Προηγήθηκε Ηθική και Πολιτική Χρεοκοπία

• Του Σάββα Καλεντερίδη

Η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές, από τις δυσκολότερες στη νεώτερη ιστορία της. Στο κύριο άρθρο της εφημερίδας μας, τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, απευθύναμε την έκκληση «Να σώσουμε την Ελλάδα» (και δεχτήκαμε κριτική γι' αυτό), ζητώντας να παραμερίσουμε ιδεολογικές, κομματικές και άλλες διαφορές και να αγωνιστούμε ο καθένας μας από το μετερίζι που του έλαχε να υπηρετεί, για συμβάλλουμε όλοι οι Έλληνες στη διάσωση της Ελλάδος.
Το διάστημα που μεσολάβησε από τότε κάποια μέτρα έχουν ήδη ληφθεί και ελπίζουμε να ληφθούν και άλλα, δίκαια και αποτελεσματικά, αφού η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη για τη χώρα μας.
Δεν θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία αξιολόγησης των μέτρων που έχουν ληφθεί, ούτε στην περαιτέρω ανάλυση της κατάστασης, αφού αυτό γίνεται κατά κόρον και μάλιστα από ειδικούς για το θέμα.
Θέλουμε όμως να αναφερθούμε σε ένα κρίσιμο θέμα, αυτό της ομφαλοσκόπησης και της αναζήτησης των αιτιών που μας οδήγησαν εδώ, αφού πιστεύουμε ότι η διαδικασία αυτή, σε περίπτωση που γίνει σωστά και με όρους ειλικρινούς και ψύχραιμου διαλόγου, μπορεί να βοηθήσει στο ξεπέρασμα της κρίσης και την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος αν όχι για μας, για τις επόμενες γενιές.
Πιστεύουμε ότι αυτές τις στιγμές είναι αποκρουστικό να ρίχνει ο ένας τις ευθύνες στον άλλο, αφού αυτή η πρακτική, της πολιτικής υποκρισίας και της μικροκομματικής διαχείρισης των εθνικών θεμάτων -και ειδικά στην προκειμένη περίπτωση η οικονομία είναι μείζον εθνικό θέμα-, είναι μια από τις αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας.
Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε ότι της οικονομικής χρεοκοπίας προηγήθηκε η ηθική και η πολιτική χρεοκοπία της χώρας, όταν τα κόμματα και η ίδια η κοινωνία αδυνατούσαν να ξεπεράσουν ιδεολογικά και κομματικά στερεότυπα και δεσμά και εμπόδισαν τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας.
Τη στιγμή που επί δεκαετίες κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς για να φοιτήσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, γεγονός που διαχρονικά έχει κοστίσει στη χώρα δεκάδες ή εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τα ελληνικά πανεπιστήμια παραμένουν δέσμια των παθολογιών τους, καταστρέφοντας την νεολαία και την ελληνική κοινωνία, ενώ ο ακαδημαϊκός και πολιτικός κόσμος στάθηκε ανίκανος να βρει λύση στο ζήτημα του εκσυγχρονισμού της ελληνικής παιδείας. Αποτέλεσμα, εκτός της συνεχούς οικονομικής αιμορραγίας και της φυγής αξιόλογων νέων στο εξωτερικό, τον σταδιακό εκβαρβαρισμό του ελληνικού έθνους.
