Ελλάδα: Η "χάρτινη τίγρης" έπαψε να είναι χάρτινη;

Η πρώτη ήταν η απόφαση της γειτονικής χώρας να ονομάσει το αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος». Ακατανόητη από κάθε άποψη εν όψει της διαπραγμάτευσης για το ΝΑΤΟ, ήταν μια απόφαση η οποία εξόργισε τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον έκανε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «με αυτούς δεν βγάζεις άκρη και κάποια ώρα μπορεί να γίνουν και επικίνδυνοι».
Η δεύτερη κρίσιμη στιγμή ήταν όταν ο εκ Σκοπίων πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αποφάσισε να προσφωνήσει τον πρωθυπουργό της χώρας του μέσα στη γιγαντιαία αίθουσα της Γ.Σ., όχι με την ονομασία που χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ, αλλά με τη συνταγματική. Φαινομενικά έμοιαζε με μια απλή παραβίαση του διπλωματικού σαβουάρ βιβρ, στην πράξη ήταν μια προμελετημένη –πλην ανόητη– πράξη προβοκαρίσματος της Αθήνας.
Και τώρα, το κομμάτι του παζλ που έλειπε... Ο κ. Φριντ ηρνείτο να πιστέψει μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η Ελλάδα θα έβαζε βέτο. Αγνωστο γιατί, αλλά δεν το πίστευε.
Μιλώντας με έναν Έλληνα αξιωματούχο τού είπε την εκπληκτική φράση: «Είστε στην προκειμένη περίπτωση μια χάρτινη τίγρη (paper tiger), απλά μπλοφάρετε, δεν θα τολμήσετε ποτέ να βάλετε βέτο». Ο πρωθυπουργός, που του αρέσει να «διαβάζει» τους Αμερικανούς και προφανώς ξέρει καλά τι θα πει «χάρτινη τίγρη» στην αμερικανική αργκό, αντέδρασε... όπως θα περίμενε κανείς.
Γνωρίζει, άλλωστε, από την ιστορία πως αν βγάλεις το όνομα ότι βρυχάσαι χωρίς ποτέ να δαγκώνεις, κάποια ώρα κάποιος θα σε εξευτελίσει στην περιοχή.
Αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα χρειάζεται προσοχή, γιατί για «χάρτινη τίγρη» σίγουρα δεν μας λογαριάζει πια κανείς, αλλά ο διαιτητής παραμένει ουσιαστικά ο ίδιος και, αν τα καταφέρει, θα την κάνει τη ζημιά όπου μπορεί...
Ολα καλά με αυτά που λέει ο Παπαχελάς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Καραμανλής τα πήρε στο κρανίο κλπ.
Όμως έχω μια μικρή (πολύ μικρή) αντίρρηση... Έτσι όπως το παρουσιάζει το κάνει να φαίνεται σαν να είναι θέμα τσαντίλας κλπ. Όμως ο Παπαχελάς ξέρει ότι όλα αυτά είχαν αποφασισθεί πολύ καιρό πριν. Ο Καραμανλής εδώ και πολύ καιρό, και πάντως πολύ πριν τα τελευταία γεγονότα είχε ξεκαθαρίσει τη στάση του.
Ποιό είναι τότε το πρόβλημα; Δεν πρέπει να είναι εκεί που το πάει σιγά-σιγά ο Παπαχελάς.
Βέβαια πολλοί Έλληνες αξιωματούχοι ψιθύριζαν παλιότερα στους αμερικανούς ότι ΟΚ, όλα καλά, η Ελλάδα δεν θα αντιδράσει κλπ. Αυτό είναι αλήθεια.
Δυστυχώς και μέσα στην ΝΔ υπήρξαν τέτοιου ψίθυροι. Όμως όχι κυρίως από την ΝΔ.
Η Ελλάδα όντως είχε τη φήμη δειλού παίκτη που την τελευταία στιγμή πάντα υποχωρεί.
Γιατί είχε αυτή τη φήμη? Γιατί είναι αλήθεια.
Στα Ιμια τρέχαμε πανικόβλητοι να παρακαλάμε τους αμερικανούς στα τηλέφωνα (Σημίτης, Πάγκαλος και όλη η "καλή" τους παρέα). Ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα δεν φοβήθηκε.
Το θέμα είναι τεράστιο.
Η Ελλαδα είναι οπλισμένη σαν αστακός αλλά φοβάται και τον ίσκιο της.
Με την στάση της μέχρι πριν το Βουκουρέστι είχε δώσει την εντύπωση ότι τον στρατό τον έχει μόνο για τις παρελάσεις. Όμως ο στρατός δεν είναι για τις παρελάσεις.
Στο τεράστιο αυτό ζήτημα κουλτούρας και νοοτροπίας των Ελλήνων θα επανέλθουμε. Πάντως απλά να πούμε ότι τον στρατό τον έχεις για να πολεμάει. Αν χρειαστεί, να πολεμάει και να πολεμάει καλά (έμψυχο και άψυχο υλικό).
Και αυτό πρέπει κάποτε να γίνει συνείδηση στην Ελλαδα.
Αλλιώς θα μας πάρουν όλοι στο ψιλό... (φτάνει που πήραν τον Σημίτη και την παρέα του, δεν χρειάζονται κι άλλοι).
Όπως οι σκοπιανοί μέχρι πριν λίγο....

Wolf

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση