Ζητείται κυβέρνηση αρίστων, ειδάλλως...

Το καθεστώς εξουσίας στην χώρα μας γνωρίζει πως μετά την παρούσα χρήση του το ΠαΣοΚ, το πιθανώτερο είναι, πως θα είναι ένα καμμένο χαρτί, πολιτικά, για πολύ καιρό. Ορκο βέβαια δεν μπορεί να πάρει κανείς. Ετσι το σύστημα αναζητά τις διάδοχες κυβερνητικές καταστάσεις, ενόψει και του μεγάλου φόβου και σοβαρού κινδύνου να αυτο-οργανωθεί ο λαός και με την κατάλληλη δημοκρατική διαφώτιση, περί κληρώσεων, κληρωτών επιτροπών, μηχανογραφημένων εκλογών κλπ, να αρχίσει να έχει αιτήματα συμμετοχής του στους θεσμούς του πολιτεύματος και στην άσκηση της εξουσίας. Αιτήματα τέτοια που θα αφαιρέσουν από το καθεστώς τον πλήρη έλεγχο.

Ο κίνδυνος λοιπόν για το σύστημα από την πιθανή κατάρρευση του ΠαΣοΚ και την πιθανή άνοδο αυτόνομων οργανώσεων πολιτών με αιτήματα για θεσμικές αλλαγές, είναι τεράστιος. Βασικά είναι ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει το καθεστώς. Διότι ακόμη και μια λαϊκή εξέγερση να γίνει αυτή τη στιγμή, πέρα από τις καταστροφές που μπορεί να επιφέρει, καταστροφές καλοδεχούμενες καθώς το σύστημα επιδιώκει απαξίωση ολόκληρων τομέων της εθνικής οικονομίας, μια τέτοια λαϊκή εξέγερση, χωρίς αιτήματα, δεν θα επιτύχει παρά ελάχιστα. Και άρα ελάχιστα θα απειλήσει τον έλεγχο που ασκεί το καθεστώς στην κοινωνία.

Ομως όσο ο καιρός περνά, ενδέχεται το κίνημα αυτο-οργάνωσης των πολιτών να αναπτύξει αιτήματα παλινόρθωσης της δημοκρατίας τα οποία να θέσουν το όλο σύστημα σε σοβαρώτατο κίνδυνο.

Μια εκτόνωση αυτού του κινδύνου που διατρέχει το καθεστώς, εκτόνωση εν είδει βαλβίδας στην κοινωνική χύτρα που πάει να εκραγεί, θα είναι μια προσπάθεια αναδιάρθρωσης του νομικού πλαισίου επί το δημοκρατικώτερον.

Η προσπάθεια αυτή θα περιλαμβάνει την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών και συναφών νόμων αλλά κυρίως την αναθεώρηση κάποιων διατάξεων του Συντάγματος, ώστε να συνεχίσει ο λαός τον βαθύ του ύπνο, σίγουρος ότι αφού έγιναν οι αλλαγές στο νομικό πλαίσιο τώρα τα πράγματα θα τσουλίσουν μόνα τους προς το καλό. Εξαπάτηση δηλαδή για άλλη μια φορά με συναίνεση των δύο μεγάλων και ίσως και των μικρότερων κομμάτων.

Το σύστημα όμως, πέρα από την νομική αναμόρφωση που σχεδιάζει, όπως και μερικές “τιμωρίες” επίλεκτων στελεχών του, καμμένων όμως πολιτικά, έχει ήδη μελετήσει και παρουσιάσει τις περισσότερες εναλλακτικές κυβερνητικές του προτάσεις. Ορισμένες άλλες βρίσκονται τώρα στο στάδιο της συγκρότησης και της επώασης.

Η πιο σίγουρη εναλλακτική του καθεστώτος είναι να παρουσιάσει πολιτικές δυνάμεις με άριστους και έντιμους ηγέτες, καθώς η χώρα κολυμπάει στα δύσοσμα λύματα της διαφθοράς και η μπόχα είναι πια αβάσταχτη.

Η ΝΔ και ο νέος και άφθαρτος πρόεδρός της είναι μια καλή επιλογή και ήδη έχει ως κόμμα δείξει την συστημική του συμμόρφωση. Δεν απαιτεί φορολόγηση του πλούτου της ολιγαρχίας (το βασικώτερο), είναι πιστό στην ενδο-συστημική λογική των συμψηφισμών των ευθυνών, εγκρίνει τα περισσότερα μέτρα, θα τιμήσει την υπογραφή του κράτους κάτω από τα δάνεια (δεν είπε ποτέ ότι θα ελέγξει τα δάνεια, ποιος τα πήρε, γιατί, τι έγιναν τα λεφτά των δανείων), αφήνει στον σκληρό πυρήνα του καθεστώτος τις πολιτικές πρωτοβουλίες μη καλώντας τον λαό να ανατρέψει την παρούσα κυβέρνηση, και άλλα πολλά. Αλλά, το κυριώτερο, στις τάξεις της ΝΔ στεγάζονται ακόμη πολλά στελέχη πρώτης γραμμής του καθεστώτος, πιστά στο καθεστώς, με διάφορους τρόπους δεμένα σ’ αυτό, και που καμμιά φορά τα λένε και βαρίδια.

[Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως με την ΝΔ. Στον λαό δεν γίνεται καμμιά συζήτηση γι' αυτήν. Ούτε στα καφενεία, ούτε στις στάσεις, ούτε στους διαδρόμους, ούτε στους χώρους εργασίας. Η μόνη δυναμική που έχει αναπτύξει η ΝΔ, είναι στο διαδίκτυο. Ο πολύς λαός την αγνοεί ως εναλλακτική λύση. Εξάλλου ο πολύς λαός αποστρέφεται πια τα κόμματα. Ισως βέβαια και επίτηδες να γίνεται όλο αυτό, καθώς σαν συγκροτημένο κόμμα με ιστορία, αλλά και σαν αξιωματική αντιπολίτευση, είναι ένα ισχυρό χαρτί για να του επιτραπεί να καεί νωρίς.]

Η άλλη εναλλακτική του καθεστώτος, επίσης σοβαρή, είναι η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Ηδη το σύστημα έχει αρχίσει και προβάλλει, από ΜΜΕ, ιστολόγια, εφημερίδες και κανάλια, τους “αρίστους” και τους “εντίμους” του. Ο στόχος είναι μια συγκρότηση κυβέρνησης από τέτοια πρόσωπα, με μεταγραφές από διάφορους πολιτικούς και άλλους χώρους, που ενδεχομένως και να εκπλήξουν, και που θα δίνουν την εντύπωση μιας κυβέρνησης η οποία θα οδηγήσει τον τόπο στην πόρτα της εξόδου από την διαφθορά, στην τιμωρία των ενόχων, στο ίσιωμα των στραβών, και, το σημαντικώτερο, στην διαχείριση της οικονομικής κρίσης, του δανεισμού και της ανέχειας της κοινωνίας. Αποκοιμίζοντας τον λαό με αρίστους και εντίμους που εν τέλει πάλι το καθεστώς θα εξυπηρετήσουν.

Το καλύτερο θα είναι, εκτός από την προβολή στα ΜΜΕ, που εξασφαλίζει κάποια λαϊκή συναίνεση, αλλά όχι πια όπως παλιά, τα “άριστα” αυτά πρόσωπα να διαθέτουν “αγωνιστικές” περγαμηνές και, ακόμη ακόμη, λαϊκή πολιτική βάση, που να ακουμπάει ή καλύτερα να καθοδηγεί, το νεαρό κίνημα αυτο-οργάνωσης των πολιτών που είναι και ο μεγάλος κίνδυνος.

Γι’ αυτό όσο περνάει ο καιρός οι “ανεξάρτητες κινήσεις πολιτών” με επικεφαλής δημογέροντες του καθεστώτος που το έχουν πιστά υπηρετήσει στο παρελθόν, θα κάνουν συχνά την εμφάνισή τους.

Το καθεστώς έχει γνώση, δυνάμεις και πόρους αστείρευτους. Ξέρει να διαχειρίζεται κρίσεις και ανθρώπινες ματαιοδοξίες. Γνωρίζει και παίζει στα δάχτυλα την εξουσιολαγνεία των υπηρετών του. Αυτή τη φορά, έτσι που ήρθαν τα πράγματα, θα συγκροτήσει εθνική ομάδα, προτείνοντάς μας τους “καλύτερους” που έχει στον πάγκο, ώστε να συνεχίσει να κάθεται στον σβέρκο μας.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση