Λειτουργεί έντιμα η Δημοκρατία μας;

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα
Αντιναύαρχου ε.α. και Επίτιμου Αρχηγού Στόλου
Συμμετείχε στο Κίνημα του Ναυτικού. Συνελλήφθη και φυλακίστηκε

Η 17η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα εξεγέρσεως των Ελλήνων κατά της τυραννίας. Είναι η εξέγερση του Πολυτεχνείου μετά την οποία ακολούθησαν σημαντικά γεγονότα όπως η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα,αλλά και η τουρκική εισβολή, που είχε προηγηθεί μερικές μέρες πριν στην Κύπρο και η κατάληψη του Βορείου τμήματος που παραμένει ακόμη υπό τουρκική κατοχή.

Ας ξεκινήσουμε όμως από το 1967 και την ολέθρια 21η Απριλίου. Η τυραννία είναι συνέπεια του εκφυλισμού της Δημοκρατίας. Έτσι όταν η Δημοκρατία, στη δεκαετία του ΄60, είχε χρεοκοπήσει ήταν εύκολο μια μικρή οργανωμένη φιλόδοξη ομάδα στελεχών των ΕΔ να καταλάβουν την εξουσία προβάλοντας την σωτηρία της πατρίδας ως σύνθημα.

Οι Έλληνες αιφνιδιάστηκαν και δεν αντέδρασαν άμεσα και μαζικά. Προερχόμενος από το Πολεμικό Ναυτικό,μπορώ να παραθέσω αυτά που εβίωσα τότε και τα επόμενα έτη,μέχρι την κατάλυση της δικτατορίας που συνετελέσθη μόνο όταν διεπιστώθη ότι δεν ήταν σε θέση να υπερασπισθεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και εγκατέλειψε τη Κύπρο στις ορέξεις του Αττίλα.

Η πρώτη αντίδραση μέσα στο Ναυτικό ήταν η άμεση (την 21η Απριλίου 1967) παραίτηση του τότε Αρχηγού Αντιναυάρχου Εγκολφόπουλου. Αν το παράδειγμα του είχαν ακολουθήσει οι ηγεσίες όλων των κλάδων των ΕΔ,ίσως το πραξικόπημα είχε αποβιώσε από τη γέννησή του.

Από τις πρώτες ημέρες μετά την επικράτηση των πραξικοπηματιών ,την αρχική έκπληξη διαδέχτηκε η έντονη δυσαρέσκεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών του ΠΝ εναντίον της επιβληθήσης δικτατορίας ,με αποτέλεσμα να αρχίσουν δειλά στην αρχή και έντονα αργότερα συζητήσεις κατά του καθεστώτος. Συνοπτικά αυτά που επέδρασαν στην επικράτηση αντιδικτατορικού πνεύματος στο ΠΝ ήσαν:
*Η πλήρης κατάλυση της πειθαρχίας.
*Ο παραγωντισμός ,ανικάνων κατά το πλείστον στελεχών.
*Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικά της ελευθερίας έκφρασης.
*Ο διασυρμός της χώρας στο εξωτερικό με αποτέλεσμα τη διεθνή απομόνωσή της και τη δύσκολη θέση της μέσα στους διεθνείς οργανισμούς..

Τους επόμενους μήνες,μετά τον Απρίλιο του 1967 άρχισαν να διαφαίνονται στην Ελλάδα αντιδράσεις ατόμων και ομάδων που επιθυμούσαν να αποτινάξουν τον ζυγό που βίαια επεβλήθη από συμπολίτες τους.
Χωρίς να μειώνουμε τις προσπάθειες ατόμων ή ομάδων εκτιμούμε ότι οι κορυφαίες στιγμές αντιδράσεως κατά της δικτατορίας ήσαν:

• Το κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967
• Η εξέγερση της Νομικής τον Απρίλιο του 1973. Εξέγερση δυστυχώς ξεχασμένη.
• Το κίνημα του Ναυτικού τον Μάϊο του 1973.
• Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973.

Όλες οι προσπάθειες που προαναφέρθησαν δεν έφεραν ίσως άμεσο αποτέλεσμα. Ένωσαν όμως το λαό και έδειξαν στους δικτάτορες ότι δεν είχαν το παραμικρό έρεισμα και είχαν επιβάλλει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς με την βία και μόνο μ΄αυτή. Η σαθρή βάση του καθεστώτος απεδείχθη οσάκις υπήρξε ανάγκη να αντιμετωπισθεί εθνική κρίση. Απεσύρθη η Μεραρχία της Κύπρου (που είχε αποσταλεί επί Δημοκρατίας), που ουσιαστικά αποδεκάτισε την άμυνα της Κύπρου και στην συνέχεια επετράπη η εισβολή των Τούρκων στο νησί, με την κυβέρνηση των δικτατόρων να είναι απούσα.

Τιμή σ΄ όσους αγωνίσθηκαν και βασανίστηκαν για να επαναφέρουν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Την Δημοκρατία που γεννήθηκε στον τόπο μας ,που φώτισε όλο το κόσμο αλλά που φαίνεται ότι άλλα κράτη τη διαχειρίζονται καλύτερα. Τα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας προσβλέπαμε σε μία φωτεινή Δημοκρατία που θα δίδει ίσες ευκαιρίες σ΄ όλους, που θα αναγνωρίζει την αξιοκρατία. Ισχύουν άραγε σήμερα αυτά;

Σ΄ ότι αφορά τον στρατό, προσβλέπαμε σε ΕΔ ενωμένες, αξιοκρατικά επιλεγμένες, με στελέχη που δεν ανήκουν σε κόμματα αλλά μόνο στη πατρίδα.

Μετά τη πτώση της δικτατορίας αναρωτιέμαι: λειτουργεί έντιμα η Δημοκρατία; Ελύθησαν τα κοινωνικά και εθνικά προβλήματα ή μήπως έχουν συσσωρευτεί κι άλλα πολλά που μας πιέζουν ασφυκτικά;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση