Επιστολή-απολογία του Κουνταρδά προς τους φίλους του μέσα από τη ΓΑΔΑ και τους δίνει… ραντεβού στη φυλακή!

Μίλησε και τώρα ψάχνει για το άλλοθί του;

Τελικά, ο «αναρχοατομικιστής» (όπως αυτοαποκαλείται και προφανώς κατά το αναρχο-αυτόνομος) Κουνταρδάς, άνοιξε αλληλογραφία μέσα από τη ΓΑΔΑ, στην οποία λέει πολλά, αλλά στην ουσία τίποτε!
Αυτό που μπορεί να καταλάβει εύκολα ο αναγνώστης της συγκεκριμένης επιστολής, είναι πως πρόκειται για κωδικοποιημένο μήνυμα, που απευθύνεται προφανώς προς τους «συντρόφους» του (τους οποίους δεν αποδέχεται πως υπάρχουν). Η επίμονη αναφορά του στο ότι «δεν μίλησε» και στο ότι είπε πως «τα όπλα τα πέταξε», είναι ένα σαφές κωδικοποιημένο σημείο του μηνύματός του, που διαβάζεται: «Είπα τα ονόματα, τις τοποθεσίες αλλά και για το που βρίσκονται τα όπλα. Κρυφτείτε και εξαφανίστε τα πάντα…»
Αυτή η ανάγνωση, ίσως να είναι και αυθαίρετη, αλλά κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί αυτός ο άνθρωπος άνοιξε αυτού του είδους την αλληλογραφία, αλλά και το πως κατάφερε να στείλει την επιστολή του προς τους φίλους του…
Το ότι είναι πλέον γεγονός πως μέσα στο μυαλό του 32χρονου Κουνταρδά τα πράγματα δεν εργάζονται και τόσο φυσιολογικά, δεν είναι θέμα προς συζήτηση. Και μόνο το γεγονός πως μία στυγνή δολοφονία ενός εργαζόμενου (και οι αστυνομικοί εργαζόμενοι είναι, προς επίγνωσιν αυτών που δεν το γνωρίζουν) μετατρέπεται σε πολιτική πράξη, προδίδει την σύγχυση που επικρατεί στον εγκέφαλο αυτού του ανθρώπου. Σύγχυση, η οποία αντανακλά το επίπεδο αλλά και τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των ομοϊδεατών του που βρίσκονται στα σκοτάδια της ώριμης πολιτικής σκέψης και που θεωρούν εχθρό τους το σύστημα (το οποίο στις πλείστες όσες των περιπτώσεων τους έχουν καλοαναθρέψει μέσα σε σπίτια ευκατάστατων ή πλούσιων οικογενειών).
Η επιστολή Κουνταρδά
«Μια ημέρα από την αποφυλάκιση μου, προσήλθα στη ΓΑΔΑ όπως γνωρίζετε για να αναλάβω την ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην εκτέλεση του Χαρ. Αμανατίδη στις 31/12/2004.
Είναι βαθιά πολιτική απόφαση μετά από ώριμη σκέψη μηνών (ειδικά μετά τη δολοφονία του Αλέξη) και έτσι κλείνει ένα ιστορικό κεφάλαιο. Διαφωνούν ή συμφωνούν κάποιοι με την απόφαση μου αυτή με αφήνει αδιάφορο.
Είμαι πολιτικός αντίπαλος του καθεστώτος και αποδέχομαι την «ήττα» μου.
Απ’ την άλλη, θεωρώ ότι ακόμη και ο εχθρός οφείλει και αναγνωρίζει απέναντι στο πρόσωπο μου μια μικρή «νίκη»: ότι πέντε περίπου χρόνια κινούνταν στο σκοτάδι. Συνεργό δεν έχω κατονομάσει, καθώς ούτως ή άλλως έχει φύγει απ’ τη ζωή και ως ελάχιστο φόρο τιμής δεν θα αποκαλύψω το όνομα του και ούτε τι έγινε με τα όπλα: απλά δεν υπάρχουν, έχουν πεταχτεί.
Κλείνοντας προς το παρόν ως αναρχοατομικιστής (είναι αυτονόητο ότι δεν υφίσταται γραμμάριο εμπλοκής μου σε ένοπλες οργανώσεις, ή ότι δεν έχω μιλήσει, άλλωστε τι να πω; Αυτά που δεν ξέρω; Αυτό συμπεραίνετε μέχρι και στις αστικές φυλλάδες και την στάση τους μέχρι σήμερα Κυριακή, εξαίρεση βέβαια αποτελεί μια αθλιότητα των χθεσινών «Νέων», από κάτι δημοσιογραφίσκους, σχετικά με μια σφαίρα, ήμαρτον γελάει ο κόσμος…)
Αναλαμβάνω επίσης την ευθύνη για την απαλλοτριώση της Αγροτικής Τράπεζας το Μάρτη του 2009 στην οδό Ιπποκράτους, ημέρες πρεμιέρας της μηχανοκίνητης ομάδας «Δέλτα». Αυτά είχα να πω.
Ας σεβαστούν οι δικηγόροι μου Σπύρος Φυτράκης, αλλά και ο κύριος Κατσαρής (γιατί με επισκέφτηκε σήμερα μόνος), την πολιτική μου απόφαση και να τηρήσουν υπεύθυνη στάση την Τρίτη στον ανακριτή, όπου θα καταθέσω γραπτώς τα παραπάνω, κλείνοντας έτσι τον κύκλο μου στον αναρχικό χώρο και συνεχίζοντας τους αγώνες, από τις φυλακές πλέον.
Εκεί, με αληθινούς επαναστάτες, με όλους τους απόκληρους, με όλους τους αδικημένους και όχι επαναστάτες των ρακόμελων, σε έναν χώρο όπου βασιλεύουν οι μικροεξουσιαστές του αντιεξουσιαστικού χώρου. Καταλαβαίνεται.
Νίκος Κουνταρδάς
21/06/2009
Υ.Γ. 1 Έτσι ξήγιουνται τα παλικάρια, οι αληθινές απειλές, όχι οι ασύμμετρες.
Υ.Γ. 2 Όση λάσπη και αν έχει πέσει ξέρετε ποιοι είναι οι ρουφιάνοι. Τα είχαμε πει και στο Κρατικό της Νίκαιας, περισσότερα σε γράμμα μου απ’ τη φυλακή».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση