Αλεξιπτωτιστές: Με άλματα στο κενό και την αδρεαλίνη στο κόκκινο

Οι άνθρωποι που τολμούν...

Η ώρα είναι 7 το πρωί. Την ώρα που η πόλη αρχίζει να βγαίνει από το λήθαργο της νύχτας μπαίνοντας σιγά σιγά στη σκληρή και δύσκολη καθημερινότητα, μια ομάδα ανθρώπων είναι έτοιμη να φύγει κυριολεκτικά για μια άλλη πραγματικότητα. "Συντροφιά" με τα σύννεφα και με την αδρεναλίνη... να κτυπά κόκκινο, μια ομάδα καταδρομέων ετοιμάζεται για μία ακόμα αποστολή ρίψης με αλεξίπτωτο.
Η αποστολή της Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων είναι έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της, με τη βοήθεια ενός C- 130, και να απογειωθεί με προορισμό τη Ρόδο. Είναι η ώρα όπου τα λόγια και η θεωρία γίνονται πράξη και οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της ΔΕΔ αποδεικνύουν πως, παρά την παραμονή τους σε θέσεις γραφείων, δεν έχουν ξεχάσει την αποστολή και εκπαίδευση τους και ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να κάνουν άλματα με αλεξίπτωτο. Την αποστολή αυτή παρακολούθησε λεπτό προς λεπτό η "θητεία".

Το στρατιωτικό αεροπλάνο που μας μετέφερε προσγειώθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Κω, όπου και επιβιβάστηκαν στελέχη του 5ου ΕΤΕΘ (Ειδικό Τμήμα Εθνοφυλακής) με τον διοικητή τους αντισυνταγματάρχη Κ. Χαρακλειά. Λίγο αργότερα, το γεμάτο από προσωπικό και αλεξίπτωτα αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Ρόδου. Εκεί εντάχθηκε στην αποστολή και το 6ο ΕΤΕΘ, με διοικητή τον ανχη Β. Κολίγρη, άνδρες του οποίου θα πραγματοποιούσαν άλμα μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό. Αξίζει να σημειωθεί πως στην αποστολή επικεφαλής αξιωματικός ήταν ο διευθυντής της ΔΕΔ υποστράτηγος κ. Κ. Τραχανατζής, ενώ παρών και επιβλέπων αξιωματικός ήταν ο διοικητής της ΣΧΑΛ ανχης Γ. Ζορμπάς.
Η διαδικασία ελέγχου του αλεξιπτώτου
Ένα είναι βέβαιο, πως τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Από τη στιγμή που το προσωπικό επιβιβάσθηκε στο αεροπλάνο, όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες τηρήθηκαν με ευλαβική προσήλωση. Όχι επειδή οι στρατιωτικοί είναι τυπολάτρες, όπως ίσως κάποιοι προτρέ-ξουν να πουν, αλλά διότι είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει κάτι που θα στοιχίσει έναν τραυματισμό. Μπαίνοντας στο αεροσκάφος, οι διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν είναι πολύ σαφείς και συγκεκριμένες. Τα αλεξίπτωτα θα πρέπει να τοποθετηθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην υπάρξει περίπτωση να πειραχτεί η χειρολαβή του εφεδρικού ή να μπερδευτεί ο ιμάντας. Η ταξινόμηση λοιπόν απαιτεί σωστή τακτική και τυπικότητα. Τα αλεξίπτωτα δεν είναι αποσκευές, είναι αυτό που δένει τον άνθρωπο με τη ζωή όταν βρίσκεται στο κενό.
Αξιοπρόσεχτη επίσης είναι η σημασία που δίδεται στην επανάληψη των οδηγιών και διαδικασιών για το τι πρέπει να γίνει πριν, κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά το άλμα. Είναι αξιοπρόσεχτη διότι αφενός οι εκπαιδευτές δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην επανάληψη των διαδικασιών και των ενεργειών που πρέπει να ξέρει ο αλεξιπτωτιστής, άσχετα με το εάν πρόκειται για πολύπειρα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων. Αφετέρου όμως διότι τα στελέχη παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή τις οδηγίες, παρά το γεγονός ότι έχουν ακούσει τα ίδια πράγματα πολλές φορές. Όσες δηλαδή είναι και τα άλματα τους, που πολλές φορές έχουν ακόμα και τριψήφιο αριθμό.
Σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας το κλίμα είναι πολύ καλό ανάμεσα στα στελέχη. Όλοι μιλούν με όλους και αυτοί που βρίσκονται δίπλα φροντίζουν να ελέγξουν αν ο συνάδελφος τοποθέτησε σωστά το αλεξίπτωτο του. Λίγο αργότερα θα περάσει και ο επιβλέπων αξιωματικός ο οποίος θα δώσει και την τελική έγκριση. Πρώτα όμως θα πρέπει να ελέγξει τον αλεξιπτωτιστή κυριολεκτικά από την κορφή ως τα νύχια.
Ο έλεγχος ξεκινά από το κράνος -αν είναι σωστά τοποθετημένο και κουμπωμένο. Στη συνέχεια ελέγχεται ο ιμάντας -θα πρέπει να είναι τυλιγμένος με σωστό τρόπο, ώστε να μην υπάρξει περίπτωση μπερδέματος. Εξετάζονται με προσοχή οι ασφάλειες που κρατούν το αλεξίπτωτο πάνω στον αλεξιπτωτιστή, αλλά και αυτές που κρατούν το εφεδρικό αλεξίπτωτο. Το εφεδρικό αλεξίπτωτο ελέγχεται με προσοχή τόσο στη χειρολαβή όσο και στο μηχανισμό του.
Όταν όλα είναι έτοιμα, τότε μια νέα διαδικασία ξεκινά. Τα στελέχη ενημερώνονται για το μέρος που θα προσγειωθούν, για την ποιότητα του εδάφους και για το εάν θα υπάρξουν ενδεχομένως δέντρα ή ηλεκτροφόρα σύρματα. Όλες οι παράμετροι θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχή και χωρίς προβλήματα ολοκλήρωση του άλματος.
Το χερσαίο άλμα
Την ημέρα που ακολουθήσαμε την αποστολή των Ειδικών Δυνάμεων είχαν προγραμματιστεί δύο άλματα -ένα χερσαίο και ένα θαλάσσιο. Η διαφορά τους έγκειται μόνο στην προσγείωση. Φυσικά και τα δύο έχουν διαφορετικές δυσκολίες. Στο θαλάσσιο, για παράδειγμα, ο αλεξιπτωτιστής θα πρέπει λίγο πριν την επαφή του με το νερό να αφαιρέσει το κράνος του, να αποδεσμευτεί από το αλεξίπτωτο και να απομακρυνθεί έγκαιρα από αυτό, ώστε να μη βρεθεί από κάτω.
Εμείς παρακολουθήσαμε και τα δύο άλματα. Το χερσαίο από το αεροσκάφος και το θαλάσσιο από τα "μάγκνα", τα νέα ταχύπλοα που έχουν εφοδιαστεί οι Ειδικές Δυνάμεις τον τελευταίο χρόνο και τα οποία έχουμε παρουσιάσει σε προηγούμενο ρεπορτάζ.
Όταν όλα πλέον ήταν έτοιμα, τα στελέχη επιβιβάσθηκαν στο αεροπλάνο και ετοιμάστηκαν για το άλμα που δεν θα αργούσε να ξεκινήσει. Η πλαϊνή πόρτα του C-130 άνοιξε και ο υπεύθυνος για το άλμα αξιωματικός ενημέρωσε τους αλεξιπτωτιστές για το χρόνο που απέμενε μέχρι να φθάσουν στο σημείο ρίψης. Το πρώτο στικ ετοιμάστηκε, το πράσινο λαμπάκι άναψε, και ξαφνικά οι έξι πρώτοι βρέθηκαν στο κενό. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Το αεροπλάνο πήρε τη στροφή και προσέγγισε για άλλη μια φορά στο σημείο. Έφυγε και η δεύτερη ομάδα, Η διαδικασία επαναλήφθηκε ξανά και ξανά. Επιστρέφοντας στο αεροδρόμιο, μας συνόδευε η εικόνα της αποφασιστικότητας που διαγραφόταν στα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών.
Περίπου η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε και για το θαλάσσιο άλμα που θα επακολουθούσε λίγο αργότερα. Στον εξοπλισμό όμως αυτή τη φορά προστέθηκε και ένα σωσίβιο. Επιβιβαστήκαμε στα "μάγκνα" και περιμέναμε να ξεκινήσει το άλμα. θα ήταν παράλειψη μας να μην αναφερθούμε στο έργο των ανθρώπων που αποτελούν τα συνεργεία περισυλλογής των αλεξιπτωτιστών. Οι ενέργειες τους θα πρέπει να είναι γρήγορες και συντονισμένες ώστε οι αλεξιπτωτιστές να μη μείνουν πολύ στο παγωμένο νερό. Τα ρούχα που φορούν και ο εξοπλισμός τους έχουν τόσο βάρος, όταν πέφτουν στο νερό, που είναι δύσκολο να κρατηθούν στην επιφάνεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και αυτό αποτελεί μέρος της εκπαίδευσης, ένα από τα πιο σημαντικά.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των αλμάτων μιλήσαμε με τον διοικητή της Σχολής Αλεξιπτωτιστών ανχη κ. Ζορμπά. Ο κ. Ζορμπάς μας εξήγησε το λόγο που τα άλματα αυτά γίνονται: "Τα άλματα συντήρησης γίνονται για να διαπιστωθεί ότι τα στελέχη είναι ικανά να τα πραγματοποιήσουν. Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης ενός άλματος πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο ώστε αυτό να είναι επιτυχές. Η εκπαίδευση, ο εξοπλισμός, ακόμα και το αεροπλάνο. Όλα αυτά συντελούν στην επιτυχή ολοκλήρωση του".
Τα πηγαδάκια είχαν ήδη στηθεί και το κουβάρι των εντυπώσεων άρχισε να ξετυλίγεται. Μας έκανε εντύπωση η λάμψη και το χαμόγελο που κυριαρχούσε στο πρόσωπο όσων πήραν μέρος σε αυτή την αποστολή. Ο ανθυπολοχαγός Β. Τσατσάγκος μας μίλησε για την εμπειρία του: "Το καλύτερο, όταν πέφτεις, είναι να είσαι πρώτος στο στικ. Τότε έχεις το περιθώριο να δεις τι σε περιμένει κάτω και να απολαύσεις τη θέα. Διαφορετικά όλα γίνονται τόσο γρήγορα που, όταν πλέον μπορείς να δεις, είσαι ήδη πολύ χαμηλά". Ο ανθυπασπιστής Ν. Βαλκανιώτης, λιτός αλλά και ουσιαστικός, σημείωσε ότι "Το να πηδάς με αλεξίπτωτο από τα 1.200 πόδια είναι η απόλυτη αδρεναλίνη. Είναι το μόνο πράγμα όπου ο φόβος και η ευχαρίστηση συνυπάρχουν τόσο αρμονικά", για να συμπληρώσει ο ανθλγος Γ. Τσιρογιάννης: "Η πτώση με το αλεξίπτωτο ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που με οδήγησαν να επιλέξω τις Ειδικές Δυνάμεις για τη σταδιοδρομία μου".
Ένα άλμα δύο αστέρων
Αναμφισβήτητα η παρουσία και μόνο του διευθυντή της ΔΕΔ υποστράτηγου κ. Κ. Τραχανατζή στην αποστολή αποτελούσε από μόνη της ένα ηθικό έρεισμα για τους υπολοίπους να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο. Τα τραχιά χαρακτηριστικά του προσώπου του υποδήλωναν έναν άνθρωπο που στην πολύχρονη σταδιοδρομία του στις Ειδικές Δυνάμεις έχει δει πολλά και έχει ζήσει ακόμα περισσότερα. Πίσω όμως από το σκληροτράχηλο πρόσωπο του διακρινόταν ένα ζεστό χαμόγελο προς όλους τους συναδέλφους του. Η εμπειρία του δε πραγματικά μεγάλη.
Αμέσως μετά το άλμα συνομιλήσαμε για λίγο μαζί του. Όταν ρωτήθηκε για τη διεξαγωγή του άλματος και το στόχο αυτών των ασκήσεων, μας απάντησε: "Ήταν ένα άλμα συντήρησης ικανότητας αλεξιπτωτιστού. Συνδύαζε την ετοιμότητα των στελεχών στα άλματα σε διαφορετικούς χώρους και με διαφορετικές συνθήκες. Δεν περιοριζόμαστε μόνο στο γράμμα του νόμου, προσπαθούμε να κάνουμε το στέλεχος όσο πιο αξιόμαχο γίνεται". Μας χαμογέλασε λίγο όταν του ζητήσαμε να μας πει τις εντυπώσεις του από το δικό του άλμα, αλλά και τον αριθμό των αλμάτων που έχει κάνει, και μας απάντησε ευγενικά: "Το κάθε άλμα είναι κάτι ξεχωριστό. Έχει τις δικές του συνθήκες και τα δικά του ποσοστά επικινδυνότητας. Τα άλματα μου έχω σταματήσει να τα μετρώ απ' όταν ήμουν λοχαγός. Τότε είχα γύρω στα 200".
Οι γυναίκες των Ε.Δ.
Το ασθενές φύλο τελικά δεν είναι και τόσο... ασθενές. Φυσικά και δεν ανακαλύψαμε την Αμερική με αυτό το συμπέρασμα. Όμως άλλο είναι να το λες στη θεωρία και άλλο να το βλέπεις στην πράξη.
Οι τέσσερις γυναίκες υπαξιωματικοί, που συμμετείχαν στην αποστολή, όχι μόνο πραγματοποίησαν με απόλυτη επιτυχία το άλμα τους, αλλά έκαναν το θαλάσσιο που για κάποιους είναι και το πιο δύσκολο.
Η λοχίας Ξ. Γιαννόπουλου σημείωσε χαρακτηριστικά: "Αισθάνομαι υπέροχα που έκανα για άλλη μια φορά ένα άλμα. Στην αρχή φοβόμουν λιγάκι, όμως αυτό είναι φυσιολογικό. Νιώθω πολύ τυχερή που υπηρετώ στις Ειδικές Δυνάμεις, ήταν μια επιλογή μου που με κάνει να νιώθω υπερήφανη".
Οι λοχίες Γ. Κατσώλη και Χ. Βαβουλιώτη, φανερά χαρούμενες για τη δυναμική εμπειρία που είχαν για άλλη μια φορά, αν και ταλαιπωρημένες, χαμογελούσαν διαρκώς. "Προς τι το χαμόγελο;" ρωτήσαμε. "Το μόνο κακό που έχουν τα άλματα είναι πως σου δημιουργούν μια ακατανίκητη προσμονή για το επόμενο. Το θαλάσσιο άλμα είναι μοναδική εμπειρία. Ανυπομονώ να το επαναλάβω. Όπως και θα γίνει φυσικά".
Η λοχίας Δ. θεοδωροπούλου μας είπε: "Αυτό ήταν το δεύτερο μου άλμα. Είναι μια εμπειρία που, αν δεν τη ζήσεις, δεν μπορείς να την καταλάβεις. Τα λόγια δεν αρκούν, πρέπει να το ζήσεις. Το άλμα μου ήταν πολύ καλό. Ακόμα και όταν έπεσα στο νερό, δεν πάγωσα. Ίσως έφταιγε η αδρεναλίνη".
Η ώρα της επιστροφής έφτασε. Τα μέλη της αποστολής επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο, μαζί τους και εμείς. Επιστρέφαμε προς την Αθήνα και τη δική της καθημερινότητα. Στη διάρκεια της πτήσης αναλογιζόμασταν τα όσα είδαμε και καταγράψαμε με το μάτι του δημοσιογράφου. Όμως η τεχνική αρτιότητα και η σκληρή εκπαίδευση, στοιχεία που καταγράφηκαν, δεν αρκούν. Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που να μπορούν και να θέλουν να εκπαιδευτούν σκληρά. Άνθρωποι που να θέλουν να βρεθούν αντιμέτωποι με συνθήκες ασυνήθιστες για την ανθρώπινη φύση. Αυτοί είναι οι άνθρωποι των Ειδικών Δυνάμεων.

Defencenet

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση