Τι καταλάβαμε μετά τη θύελλα; - Απάντηση στο άρθρο του κ. Καψή

Παραθέτω παρακάτω ολόκληρο το άρθρο, προκειμένου να το σχολιάσω στο σύνολό του και να καταστήσω παντελώς αδύνατο να ισχυρισθεί οιοσδήποτε ότι απομονώνω αποσπάσματα για να κατηγορήσω τον συντάκτη.

ΑΙΧΜΕΣ
Ο μαθητής

ΝΑ λοιπόν που με την άσκηση του βέτο στο ΝΑΤΟ μάθαμε ότι τελικώς δεν είμαστε κράτος ανάδελφον. Ολόκληρος πρόεδρος της Γαλλίας επικαλέστηκε τις ελληνικές του ρίζες προκειμένου να στηρίξει τις θέσεις της Ελλάδας στο «μακεδονικό».
ΦΥΣΙΚΑ μάθαμε και πολλά άλλα πράγματα.
Όπως για παράδειγμα ότι στη διεθνή σκακιέρα «μακάριοι οι κατέχοντες». Που σημαίνει, αντίθετα από ό,τι υποστηρίζει η παραδοσιακή Αριστερά, ότι μέσα στο ΝΑΤΟ πολλαπλασιάζεται η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας απέναντι σε τρίτες χώρες.
ΟΠΩΣ ακριβώς συνέβη δηλαδή προ ετών με το Κυπριακό, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία. Όταν και πάλι η Ελλάδα κατάφερε να επιβάλει τους όρους της μέσα σε συνθήκες εκ πρώτης όψεως δυσμενείς.
ΜΑΘΑΜΕ επίσης πως όλες αυτές οι περισπούδαστες αναλύσεις για βάσεις, αγωγούς και άλλα μεγάλα στρατηγικά συμφέροντα που ωθούσαν τις ΗΠΑ στην αγκαλιά των Σκοπίων ήταν απλώς μπαρούφες για τηλεοπτική κατανάλωση: Μπους και Ράις δεν έκαναν ουσιαστικά τίποτα για να αποτρέψουν το ελληνικό βέτο.
ΜΑΘΑΜΕ όμως και κάτι ακόμα πιο σημαντικό και μάλιστα από τα χείλη του ίδιου του Πρωθυπουργού: ότι είμαστε μια χώρα που δικαιούται να νιώθει «αυτοπεποίθηση», να έχει «εμπιστοσύνη» στις δυνάμεις της, να δίνει και να κερδίζει τις μάχες της με αποφασιστικότητα, σύνεση και σωστή γραμμή.
Οι παλαιότεροι ασφαλώς θα θυμούνται έναν άλλο πρωθυπουργό, τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος με τις ίδιες σχεδόν λέξεις ερμήνευε τις διπλωματικές επιτυχίες της Ελλάδας για την ΟΝΕ, την Κύπρο και την Τουρκία.
ΤΟΤΕ βέβαια, για κακή του τύχη, απέναντί του είχε ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος έκλινε το «προδότης» σε όλες τις πτώσεις. Αντιθέτως σήμερα ο κ. Καραμανλής ευτύχησε να έχει την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου.
ΣΕ τελευταία ανάλυση ωστόσο αυτό έχει μικρή σημασία. Εκείνο που μετράει είναι ότι έπειτα από τέσσερα χρόνια αδράνειας και μπροστά στον κίνδυνο ενός διπλωματικού φιάσκου ο Πρωθυπουργός αντέδρασε σωστά. Μένει να φανεί αν η επιτυχία στο Βουκουρέστι θα οδηγήσει και σε μόνιμη λύση.
Ο κίνδυνος για την επιστροφή στη λογική της αυτάρκειας και της αλαζονείας είναι πάντοτε υπαρκτός. Ιδίως όταν υπάρχουν λογής λογής καλοθελητές στην Ελλάδα και τα Σκόπια έτοιμοι να επενδύσουν στη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό.
ΓΙΑ την ώρα- ευτυχώς- η κυβέρνηση κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Μένει να φανεί αν ο κ. Καραμανλής θα αποδειχθεί καλός μαθητής του κ. Σημίτη ή θα αρχίσει πάλι τις κοπάνες!

Μάλιστα... Εν μέρει συμφωνώ. Καταλάβαμε επιτέλους ότι η ιδιότητά μας ως μέλους διεθνών οργανισμών μας δίνει ορισμένα σοβαρά διπλωματικά όπλα και ότι τα "έξω από την Ε.Ε." και "έξω από το ΝΑΤΟ" που ουρλιάζουν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοησίες. Όπως επίσης φαίνεται πως καταλάβαμε ότι ούτε "έθνος ανάδελφον" είμαστε ούτε "περιούσιοι" και ότι μόνο με μεθοδικότητα και σκληρή δουλειά μπορούμε να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας. Και, βέβαια, μάθαμε ότι μπορούμε να πούμε "ΟΧΙ" χωρίς να μας κάνει κανείς το παραμικρό.

Εκεί που διαφωνώ καθέτως, οριζοντίως και με όποιον άλλο τρόπο μου επιτρέπει η γεωμετρία, είναι στον ισχυρισμό ότι ο κ. Καραμανλής είναι μαθητής του κ. Σημίτη.

Σας θυμίζω:

1. Υπόθεση Οτσαλάν. Η ελληνική διπλωματία σύρθηκε πίσω από τις πρωτοβουλίες μη εξουσιοδοτημένων κύκλων που ενήργησαν με μη διατεταγμένο, μη προβλεπόμενο και άκρως επικίνδυνο τρόπο, εκθέτοντας τη χώρα ακόμη και σε κίνδυνο πολέμου. Επίσης, είχαμε όσα διαδραματίσθηκαν στην πρεσβεία μας στην Κένυα, δηλαδή επί ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ εδάφους και με έμπρακτη αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας - χώρια που ακολουθήσαμε κατά γράμμα τις οδηγίες-εντολές του ανθύπατου κ. Νίκολας Μπερνς.
2. Συμφωνία της Μαδρίτης. Κατέστησε την Τουρκία ουσιαστικά συνδιαχειρίστρια στο Αιγαίο.
3. Υπόθεση πυραύλων S-300. Μολονότι η Κύπρος είχε κάθε δικαίωμα να αποκτήσει αποτελεσματική αντιαεροπορική ασπίδα, το οπλικό αυτό σύστημα μεταφέρθηκε, κατόπιν εκβιασμών από ΗΠΑ και Τουρκία, στην Κρήτη, όπου παραμένει ανενεργό μέχρι και σήμερα.
4. Ίμια. Όχι μόνον δημιουργήθηκε τετελεσμένο δυσμενές για τη χώρα μας (δε μπορούμε να επισκεφθούμε ΕΛΛΗΝΙΚΟ έδαφος χωρίς να φωνάζει η Τουρκία και δε μπορούμε να υψώσουμε την Ελληνική σημαία επί ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ εδάφους), αλλά είπαμε κι ευχαριστώ (στις ΗΠΑ) από πάνω.
5. Στην τρομοκρατική επίθεση των ΗΠΑ και των "προθύμων" κατά της Γιουγκοσλαβίας, παρείχε κάθε δυνατή διευκόλυνση και βοήθησε στην εξύψωση της τρομοκρατικής κλίκας που λέγεται UCK σε... εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα - και τώρα τους έχουμε τους "κυρίους" να εγείρουν και θέμα "τσαμουριάς", για να πλιατσικολογήσουν εις βάρος των εξαθλιωμένων Θεσπρωτών.
6. Προπαγάνδιζε, ο ίδιος και ο κύκλος του, με όλους τους τρόπους, την "ελληνοτουρκική φιλία", καθ'υπόδειξιν των ΗΠΑ.
7. Υπήρξε μέγιστος λειτουργός της υποχωρητικότητος έναντι οποιουδήποτε εξωτερικού παράγοντα και φρόντισε να καλλιεργήσει στον ελληνικό λαό τη νοοτροπία του οσφυοκάμπτη.
   
   Πότε είπε ΟΧΙ στις ΗΠΑ ο κ. Σημίτης, κ. Καψή; Δείξτε μου ΜΙΑ φορά που να ύψωσε το ανάστημά του και να είπε "ως εδώ, εμείς δεν υποχωρούμε άλλο". Ο κ. Καραμανλής το έπραξε, εν πλήρει αντιθέσει προς τον προκάτοχό του. Συνεπώς, είναι των αδυνάτων αδύνατον να συναχθεί το συμπέρασμα ότι ο κ. Καραμανλής αποτελεί μαθητή του κ. Σημίτη στο μάθημα της υποχωρητικότητος έναντι άλλων χωρών σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
   Ούτε καν ικανός διαχειριστής δεν ήταν ο κ. Σημίτης

Airetikos

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση