Ο Καραγκιόζης ξεβράκωτος

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Ο αείμνηστος Ευγένιος Σπαθάρης, ο κατ εξοχήν, ίσως, Έλληνας καραγκιοζοπαίχτης, ήταν αυτός που απογείωσε το θέατρο σκιών στην χώρα μας.
Άφησε τα εγκόσμια πριν από δυο χρόνια. Απ ότι θυμάμαι, γιατί ευτύχησα να τον παρακολουθήσω και στο παρασκήνιο, ακόμα κι αυτόν τον Καραγκιόζη, τον πάμφτωχο πλην φιλότιμο Έλληνα που από την παράγκα του τα έβαζε με το σεράϊ του πάμπλουτου πασά, τον έντυνε φτωχικά και με πολλά μπαλώματα στο παντελόνι, αλλά τον έντυνε.
Σήμερα ο Καραγκιόζης και στο παρασκήνιο και στη σκηνή και στο γήπεδο και στο σινεμά και στα αλώνια και στα σαλόνια και στις Βρυξέλλες ακόμα και όταν συναντά τον καρδιακό του φίλο Νίκο Αλέφαντο είναι ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΣ. Με Αδαμιαία περιβολή κυριολεκτικά.
Κι άντε ο Νίκος θα του δώσει ένα παντελονάκι, ένα σώβρακο έστω, από αυτά που φοράνε στα γήπεδα οι ποδοσφαιριστές.
Ο πολυχρονεμένος πασάς, που με την πάροδο του χρόνου έγινε και κουμπάρος του, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τί μπορεί να του δώσει; Τη στιγμή που θα τον ήθελε χωρίς καν και το φανελάκι;
Η συμπεθέρα του από το Βερολίνο, η Αγκέλα Μέρκελ, του διαμήνυσε ότι και χωρίς γαλότσες (τσόκαρα) να τον συναντήσει, πάνω στον πάγο, θα είναι παγερά αδιάφορη.
Η κουνιάδα του στο Παρίσι, η Κριστίν Λαγκάρντ, προσποιήθηκε την καλή, όταν συναντήθηκαν. Καραγκιόζη του είπε, ευκαιρία να γίνεις ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗΣ. Να περπατάς ξυπόλυτος πάνω στα κάρβουνα. Θα κερδίζεις πολλά χρήματα. Δεν θα λείπει τίποτα, ούτε από την Αγλαΐα, ούτε από τα κολλητήρια.
Ο Καραγκιόζης δεν το έβαλε κάτω.
Δε βαριέσαι, έλεγε στον εαυτό του. Και με βρακί και χωρίς βρακί, εγώ ψηφίζω κρητικιά ρακή. Μιά ρακή όλο και κάποιος θα βρεθεί να κεράσει.
Τον άκουσε, εντελώς τυχαία το Δ.Ν.Τ.
Έλα βρε Καραγκιόζη να κεράσω μιά ρακή, να συνέλθεις. Να στανιάρεις παιδάκι μου. Είσαι εξαντλημένος. Και πω - πω τί βλέπω; Είσαι ολόγυμνος. Πού είναι τα ρούχα σου; Σε έκλεψαν οι Αλβανοί; Σε λήστεψαν οι Τσιγγάνοι;
Η αφεντομουτσουνάρα σου με έκανε έτσι, αποκρίθηκε ο Καραγκιόζης. Εμένα. Την πρώτη μούρη στο Καβούρι. Πανάθεμάσε Δ.Ν.Τ. Κι εσύ κι αυτός που σ΄ έφερε στην παράγκα μου.
Αλλά εγώ κακία δεν κρατάω. Μιάς και είσαι εδώ, δεν το παζαρεύουμε το πράγμα;
Να χορέψω ένα τσιφτετέλι, να μου δώσεις το παντελόνι μου;
Αααα, Καραγκιόζη όλα κι όλα. Η Φιλία, φιλία και το αλισβερίσι, αλισβερίσι. Το παντελόνι θα το πάρεις, όταν φέρεις πίσω τα λεφτά που σου δάνεισα.
Να χορέψω ένα καρσιλαμά; Μιά μπαϊντούσκα; Τί να το κάνεις εσύ ένα παντελόνι με δεκαεφτά μπαλώματα; Κοτζάμ Δ.Ν.Τ. Σα δε ντρέπεσαι!
Συνέχισε το δρόμο του ο Καραγκιόζης. Τώρα τί να φοβηθεί; Τί έχει να χάσει; Ένας Καραγκιόζης παντός καιρού, πάσης φτώχειας, άνευ ένδυσης και υπόδησης.
Κάποια στιγμή άκουσε μιά μελωδική φωνή να τραγουδάει. Γνωστή φωνή. Την κατάλαβε με το πρώτο. Ήταν η φωνή της Αγλαΐας.
Τα πήρες όοοοολαααααα, κι έεεεεεεφυγεεεεες....
Το τραγούδι που έλεγε παλιά ο Στράτος Διονυσίου. Τώρα το έλεγε η Αγλαΐα. Κι ήταν κι αυτή ολόγυμνη. Ασορτί με τον Καραγκιόζη τον άντρα της.
Κατάλαβε ο Καραγκιόζης κουνώντας με μεγάλη θλίψη το κεφάλι.
Συναντήθηκε και η Αγλαΐα με το Δ.Ν.Τ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση