Η μόνη δέσμευση των πολιτικών είναι απέναντι στους πολίτες που τους εκλέγουν
Δεσμεύσεις σε άλλους είναι εκτός δημοκρατίας
Λέχθηκε κατά κόρον, επαναλήφθηκε αδιαλείπτως και πιπιλίστηκε ως καραμέλα από ειδικούς και μη, εντεταλμένους και ευσεβοποθιστές, δεσμευμένους από το παρελθόν και υπόχρεους και για το μέλλον, ότι το περιουσιακό στο κυπριακό πρόβλημα δεν είναι νομικό αλλά πολιτικό, και, ως εκ τούτου, οι δικαστικές αποφάσεις το περιπλέκουν και υποσκάπτουν τη διαδικασία των συνομιλιών.
Πότε όμως έγιναν όλα αυτά;
Μόλις εκδόθηκε η δικαστική απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που δικαίωσε τον κ. Αποστολίδη έναντι της κ. Όραμς.
Δεν θα διαφωνήσουμε ότι το θέμα είναι πολιτικό. Αντίθετα, θα υπερθερματίσουμε, υπογραμμίζοντας ότι ο σύγχρονος πολιτικός πολιτισμός είναι ο πολιτισμός που τιμά και σέβεται το νομικό πολιτισμό. Δηλαδή, τους κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις στις ανθρώπινες κοινωνίες σε ατομικό, εθνικό, κρατικό και παγκόσμιο επίπεδο, και αποτελούν το δίκαιο. Και την ορθή εφαρμογή του δικαίου κρίνουν τα δικαστήρια.
Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι στην τρίτη χιλιετία δεν ισχύουν οι νόμοι της ζούγκλας αλλά το δίκαιο, καλά κάνουν να ξανανέβουν στα δένδρα και να ασχολούνται με τις καρύδες.
Είναι καιρός να αντιληφθούν όλοι ότι οι κανόνες δικαίου, το διεθνές δίκαιο, το κοινοτικό κεκτημένο, τα ανθρώπινα ατομικά δικαιώματα, οι βασικές ελευθερίες είναι η βάση και το θεμέλιο οποιασδήποτε πολιτικής απόφασης και η όποια πολιτική διευθέτηση θα πρέπει να εδράζεται σ’ αυτές, και όχι στις δεσμεύσεις που κάποιοι ερήμην των πολιτών ανέλαβαν μεταξύ τους και έναντι τρίτων.
Διότι, εάν γίνει δεκτό ότι η οποιαδήποτε πολιτική τάξη ή οι οποιοιδήποτε εκ του πολιτικού προσωπικού πάρουν το δικαίωμα να διαπραγματεύονται τα ατομικά δικαιώματα όπως και το δικαίωμα ιδιοκτησίας, επειδή ο Αττίλας την κατέχει διά των όπλων, γιατί να μη γίνει δεκτό να διαπραγματευθεί και την ιδιοκτησία των πολιτών στις ελεύθερες περιοχές.
Ή μήπως οι εκτοπισμένοι είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες, σ’ αντίθεση με τους μη εκτοπισμένους, που είναι πρώτης κατηγορίας πολίτες και το δικαίωμα ιδιοκτησίας γι’ αυτούς είναι, γι’ αυτούς μόνο, αδιαπραγμάτευτο.
Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, πέρα από το δικαίωμα ιδιοκτησίας, αδιαπραγμάτευτο είναι και το δικαίωμα της πολιτότητας.
Κανένας δεν έχει εξουσιοδότηση να διαπραγματεύεται την πολιτότητα του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κανένας δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, για να φέρει μια νέα τάξη πραγμάτων.
Η μόνη εξουσιοδότηση που έχει το πολιτικό προσωπικό είναι να αγωνιστεί για τον τερματισμό της κατοχής και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αν έχουν άλλες δεσμεύσεις, αυτές αφορούν και δεσμεύουν μόνο τους ιδίους, όχι τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Λέχθηκε κατά κόρον, επαναλήφθηκε αδιαλείπτως και πιπιλίστηκε ως καραμέλα από ειδικούς και μη, εντεταλμένους και ευσεβοποθιστές, δεσμευμένους από το παρελθόν και υπόχρεους και για το μέλλον, ότι το περιουσιακό στο κυπριακό πρόβλημα δεν είναι νομικό αλλά πολιτικό, και, ως εκ τούτου, οι δικαστικές αποφάσεις το περιπλέκουν και υποσκάπτουν τη διαδικασία των συνομιλιών.
Πότε όμως έγιναν όλα αυτά;
Μόλις εκδόθηκε η δικαστική απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που δικαίωσε τον κ. Αποστολίδη έναντι της κ. Όραμς.
Δεν θα διαφωνήσουμε ότι το θέμα είναι πολιτικό. Αντίθετα, θα υπερθερματίσουμε, υπογραμμίζοντας ότι ο σύγχρονος πολιτικός πολιτισμός είναι ο πολιτισμός που τιμά και σέβεται το νομικό πολιτισμό. Δηλαδή, τους κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις στις ανθρώπινες κοινωνίες σε ατομικό, εθνικό, κρατικό και παγκόσμιο επίπεδο, και αποτελούν το δίκαιο. Και την ορθή εφαρμογή του δικαίου κρίνουν τα δικαστήρια.
Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι στην τρίτη χιλιετία δεν ισχύουν οι νόμοι της ζούγκλας αλλά το δίκαιο, καλά κάνουν να ξανανέβουν στα δένδρα και να ασχολούνται με τις καρύδες.
Είναι καιρός να αντιληφθούν όλοι ότι οι κανόνες δικαίου, το διεθνές δίκαιο, το κοινοτικό κεκτημένο, τα ανθρώπινα ατομικά δικαιώματα, οι βασικές ελευθερίες είναι η βάση και το θεμέλιο οποιασδήποτε πολιτικής απόφασης και η όποια πολιτική διευθέτηση θα πρέπει να εδράζεται σ’ αυτές, και όχι στις δεσμεύσεις που κάποιοι ερήμην των πολιτών ανέλαβαν μεταξύ τους και έναντι τρίτων.
Διότι, εάν γίνει δεκτό ότι η οποιαδήποτε πολιτική τάξη ή οι οποιοιδήποτε εκ του πολιτικού προσωπικού πάρουν το δικαίωμα να διαπραγματεύονται τα ατομικά δικαιώματα όπως και το δικαίωμα ιδιοκτησίας, επειδή ο Αττίλας την κατέχει διά των όπλων, γιατί να μη γίνει δεκτό να διαπραγματευθεί και την ιδιοκτησία των πολιτών στις ελεύθερες περιοχές.
Ή μήπως οι εκτοπισμένοι είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες, σ’ αντίθεση με τους μη εκτοπισμένους, που είναι πρώτης κατηγορίας πολίτες και το δικαίωμα ιδιοκτησίας γι’ αυτούς είναι, γι’ αυτούς μόνο, αδιαπραγμάτευτο.
Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, πέρα από το δικαίωμα ιδιοκτησίας, αδιαπραγμάτευτο είναι και το δικαίωμα της πολιτότητας.
Κανένας δεν έχει εξουσιοδότηση να διαπραγματεύεται την πολιτότητα του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κανένας δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, για να φέρει μια νέα τάξη πραγμάτων.
Η μόνη εξουσιοδότηση που έχει το πολιτικό προσωπικό είναι να αγωνιστεί για τον τερματισμό της κατοχής και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αν έχουν άλλες δεσμεύσεις, αυτές αφορούν και δεσμεύουν μόνο τους ιδίους, όχι τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...