Τη στιγμή που οι χώρες της Ευρώπης αλλά και του «παγκόσμιου χωριού» έπαιρναν έγκαιρα το ηχηρό μήνυμα των καιρών, η Ελλάδα, σκοντάφτοντας στη στείρα και εντελώς παράλογη εμμονή των συνδικαλιστικών οργανώσεων και την υποκρισία-ατολμία των πολιτικών, όχι μόνον δεν κατόρθωσε να εξορθολογίσει το ασφαλιστικό της σύστημα, αλλά τζογάρισε τα αποθεματικά των ταμείων στα ομόλογα, με την ομόφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, που εκπροσωπούνται στα διοικητικά συμβούλια των ασφαλιστικών οργανισμών.
Τη στιγμή που από το 1980 και εντεύθεν, είτε από τις εισροές από την ΕΟΚ-ΕΕ είτε από δανεισμό, εισέρευσαν στα ταμεία της Ελλάδος εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, λόγω της χαρακτηριστικής αδυναμίας και πολλές φορές της ανήθικης και ανέντιμης στάσης των πολιτικών, η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώθηκε και αυξήθηκε ο παρασιτισμός και παράλογη κατανάλωση πλούτου σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, ενός δημοσίου-φέουδου, που είναι εχθρός του πολίτη και της ίδιας της πατρίδας. Με αποτέλεσμα οι Έλληνες να γίνουμε φτωχότεροι -πλην της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών- και χωρίς ελπίδα για το μέλλον.
Τη στιγμή που οι άλλες χώρες προσπαθούν να εξυγιάνουν τους θεσμούς, στην Ελλάδα ο κομματισμός και η ανηθικότητα έχουν γίνει κοινωνικά πρότυπα, με αποτέλεσμα την καταστροφή της κρατικής μηχανής, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την πορεία και το μέλλον του τόπου.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα, θεωρούμε όμως ότι είναι περιττό, αφού όλοι μας είμαστε γνώστες της κατάστασης, μιας κατάστασης που βιώνουμε καθημερινά.
Πιστεύουμε όμως ότι μπορούμε να αναζητήσουμε τον κοινό παρονομαστή όλων αυτών. Ο κοινός παρονομαστής είναι η ανηθικότητα πολιτικών, κρατικών και κομματικών παραγόντων, που μας οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία και η ακατανόητη ενοχή και συνενοχή του ίδιου του ελληνικού λαού.
Και για να λυθούν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, θεωρούμε ότι πρέπει να απαιτήσουμε με κάθε τρόπο να επιστρέψει η ηθική στην πολιτική και την κοινωνία. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να γεννηθεί από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού και της κοινωνίας ένα κίνημα ηθικής, που θα καταπνίξει την ανηθικότητα και θα δώσει λύση στα προβλήματα του τόπου.
Μόνον έτσι θα καταστεί δυνατόν αυτό που είπαμε στο άρθρο μας «Να σώσουμε την Ελλάδα»: Να μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο 14ο (Απρίλιος 2010)
Πληροφορίες για συνδρομές: 210 3316036, gnomi@infognomon.gr



Να σώσουμε την Ελλάδα

Του Σάββα Καλεντερίδη
Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που ο πολίτης είναι αναγκασμένος από τις περιστάσεις να βάζει στην άκρη τα ατομικά, οικογενειακά, συντεχνιακά, μικροκομματικά και πολιτικά του συμφέροντα και στρατηγικές και να αγωνίζεται για κάτι που είναι υπεράνω όλων αυτών, την Πατρίδα. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, που αυτό συνοψίζεται σε ένα αρχαίο ρητό, που κρατά την αξία του αναλλοίωτη μέχρι σήμερα: Υπεράνω όλων η Πατρίς.
Αυτή η αντίληψη επικρατεί και καθορίζει συνολικά τη στάση της κοινωνίας και του έθνους κυρίως σε πολεμικές περιόδους, όταν δηλαδή απειλείται η εθνική κυριαρχία και η ακεραιότητα της χώρας.
Την περίοδο που διανύουμε, παρότι η πατρίδα μας δεν απειλείται με πόλεμο, λόγω του υπέρογκου χρέους και των τεράστιων κρατικών δαπανών (που αν δεν ληφθούν άμεσα σκληρά και επώδυνα μέτρα θα συνεχίζουν να το επιβαρύνουν) τίθενται σε κίνδυνο μείζονα εθνικά μας ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Σκοπιανό), ενώ απειλείται και η ίδια η εθνική μας κυριαρχία. Ο λόγος είναι πλέον γνωστός σε όλους μας, ασχέτως αν μερικοί δεν νοούμε να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης και με τις πράξεις μας (καταλήψεις δρόμων, δημοσίων κτιρίων, απεργίες κ.λπ.) επιδεινώνουμε την ήδη τραγική κατάσταση της χώρας. Χωρίς να θέλουμε να απαξιώσουμε ή να σκιάσουμε την ανάγκη των κοινωνικών αγώνων και το δικαίωμα της απεργίας, υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας την επιστολή που έστειλε ο φυλακισμένος ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, όταν το έθνος ήλθε αντιμέτωπο με την επίθεση των Ιταλών στην Ήπειρο, καλώντας τους φυλακισμένους και κυνηγημένους από το καθεστώς συντρόφους του να συμπαραταχθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες και με το κράτος που τους είχε φυλακίσει για τις ιδέες τους, και τους ζητούσε να πολεμήσουν με αυτοθυσία και πατριωτισμό. Κατά την άποψή μας, χωρίς να έχουμε καμία διάθεση να κινδυνολογήσουμε, οι στιγμές που περνάει η πατρίδα μας είναι οι κρισιμότερες μετά το 1923 και μετά την περίοδο 1940-1949 και απαιτείται εθνική πανστρατιά.
Έχουμε δεσμευτεί να μη χρησιμοποιήσουμε την εφημερίδα ως εργαλείο εξυπηρέτησης πολιτικών, κομματικών και άλλων συμφερόντων και το τηρούμε απαρέγκλιτα. Άλλωστε ο άκρατος κομματισμός, η ανευθυνότητα και η αναξιοκρατία (που όλοι γνωρίζουμε ότι δημιούργησαν στο παρελθόν μια ανάλογης σοβαρότητας κατάσταση που είχε στοιχεία ολοκληρωτισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και στον οργανωμένο ποντιακό χώρο) ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την τραγική κατάσταση της χώρας. Και επειδή τη στιγμή αυτή, των οικιών ημών εμπιπραμένων, είναι αποκρουστικό να βλέπει κανείς κομματικούς και συνδικαλιστικούς παράγοντες να προσπαθούν να ρίξουν οι μεν τις ευθύνες στους δε, δεν θα πέσουμε κι εμείς στην παγίδα να επιρρίψουμε ευθύνες. Μπορούμε απλά να πούμε ότι όλοι έχουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον καθέναν μας, είτε επειδή κυβερνούσαμε, είτε επειδή δεν κάναμε σωστή αντιπολίτευση για να αποτρέψουμε τις καταστροφικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης, είτε επειδή ψηφίζαμε απατεώνες, ανίκανους και ανεύθυνους πολιτικούς, που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, απευθυνόμενοι στους αναγνώστες της «ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ», θεωρούμε ότι αυτή την κρίσιμη στιγμή πρέπει να παραμερίσουμε τις διαφορές, τις διχόνοιες και την απόδοση ευθυνών και να μπούμε με αυτοθυσία στη μάχη, για να αποφύγουμε την καταστροφή.
Θεωρούμε επίσης ότι μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, αν παράλληλα με την αυτοθυσία που θα επιδείξουμε, όπως μας έμαθαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας, που ήταν πάντα πρώτοι στους αγώνες και τις θυσίες, δηλώσουμε ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους την αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε από τούδε και στο εξής στους απατεώνες και τους κλέφτες να παίζουν με την τύχη της πατρίδας και του λαού μας.
Σε αυτήν την κρίσιμη για τη χώρα μας περίσταση, να αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες που του αναλογούν και να σώσουμε την πατρίδα. Αφού τη σώσουμε, να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, κάνοντας τότε, όταν περάσει ο κίνδυνος, τον απολογισμό και βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Προς το παρόν, ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο 12ο (Φεβρουάριος-Κούντουρον 2010), πληροφορίες για συνδρομές: 210 3316036, gnomi@infognomon.gr

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση