Σκοπιανοί: Οι λαθραίοι των Βαλκανίων και της ιστορίας

Θα τους τσακίζουμε με την ιστορία και την αλήθεια, γιατί κανένα από τα δυο δεν παραχαράσσεται

του Κ. Κυριακόπουλου

Το ιντερνετικό ντελίριο των Σκοπιανών, των ανδρεικέλων τους και των διάσπαρτων χαραμοφάηδων που περιφέρονται στο διαδίκτυο και τη Βόρεια Ελλάδα κοπρίζοντας με δηλητήριο την τιμημένη γη της συνεχίζεται.
Είναι όμως καταδικασμένοι να σπάνε τα μούτρα τους στην αναπόφευκτη «μετωπική σύγκρουση» της μούρης τους με την αλήθεια.
Κι αυτή την ευθύνη θα την επωμιστούμε εμείς… Αυτή την αλήθεια θα την αναδείξουμε εμείς…
Εμείς θα την σηκώσουμε ψηλά…
- Αφού οι κυρά – Ρεπούσηδες υποφέρουν από ένα ιδιότυπο αντιιστορικό
«λουμπάγκο» και δε μπορούν να σηκώσουν στους ώμους τους τέτοια
φορτία…
- Αφού οι ηγέτες μας ταύτισαν το διπλωματικό καθωσπρεπισμό με μπατλερικού τύπου επικύψεις που τους καταδίκασαν χρόνια τώρα να υποχωρούν μεγαλοστομώντας.
Είναι κι αυτό ένα χάρισμα. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας ίσως.
- Είναι άλλο πράγμα τελικά να παραιτείσαι μέρα τη μέρα και να το μολογάς, κι έχει άλλη χάρη να ξεγελάς τον εαυτό σου με βαρύγδουπες δηλώσεις περί αποφασιστικότητας, ενώ κατά κανόνα παραιτείσαι.
Μόνο που τον εαυτό σας κύριοι, έχετε κάθε δικαίωμα να τον ξεγελάτε.
Δικός σας είναι…
Εσείς τον ξέρετε καλύτερα…
Αυτό πιστεύετε πως του αξίζει…
Έτσι του συμπεριφέρεστε. Και καλά κάνετε.
Είναι κι αυτό μια «έντιμη όσο και ειλικρινής» σχέση της αφεντιάς σας με την αφεντομουτσουνάρα σας.
Αυτό το λαό όμως, έχετε μια και μόνον υποχρέωση.
Την υποχρέωση ΝΑ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΕ όχι όπως θέλετε εσείς, όχι όπως κάποιοι άλλοι σας υπαγορεύουν, αλλά ΟΠΩΣ πραγματικά ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.
Χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς…
Χωρίς να επιστρατεύετε καλοπληρωμένες Ρεπούσηδες.
Έχει καλοπληρωτές να πλερώσουν αδρά τις Ρεπούσηδες για τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
Δε θα πληρώνονται οι Ρεπούσηδες με το αίμα των δικών μας των φόρων για ν ατιμάζουν το αίμα των πατεράδων μας.
Αυτό το λαό οφείλετε να τον εκπροσωπείτε κρατώντας ψηλά τη σημαία που μάτωσε.
Γιατί ψηλά της αρμόζει να είναι αυτής της σημαίας.
Δεν είναι μυξομάντιλο για να την έχετε χωμένη στην κωλοτσέπη σας.
Όταν οι Σκοπιανοί τολμούν – διψασμένοι από την ανυπαρξία καταβολών και ιστορίας, και πνιγμένοι από την αγωνία τους να αποκτήσουν ταυτότητα, ιστορία και υπόσταση στη γη που τους φιλοξενεί και καπηλεύονται το όνομά της– να παρουσιάζουν τις εκκλησιές με τις Ελληνικότατες επιγραφές, εικόνες και αγιογραφίες, ως εκθέματα της δικής τους ανύπαρκτης ιστορίας, στο Μοναστήρι, στην Οχρίδα και αλλού…
Τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτούμε από τους ηγέτες μας συμπολιτευόμενους και μη, να κρατάνε ψηλά, και τη σημαία μας και την αλήθεια.
Έχουμε κάθε δικαίωμα να μην ανεχτούμε από κανέναν να ανασύρει από την ιστορία πιστοποιητικά αγωνιστικότητας και θυσιών, για να αποστομώσει την δικαιολογημένη αγανάκτησή μας.
Κι αυτό γιατί αν κάποιοι θέλουν να έχουν το δικαίωμα να κρίνουν την αγωνιστικότητα των ανθρώπων και να την αντιμετωπίζουν όχι σαν διαβατήριο μιας χρήσης αλλά σαν στάση ζωής που πρέπει να επιβεβαιώνεται καθημερινά, τότε το ίδιο καθημερινά πρέπει να επιβεβαιώνεται και ο πατριωτισμός όλων μηδενός εξαιρουμένου.
Δεν ανεχόμαστε από κανέναν να αφυδατώνει αυτόν τον πατριωτισμό από το ουσιαστικό περιεχόμενο του, να τον ταυτίζει με τον αρρωστημένο εθνικισμό, ούτε και να τον αποδυναμώνει αντιπαραθέτοντάς τον τεχνητά με την ταξικότητα των προβλημάτων την οποία κατά τα λοιπά κανείς δεν αρνείται.
Χτύπησαν πάλι τα καμάρια μας λοιπόν.
Καινούρια δημοσίευση στο διαδίκτυο για την μέρα του προφήτη Ηλία (Ιλιντεν όπως την αποκαλούν) με μπόλικο δηλητήριο γαρνιρισμένη για τους «αιμοσταγείς» Έλληνες και τα «εγκλήματα» που έκαναν σε βάρος του «μακεδονικού» λαού τους.
Ας κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στο χρόνο για να προσεγγίσουμε την αλήθεια απλά και υπεύθυνα…
Ο 18ος αιώνας, τόσο για την Ευρώπη όσο φυσικά και για τα Βαλκάνια, σηματοδότησε την απαρχή μιας άλλης εποχής.
Το εμπόριο άρχισε να ανθεί τηρουμένων φυσικά των αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων της εποχής για την οποία μιλάμε.
Ταυτόχρονα άρχισαν να αποχτούν δυναμική και υπόσταση οι διάφορες εθνικές ομάδες στα πλαίσια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το ίδιο συνέβαινε και με τις διάφορες εθνικές αστικές τάξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Η Γαλλική επανάσταση και ο απόηχός της, έβαζε με τρόπο καταλυτικό τη σφραγίδα της στην αυγή της νέας εποχής.
Η Οθωμανική αυτοκρατορία, είτε γιατί έτσι έμαθε, είτε γιατί έτσι ήθελε, είτε γιατί αυτό εξυπηρετούσε τε σχέδια της που ανέκαθεν ήταν ένα μίγμα επεκτατισμού και θρησκοληψίας, ταύτιζε την έννοια του ΕΘΝΟΥΣ με αυτή της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, κι από την άποψη αυτή, δεν είναι τυχαίο και ανερμήνευτο που τους εκχριστιανισμένους λαούς της ευρύτερης περιοχής τους αποκαλούσε Ρωμιούς. Ακόμα και τους Βουλγάρους.
Το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έπαιζε ένα ρόλο καταλυτικό στην ευρύτερη περιοχή και φυσικά στα Βαλκάνια.
Με το ξέσπασμα της Ελληνικής επανάστασης του 1821, οι πιέσεις στο Πατριαρχείο εντάθηκαν, μεθοδεύτηκε η συρρίκνωση και η αποδυνάμωση του, και φυσικά οργανώθηκε και αναπτύχθηκε συστηματικός διωγμός της Ελληνικής αστικής τάξης και οι λόγοι είναι ευνόητοι.
Οι άλλες εθνότητες, στην προσπάθεια να πάρουν το πάνω χέρι στην επανακατανομή της πίτας στη διαφαινόμενη μετά σουλτάνο εποχή, άρχισαν να οργανώνουν τη στάση και την ταχτική τους, και σ αυτή την προσπάθεια είχαν αρωγούς και τους εκκλησιαστικούς ηγέτες τους, που σταδιακά άρχισαν να αποστασιοποιούνται από το Πατριαρχείο.
Σ αυτές της συνθήκες, το 1877 η Ρωσία στρέφεται ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία, κι αυτή η αντιπαράθεση οδηγεί στη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μέσα από την οποία το όνειρο της μεγάλης Βουλγαρίας αρχίζει να ενσαρκώνεται. Σ αυτό το σχεδιασμό όμως αντιδρούν η Ελλάδα, η Σερβία και οι Μεγάλες δυνάμεις, κι έτσι οδηγούμαστε στη συνθήκη του Βερολίνου όπου το όνειρο της Μεγάλης Βουλγαρίας αποκαθηλώνεται οριστικά.
Η μεγάλη απάτη, έρχεται το 1893, όπου πατώντας και αξιοποιώντας τις απώτερες επιδιώξεις και σχεδιασμούς των Βουλγάρων εθνικιστών, ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη το γνωστό ΒΜΡΟ (εσωτερικό μέτωπο για την οργάνωση της επανάστασης) – του οποίου τα αρχικά παρεμπιπτόντως είναι σε καθαρόαιμη και αυθεντικότατη Βουλγαρική και όχι στο γνωστό «σλαβομακεδονικό» ιδίωμα – που έθετε ως στόχο τη μελλοντική ένωση με τη Βουλγαρία. Αφαίμαξη ελληνικών εδαφών δηλαδή. Και το οποίο ΒΜΡΟ το 1902 μετεξελίσσεται σε «Βουλγάρικο Κομιτάτο Μακεδονίας και Ανδριανουπόλεως».
Έτσι φτάσαμε στο 1903, την ημέρα της γιορτής του Προφήτη Ηλία δηλαδή, όπου οργανώνεται από το ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟ ΚΟΜΙΤΑΤΟ πια ( γιατί άραγε κυρία Ρεπούση μας;) η εξέγερση στο Μοναστήρι με στόχο τη διεθνοποίηση του «μακεδονικού προβλήματος»
Παράλληλα όμως, στις 19 Αυγούστου του 1903, την ημέρα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, οργανώνεται εξέγερση και στη Θράκη για να καθυστερήσει έτσι υποτίθεται η ενίσχυση των δυνάμεων της αυτοκρατορίας στη δυτική Μακεδονία. (γιατί άραγε και στη Θράκη κυρία Ρεπούση μας; Μήπως είχαμε κι εκεί σπέρματα «Σλαβομακεδόνων» και δεν το ξέρουν ούτε αυτοί;)
Και φυσικά, γρήγορα οι ενιαιοποιημένες εξεγέρσεις του κομιτάτου, στρέφονται κατά των Ελλήνων που κυριαρχούσαν στην περιοχή για να τους αποδυναμώσουν και να διευκολύνουν έτσι τις Βουλγαρικές επιδιώξεις.
Τα αίσχιστα των κομιτατζήδων κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης, ιστορικά αν μη τι άλλο είναι καταγεγραμμένα. Τι λέτε εσείς κυρία Ρεπούση μας;
Ποια σκοπιμότητα εξυπηρέτησαν οι ως άνω εξεγέρσεις που δεν ήταν μια αλλά δυό;
Εντοπίστε μας εσείς τις διαφορές ανάμεσα στα έργα και τις ημέρες των πλέον θρασύτατων εγκληματιών, από τα έργα και τις ημέρες των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
Ποιος απέναντι σε ποιόν εγκλημάτησε, ποιος στη υπηρεσία ποίου ετάχθη και τέλος ποιός δικαιούται σήμερα να ζητάει τα ρέστα βαφτίζοντας την εθνοπροδοτική εξέγερση σε επανάσταση του Ιλιντεν;
Αναλύστε μας αν θέλετε αυτό το στρατηγικό σχεδιασμό κυρία Ρεπούση μας. Η αλλιώς αποδείξτε μας με στοιχεία πως με αυτά τα γραφόμενα, παραποιούμε και προσβάλουμε την ιστορία. Την αληθινή όμως και όχι αυτή που υπηρετείτε εσείς)
Κι έτσι φτάσαμε στον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο με τους Έλληνες, τους Σέρβους και τους Βούλγαρους να στρέφονται εναντίον των Τούρκων.
Κι από εκεί στο δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο με τους Σέρβους και τους Έλληνες στρεφόμενους εναντίον των Βουλγάρων.
Έτσι προσδιορίστηκε και η τελική κατανομή των εδαφών στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτή είναι η αλήθεια για το περίφημο Ιλιντεν κύριοι.
Μια χούφτα άνθρωποι που φυσικά δικαιούνται να υπάρχουν, που φυσικά δικαιούνται να ευημερούν, που φυσικά δικαιούνται να προκόψουν, που φυσικά δικαιούνται να έχουν και υπόσταση κρατική, αλλά που όμως δεν δικαιούνται να παραφράζουν την ιστορία…
Την παραφράζουν τελικά αυτή την ιστορία.
Λαθροχειρούν σε βάρος της κι ανακατεύουν τα Βαλκάνια.
Μια χούφτα άνθρωποι που αρνούνται πεισματικά να ρίξουν μια ματιά στο παρελθόν και τη διαδρομή τους για να μπορέσουν να κάνουν με αίσθημα ευθύνης και σιγουριάς τους επόμενους τους βηματισμούς. Ίσως γιατί αν το κοιτάξουν κατάματα αυτό το παρελθόν, θα διαπιστώσουν πως δεν τους τιμά και δεν τους κολακεύει ιδιαίτερα.
Μια χούφτα άνθρωποι, που πλανεμένα πιστεύουν πως δικαιούνται να ψαρέψουν στα θολά νερά του μέλλοντος καπηλευόμενοι ιστορίες και παρελθόντα που δε τους ανήκουν.
Ίσως γιατί κάποιοι φιλοδόξησαν να γίνουν οι ηγέτες τους. Και για να είσαι ηγέτης χρειάζονται και τυπικά προσόντα. Χρειάζεται δηλαδή να υπάρχει κι ένας λαός που να σ ακολουθεί. Κι αυτό είναι που επιχειρείται μ αυτή την απαράδεκτη λαθροχειρία.
Κι έτσι φτάσαμε στην Οκτωβριανή επανάσταση, που εκτός από τις αλλαγές στον κόσμο, κουβάλησε μαζί της και τις αντιθέσεις της. Που δεν ήταν μόνο αντιθέσεις προσεγγίσεων, ήταν και αντιθέσεις ηγετών.
Κι αυτό το πολυχρησιμοποιημένο «εθνικό μόρφωμα» που αυτοαποκαλείται «σλαβομακεδόνικο έθνος» έγινε γι ακόμα μια φορά εργαλείο εξυπηρέτησης επιδιώξεων. Αλλωστε πάντα χρειάζεται ένα γουδοχέρι για να έχει πετυχεσσά μια καλοχτυπημένη σκορδαλιά.
Βαφτίστηκε λοιπόν «μακεδονικό» αυτό το μόρφωμα το 1946 από τον Τίτο. Κι ας το υποτίμησε, κι ας το υποβάθμισε. Το βάφτισε όμως. Του έδωσε και την ψευδαίσθηση της σημαίας και της ταμπέλας στα συμβατικά του σύνορα, και ξεκίνησε το δικό του παιχνίδι στα Βαλκάνια.
Ένα παιχνίδι που συντόνισε όπως και για όσο του το επέτρεπαν οι συνθήκες, με το Γκεόργκι Δημητρώφ οραματιζόμενοι τη Βαλκανική Σοσιαλιστική Ένωση και μέσα από αυτή ο καθένας ξεχωριστά να υπηρετήσει τα δικά του ηγεμονικά σχέδια στα Βαλκάνια, μακριά και ανεξάρτητα από τον έλεγχο της Σοβιετικής ηγεμονίας και ελέγχου.
Αυτά, έτσι... για να συνειδητοποιήσετε πως στην Ελλάδα οι πρόθυμοι να υποδεχτούν τον Μιλόσοσκι στην Κέρκυρα, αποτελούν σπάνιο είδος!!!
Επαναστατείστε για να βγάλετε τον Βάσκο από τη φυλακή, θύμα κι αυτός του φασίστα Γκρούεφσκι...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση