Αυστηρά πολιτικό και για γερά... στομάχια

• Αυτή η χρεωκοπημένη, ενοχική κι ένοχη ΝΔ ας πάει στα τσακίδια μαζί με το ΠΑΣΟΚ

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Εργολάβοι, καναλάρχες, «δημοσιογραφικά» πεκινουά και πολιτικοί – εργοδηγοί των νταβαντζήδων, βλέπουν το σύστημα τους να ξηλώνεται, σαν παλιό «Τράμπαντ» που του ‘σπασε το χειρόφρενο. Κι αυτοί είναι μέσα. Κι όπως πάει ακυβέρνητο στην κατηφόρα και χοροπηδάει στις λακκούβες της χρεωκοπίας, του φεύγουν ρόδες, τάσια, κρεμασμένες πόρτες. Ότι φάγανε κι ήπιανε τους έχει ανέβει στο λαιμό κι ο γκρεμός χάσκει.
Έτσι είναι, σήμερα πίνεις τον εσπρέσσο στη «Βιβλιοθήκη» με το μικρό δαχτυλάκι τεντωμένο και τώρα ξαφνικά, όχι μόνο στέρεψε το κρατικό χρήμα που δανειζόντουσαν 30 χρόνια τα κορόϊδα για να στ’ ακουμπάνε αλλά σε πήρανε και χαμπάρι, «αριστερέ» και «δεξιέ» μου εργολάβε, προμηθευτή και διανοούμενε. Κι απ’ έξω θα γυρίζουν σε λίγο με τις μαλτεζόπλακες και τους λοστούς στα χέρια οι νοικοκυραίοι, που ως γνωστόν, έχουν πιο βαρύ χέρι από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και τους φίλους της Ρούπα.
Η απονομιμοποίηση των πορτιέρηδων των ξένων, του ΠΑΣΟΚ – μπαρόκ, γίνεται πια με την ώρα. Δεν θα φύγουν ομαλά, διαπιστώνοντας την φθορά και προσφεύγοντας σ’ εκλογές. Θα μπει ο Γιώργος νύχτα στο κανώ και πριν ανοιχτεί στο πέλαγος θα πετάξει τα κλειδιά στην παραλία. Γι’ αυτό πήγε στο Καστελόριζο, γιατί από κει είναι πιο κοντά. Αναγνώριση έκανε.
Μαζί τους θα ξηλωθεί όλο το κάλπικο σύστημα της κλεπτοκρατίας με το ψευδοαριστερό φτιασίδι.
Οι μάζες που θα βρεθούν στο δρόμο και θα μάθουν, ήδη μαθαίνουν, την πικρή αλήθεια, τα εκατομμύρια που ξαφνικά θα πρέπει να ζήσουν όπως οι πατεράδες ή κι οι παππούδες τους, χωρίς να ‘χουν μάθει έτσι, θα βγουν έξω και θ’ ανοίξουν κεφάλια. Δεν θα ‘ναι φρικιά των Εξαρχείων πια αλλά ο Μπάμπης, ο πρώην συμβασιούχος από την Αγία Παρασκευή με τις μπλοκαρισμένες κάρτες, το απλήρωτο ρεύμα και την γυναίκα που πακετάρει να πάει στην μάνα της.
Και όλα αυτά που γίνονται δεν τα βλέπουμε κι ακούμε μόνο εμείς, αδέρφια. Δεν συμβαίνουν μεταξύ μας, δεν βριζόμαστε στα βουβά, μην ξεφτιλιστούμε στους γείτονες.
Το νεοοθωμανικό φασισταριό ακούει, βλέπει και κρατάει λεπτομερείς σημειώσεις με τις πομπές και τις αδυναμίες μας. Μάθανε ότι μπορούν να γαμήσουν κι είναι έτοιμοι να σπάσουν την πόρτα.
Όλο αυτό τρέχει. Τόσο γρήγορα που οι εξελίξεις μπορούν να γίνουν έκρηξη. Το ‘πε και το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα: να κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Ναι, είναι ευκαιρία να απαλλαγούμε ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ.
Απ’ όλη την ηγεσία, ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος που δεν είναι συνένοχος. Κι επιπλέον ο μόνος που ήταν ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ, κόντρα στο κόμμα – τρακαδόρο, τον γραφειοκρατικό βροντόσαυρο του ΠΑΣΟΚ, κόντρα στην δουλόφρονα ενοχική δεξιά και κόντρα στη διεφθαρμένη πολιτικά ορθή «Αριστερά». Το πλήρωσε. Άντεξε. Δικαιώθηκε. Δεν χρωστάει σε κανέναν.
Αυτός λοιπόν θα πάρει τον βούρδουλα. Αυτός θα πιάσει τον δαυλό και θα καυτηριάσει τις μολυσμένες πληγές της Πατρίδας.
Ας σηκωθούμε όρθιοι κι ας δούμε κατάματα την μία και μόνη αλήθεια. Κομμάτι αυτού του μπαταρισμένου σαράβαλου που διαλύεται στην κατηφόρα της κρίσης είναι και η Νέα Δημοκρατία που ξέραμε.
Η γραφειοκρατία των μπιζιμπόντηδων του Κολωνακίου, οι βένετοι του ρουσφετιού, τα τσανάκια των «τζακιών», της μικροκομματικής και παλαιολιθικής πεπατημένης.
Αυτή τη Νέα Δημοκρατία έφτυσαν στα μούτρα οι εκατοντάδες χιλιάδες που εξέλεξαν συντριπτικά τον Αντώνη.
Σ’ αυτή τη Νέα Δημοκρατία γύρισαν στις εθνικές εκλογές την πλάτη τόσοι ψηφοφόροι κι έκατσαν σπίτι τους.
Όλη αυτή η πολιτικάντικη σαβούρα είναι μέσα στο σαράβαλο που διαλύεται στην κατηφόρα προς το γκρεμό. Ο Αντώνης όχι. Δεν τον αφορά.
Αυτός πάει αντίθετα, κόντρα. Ανεβαίνει την ανηφόρα, με τα πόδια, σταθερά και πίσω του και πλάϊ του στοιχημένοι οι απλοί άνθρωποι. Γιατί αυτοί είναι η παράταξη, αυτοί όλοι είναι η αληθινή κεντροδεξιά. Όχι οι γιοί κι η κόρες του πατέρα τους, όχι τα ψωρόσκυλα γύρω από το τραπέζι των νταβαντζήδων, όχι οι γλείφτες των καθαρμάτων των ΜΜΕ, που έχουν εφεύρει νέο είδος «ενημέρωσης»: αυτή που γίνεται με σηκωμένο το σακάκι.
Λοιπόν αυτή η χρεωκοπημένη, ενοχική κι ένοχη Νέα Δημοκρατία ας πάει στα τσακίδια. Θα της αλλάξουμε τα μέσα έξω.
Μαζί με τα σύμβολα της κλεπτοκρατίας, του μπαταξίδικου βαλκανικού «σοσιαλισμού» και της εθνομηδενιστικής πολιτικής ορθότητας του ΠΑΣΟΚ και της κολωνακιώτικης αριστεροσύνης, ας πάει στα τσακίδια κι ο εσμός των φλώρων, των διεφθαρμένων θυγατέρων, των «κολλητών» της «Δεξιάς» ντεμί σεζόν.
Αυτή τη φορά όμως η παράταξη, ο Αντώνης, πρέπει να «ντουφεκίσει» τους δοσίλογους.
Η Κεντροδεξιά που έφερε σε πέρας τον Εμφύλιο, αναζητώντας απεγνωσμένα δυνάμεις και συμμαχίες να τις αντιπαρατάξει στην κομμουνιστική εξέγερση, αγκάλιασε και αποενοχοποίησε καθάρματα. Εκτός από τον Πούλο και ελάχιστους άλλους προδότες, κουκουλοφόρους, γερμανοτσολιάδες και μαυραγορίτες, η συντριπτική πλειοψηφία των δοσιλόγων αναβαπτίσθηκε και «δικαιώθηκε» από το εμφυλιακό και μετεμφυλιακό κράτος.
Έτσι η παράταξη «απονομιμοποιήθηκε» στην συνείδηση ικανής μερίδας έντιμων πατριωτών κι έδωσε ένα ηθικό και πολιτικό όπλο στην άλλη πλευρά.
Η ατιμωρησία κι επιβράβευση, σε πολλές περιπτώσεις, των δοσιλόγων, δημιούργησε ένα ηθικό μειονέκτημα, μια ενοχή, που μαζί με την σταδιακή κυριαρχία της Αριστεράς στα ΜΜΕ, την τέχνη και την παιδεία, οδήγησε στην μετεξέλιξη της παράταξης σε μια άνευρη, κοσμοπολιτική κι ενοχική Δεξιά. Διστακτική, χωρίς ιδεολογική ραχοκοκαλιά. Μια παράταξη που αισθανόταν και φερόταν ως τώρα συμπλεγματικά απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.
Η δύναμη του Αντώνη είναι τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων.
Το καθεστώς θα προσπαθήσει να τον κάνει συνένοχο, έστω και τώρα. Θα προσπαθήσουν να τον ανεβάσουν στο σαράβαλο τους. Θα προσπαθήσουν, μάταια, να ελέγξουν την Πτώση. ΄Ότι κι αν κάνουν, ο Γιώργος και τα γκρίζα κουστουμάκια της κυβέρνησης του θα φύγουν νύχτα. Μαζί τους θα πακετάρουν οι μπετατζήδες, οι δούλοι και τ’ «αφεντικά».
Τότε θα ‘ρθεί η ώρα του. Θ’ απευθυνθεί απευθείας στο Λαό. Χωρίς ενδιάμεσους.
Το καθεστώς τρομοκράτησε τους ανθρώπους, εκείνος πρέπει να τους δώσει όραμα, δύναμη. Οι άνθρωποι χρειάζονται πρώτ’ απ’ όλα κουράγιο. Και θα τους το δώσει.
«Ντουφέκισε» τους δοσίλογους.
Πάρε το ηθικό πλεονέκτημα κι ο κόσμος θα ξεχυθεί και θα γίνει ποτάμι.
Στο σβέρκο, λοιπόν και στ’ αζήτητα της Ιστορίας.
Εμείς μόνο μπροστά και μόνο επάνω.
Δώσε μόνο το ρυθμό.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση