έδρα του μυαλού. Διότι στον ορίζοντα ξεπροβάλλει και ένας καινούργιος μουστερής, το Έντερο!

Τι μας λέτε καλέ, είναι δυνατόν να σκέφτεται το έντερο, αυτό το εννιάμετρο μακρινάρι που ξεκινάει από τον οισοφάγο και καταλήγει στον κώλο; Εντάξει, ας μην υπερβάλλουμε κιόλας, δεν είναι δυνατόν να εκτελεί για παράδειγμα, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, δεν είναι δυνατόν να εμπλέκεται σε υψηλούς φιλοσοφικούς στοχασμούς, ίσως μόνο σε φιλοσοφίες του κώλου, δεν είναι δυνατόν να συλλαμβάνει υψηλές αφηρημένες έννοιες όπως θεούς και δαίμονες, μπορεί όμως να κάνει ένα σωρό άλλα πράγματα. Και αυτό συμβαίνει, διότι αν η διαδικασία της σκέψης στον εγκέφαλο έχει σαν όχημα τους νευρώνες, τότε υπ’ αυτή την έννοια το έντερο έχει νευρώνες τόσους όσους να φάν’ κι οι κότες. 100 εκατομμύρια και βάλε μέτρησαν κάποιοι υπομονετικοί νευρο-γαστροεντερολόγοι, πολύ περισσότερους δηλαδή, από όσους περιέχουν η σπονδυλική στήλη και το περιφερειακό νευρικό σύστημα μαζί. Είναι δυνατόν να μην κάνουν κάτι χρήσιμο; Όχι φυσικά!

Πρώτα πρώτα βρίσκονται εκεί δερβέναγες για να κόβουν κίνηση σε οτιδήποτε συμβαίνει στο έντερο, από την αίσθηση της τροφής, τη χημική αποσύνθεσή της, τη μετατροπή της σε σκατά και την αποβολή τους μέσα από λεπτές ρυθμίσεις των περισταλτικών του κινήσεων. Όντως σημαντική και ιδιοφυής εργασία. Και κυρίως αυτονομημένη και ανεξάρτητη από την εγκεφαλική ηγεμονία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με το 90% των νευρώνων του εντέρου να μεταδίδουν οι ίδιοι πληροφορίες στον εγκέφαλο και όχι το ανάποδο. Ίσως απ’ εδώ να ξεκινάει και η λαϊκή έκφραση: «έχει το κεφάλι του γεμάτο σκατά».

Ένα άλλο πράγμα που κάνει το έντερο, και δεν το κάνει ο εγκέφαλος είναι ότι το έντερο αισθάνεται, αγαπάει, πονάει, ταβλιάζεται, αναστενάζει, μιας και επηρεάζει ένα μεγάλο ποσοστό από τα συναισθήματά μας. Είδατε εσείς ποτέ «εγκέφαλο» ν’ αγαπάει; Οι γνωστές «πεταλούδες» στο στομάχι, όταν πεθαίνουμε από αγωνία για μια καινούργια μας συνάντηση ή περιμένοντας ένα αποτέλεσμα, οι ξινίλες στο στομάχι στη θέα ενός ανεπιθύμητου προσώπου, τι άλλο παραπάνω δηλώνουν πέρα από την βαθιά αισθαντικότητα του εντέρου; Και για του λόγου το αληθές, το 90% της σεροτονίνης του σώματος, στα έντερα παράγεται από μια συνομοσπονδία 30 και βάλε νευροδιαβιβαστών, σε τόση ποσότητα ώστε η ασθένεια του ευερέθιστου εντέρου να αποδίδεται πλέον στις παθήσεις του νου και όχι του σώματος.

Μετά από αυτά, δεν ξέρω τελικά, αν και η δυσκοιλιότητα μπορεί να περιληφθεί και αυτή στις ασθένειες του νου! Ας περιμένουμε όμως τις νέες σπουδαίες έρευνες, που θα φέρουν τα πάνω κάτω σε όλη την ψυχιατρική. Λέτε να έρθουν κάποτε έτσι τα πράγματα που αντί για τα μυαλά να κοιτάμε πλέον τους κώλους;

Πηγή

Σχόλιο ιστολογίου: Παρατηρώντας την σημερινή πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε πως τελικά το έντερο πρέπει να έχει ύψιστης σπουδαιότητας θέση στην διαδικασία αντίληψης, κρίσης και έκφρασης του ανθρώπου. Δη, μάλιστα, του Έλληνα πολίτη, ο οποίος βιώνει τα δεινά χωρίς να ανθίσταται... Ο λόγος, πλέον, είναι προφανής! Αφού έχει γεμάτο το στομάχι του, καμία εντολή αντίδρασης δεν διαβιβάζεται προς τον εγκέφαλο ή την (κατά Αριστοτέλη) καρδιά... Άρα και εκ της συνεπαγωγής που προκύπτει, στην Ελλάδα θα υπάρξει καταλυτική αντίδραση των πολιτών, όταν αυτοί θα πεινάσουν... δηλαδή, όταν "θα έχουν κάνει το σκατό τους παξιμάδι" (που λέγανε και οι παλιοί) τότε θα καταλάβουν πως το σκατο-παξιμάδι απέχει πολύ από τις αστακομακαρονάδες του παρελθόντος και τα παντεσπάνια της άρχουσας ΓΑΠικής τάξης... Τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να βρει ο Έλληνας εκείνα τα κωλο-αποθέματα (που σήμερα του λείπουν) και θα ξεκινήσει την δική του επανάσταση, την επανάσταση που ευελπιστούμε να μην είναι μία ακόμη (από τις γνωστές) "επανάσταση του κώλου"...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση