Τουρκία: Όλοι γνωρίζουν τους "δράστες" της δολοφονικής επίθεσης

Ισλαμικός συμβιβασμός

Στον απόηχο των πολύνεκρων βομβιστικών επιθέσεων στην Κωνσταντινούπολη, ξεχωρίζουν τώρα καθαρότερα οι ψίθυροι για τους πραγματικούς δράστες της σφαγής. Με το κουρδικό αντάρτικο να διαψεύδει την εσπευσμένη επίσημη άποψη ότι ήταν το ΡΚΚ εκείνο που εκτέλεσε την αιματηρότερη επίθεση της τελευταίας πενταετίας, τα βλέμματα πλέον στρέφονται προς τη σκοτεινή πλευρά της δράσης του τουρκικού βαθέος κράτους.
Μέσα σ' αυτό το ζοφερό περιβάλλον μιας κλιμακούμενης κρίσης με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για το μέλλον της τουρκικής δημοκρατίας, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη διαπίστωση της ταυτότητας των δραστών, αφήνοντας κατά μέρος μια άλλη, προφανή όσο και δυσοίωνη, εκτίμηση: παρά τη μεγάλη επιχείρηση εξάρθρωσης της εθνικιστικής συμμορίας Εργκενεκόν, με τις μαζικές συλλήψεις και την προφυλάκιση 46 στελεχών της, η δράση της παραμένει ανεμπόδιστη και άριστα οργανωμένη. Το ανησυχητικό συμπέρασμα από αυτή την εκτίμηση οδηγεί αναπόφευκτα σε μια άλλη διαπίστωση που δεν προμηνύει τίποτε το καλό. Η επιχείρηση κατά της Εργκενεκόν και κατά του τουρκικού «ντερίν-ντεβλέτ» (βαθέος κράτους) είτε απέτυχε, είτε κινήθηκε απλώς σε επίπεδο θεαματικότητας κι όχι ουσίας.
Αν, τελικά, ισχύει κάτι τέτοιο, τότε η συνολική στάση της κυβέρνησης Ερντογάν στα ζητήματα που συγκλονίζουν το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας (δικαστικό πραξικόπημα, παρακράτος και Κουρδικό) πρέπει να αναγνωστεί με διαφορετικό τρόπο.
Η απραξία του τούρκου ηγέτη ενώπιον της δικαστικής δίωξης κατά του κυβερνώντος κόμματός του (δεν κατέφυγε στη συνταγματική μεταρρύθμιση που θα κατέλυε το πραξικόπημα των δικαστών), η βιαστική υιοθέτηση της θεωρίας περί κουρδικής ευθύνης για τη σφαγή της Κωνσταντινούπολης, χωρίς ούτε ένα υπονοούμενο για πιθανή εμπλοκή του τουρκικού παρακράτους, και η υπόμνηση ότι διεξάγεται ένας πόλεμος στο Β. Ιράκ κατά του ΡΚΚ, όλα μαζί συνθέτουν την εικόνα ενός Ερντογάν που θέλει, με κάθε τίμημα, να αμβλύνει τη σύγκρουση κοσμικού κράτους και πολιτικού Ισλάμ.
«Ορθή» επανόρθωση
Αν και τα εθνικιστικά ΜΜΕ της Τουρκίας, με πρώτη την εφημερίδα «Χουριέτ», αλλά και τα ευρωπαϊκά μέσα, με προεξέχον το βρετανικό BBC, έσπευσαν να αναπαραγάγουν την επίσημη τουρκική άποψη που «βλέπει» το ΡΚΚ πίσω από την επίθεση στην Κωνσταντινούπολη, όλες οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου.
Πράγματι, στα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν τη σφαγή, υπήρξαν πολλά δημοσιεύματα που -έστω στα ψιλά- θυμήθηκαν και παρέθεσαν ολόκληρες λίστες και άλλων, παλαιότερων «ορφανών» τρομοκρατικών επιθέσεων με συγκεκριμένους ή και τυφλούς στόχους, που τελικά αποδόθηκαν με σαφήνεια στη δράση της Εργκενεκόν ή άλλων εθνικιστικών παρακλαδιών της.
Επιπρόσθετα, διέρρευσαν πληροφορίες ότι το είδος των εκρηκτικών που χρησιμοποιήθηκαν στην πολύνεκρη βομβιστική επίθεση ήταν όμοια με εκείνα που είχαν χρησιμοποιηθεί και σε άλλες επιθέσεις των παρακρατικών οργανώσεων και προέρχονται μάλιστα από στρατιωτικά αποθέματα.
Η έσχατη ανησυχία, λοιπόν, που διατυπώνεται με ιδιαίτερη προσοχή από ειδικούς αναλυτές, όπως ο Σεντάτ Λακινέρ της τουρκικής «δεξαμενής σκέψης» USAK (Οργανισμός Διεθνών Στρατηγικών Ερευνών), είναι ότι θα έρθουν χειρότερες μέρες. Και αυτό γιατί η δολοφονική βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη ίσως δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ο πρόλογος ενός ευρύτερου σχεδίου αποσταθεροποίησης που φιλοδοξεί να ανοίξει το δρόμο στους τούρκους εθνοσωτήρες.
Γι' αυτό και ο ίδιος ο Ερντογάν από τον τόπο της σφαγής σχολίασε ότι προτεραιότητα είναι η διατήρηση της συνοχής του κράτους και όχι η σωτηρία του κόμματός του. Το δεύτερο, άλλωστε, θα τακτοποιηθεί, μόνο αν διασφαλιστεί το πρώτο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση