Όποιος αντιστέκεται, υπάρχει

Μέσα σε δύο βδομάδες, ο Ταγίπ Ερντογάν υποχρέωσε την ελληνική κυβέρνηση και κοινωνία να ξεπεράσουν ιδεολογικά και πολιτικά στερεότυπα δεκαετιών. Η φύλαξη, επί τέλους, των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων συνιστά μια μεγάλη τομή καθιστώντας έωλες τις παλιές κομματικές και ιδεολογικές διαιρέσεις, σε συνθήκες εθνικής ομοψυχίας – καθώς το 80%-90% του ελληνικού λαού απαιτεί όχι μόνον η Ελλάδα να ξαναποκτήσει σύνορα αλλά και να τεθεί ένα τέλος στην ανεξέλεγκτη, μαζική μετανάστευση.

Αυτό το γεγονός αποτελεί μια μεγάλη νίκη της κοινωνικής πλειοψηφίας που κατάφερε να επιβάλει τη δική της ατζέντα., παρά τη «σημιτική» και πολυπολιτισμική αντίληψη, που έμοιαζε να κυριαρχεί στην πολιτική της κυβέρνησης, και κόντρα σε ΕΛΙΑΜΕΠ, στις ΜΚΟ του Σόρος και τον εθνομηδενισμό των κομμάτων και των διανοουμένων της «χαβιαρο-αριστεράς», κοινοβουλευτικής και εξωκοινο­βουλευτικής.

Αυτή η ανατροπή ξεκίνησε από τον ξεσηκωμό των κατοίκων της Μυτιλήνης, της Χίου και της Σάμου, που αρνήθηκαν έμπρακτα τη μεταβολή των νησιών τους σε μόνιμους καταυλισμούς εγκλωβισμένων, με τίμημα τη διάλυση των τοπικών κοινωνιών και τον κίνδυνο της σταδιακής αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύνθεσης του πληθυσμού – σταθερό στόχο της τουρκικής πολιτικής.
Απεδείχθη έμπρακτα ότι είναι εφικτή μια πολιτική αποτροπής της μαζικής, ανεξέλεγκτης μετανάστευσης με όρους κράτους δικαίου.

Αυτή η πολιτική ενισχύει τη θέση της Ελλάδας και στο διεθνές πεδίο. Όπως μονότονα επαναλαμβάνει το Άρδην από το 1996, επιβεβαιώνεται το: Αντιστέκομαι άρα Υπάρχω. Η χώρα βγήκε από το τέλμα της παθητικότητας και ανάγκασε, με τη στάση της, τα όργανα της ΕΕ αλλά και πολλές χώρες να την στηρίξουν έμπρακτα. Για πρώτη φορά, τα σύνορα της Ελλάδας μεταβλήθηκαν, τουλάχιστον εν μέρει, όντως σε ευρωπαϊκά σύνορα, με την παρουσία Πολωνών, Αυστριακών, Κυπρίων και της FRONTEX, παρά τις άοκνες προσπάθειες της γερμανικής πολιτικής να δρα ως οιονεί εκπρόσωπος του Ερντογάν στην ΕΕ. Συμπέρασμα το οποίο θα πρέπει να αξιοποιηθεί και σε ό,τι αφορά στις ευρύτερες ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις προκλήσεις που αναπόφευκτα θα συνεχιστούν.

Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει και μπορούν να λειτουργούν σε μέτωπο. Γι’ αυτό και έχει τεράστια σημασία η έμπρακτη στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την ελλαδική. «Η Κύπρος δεν είναι μακριά», και τα σύνορα, από τον Έβρο ως την Πράσινη Γραμμή, μπορούν να αντιμετωπίζονται ενιαία.


Πολλά μένουν να γίνουν ακόμα

Στο επίπεδο του επικοινωνιακού πόλεμου: ο Ερντογάν εργαλειοποιεί εσχάτως και τον ανθρωπισμό, στοχεύοντας όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας, καθώς οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες υποδαυλίζουν συστηματικά τον διχασμό μεταξύ πατριωτισμού και εθνομηδενισμού. Εξ άλλου αυτό τους το έργο διευκολύνεται από τις τοποθετήσεις όχι μόνο των ακραίων δικαιωματιστών των ΜΚΟ αλλά ακόμα και στελεχών κομμάτων όπως του Σύριζα. Πράγματι έφθασαν να χαρακτηρίσουν ακόμα και «Τάγματα Εφόδου» τους κατοίκους του Έβρου που συνέδραμαν στη φύλαξη των συνόρων χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα κάποιους ανεγκέφαλους ή προβοκάτορες που έδρασαν στα… νησιά!

Η ελληνική πολιτεία πρέπει να κατασταλάξει σε μια συνεκτική μεταναστευτική πολιτική: Όσοι δικαιούνται άσυλο πρέπει να το παίρνουν ταχύτατα, εφοδιαζόμενοι με ταξιδιωτικά έγγραφα, πάντα βέβαια στη λογική της αποτροπής των γκέτο, του πολυπολιτισμικού κατακερματισμού της κοινωνίας κ.ο.κ.

Θα πρέπει να αναθεωρηθεί η συμφωνία Τουρκίας-Ε.Ε. ώστε να υποβάλλεται το αίτημα ασύλου από τα εδάφη της Τουρκίας και να επαναπατρίζονται γρήγορα όσοι έχουν εισέλθει στη χώρα παράνομα. Θα πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθούν οι όποιες δομές στα νησιά πρώτης γραμμής, του Ανατολικού Αιγαίου. Εάν μάλιστα δεν υπάρξει αλλαγή στη Συμφωνία, που μας δένει τα χέρια ως προς την ηπειρωτική Ελλάδα, να στηθούν κλειστές δομές προσωρινής παραμονής σε νησιά δεύτερης γραμμής, με λίγους ή καθόλου κατοίκους, ώστε να πραγματοποιούνται από εκεί οι επαναπατρισμοί.

Θα πρέπει να διαλυθούν άμεσα όλα τα δίκτυα που υπονομεύουν τον περιορισμό της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, από τους δουλεμπόρους μέχρι τις ΜΚΟ. Γενικότερα, στην πολιτική της ΕΕ, πρέπει να καταργηθεί άμεσα η Συμφωνία του Δουβλίνου και η Ελλάδα, μαζί με την Κύπρο και άλλες χώρες συμμάχους μας επί του θέματος, να θέσουν φραγμό στις όποιες απαιτήσεις και συμφωνίες με την Τουρκία, όσο αυτή συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο.

Θα πρέπει να καταγγελθεί σε όλους τους τόνους και να αποφευχθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει η χώρα η σχεδιαζόμενη από την Τουρκία και τους Αλβανούς μετακίνηση 30.000 μεταναστών στη Νότια Αλβανία και τη Βόρειο Ήπειρο, ώστε και να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής και να μπορούν να πολιορκούν την Ελλάδα με μουσουλμανικούς μεταναστευτικούς πληθυσμούς και από τα βόρεια σύνορα.

Θα ήταν σφάλμα να προσδώσουμε πανηγυρικό τόνο στις εξελίξεις ή να θεωρούμε ότι έχουμε ήδη κερδίσει τον πόλεμο. Πόσο μάλλον που το πολιτικό σύστημα, που καλείται να διαχειριστεί τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή, δεν εγγυάται καθόλου μια σε βάθος χρόνου επιτυχημένη στρατηγική.

Λείπει ένα πολιτικό, παραγωγικό και πνευματικό προσωπικό, με άξονα τον δημοκρατικό πατριωτισμό, το οποίο να μπορεί να συσπειρώσει την κοινωνική πλειοψηφία σε ένα γενικό ανορθωτικό πρόγραμμα, απέναντι στον κυρίαρχο μέχρι σήμερα εθνομηδενισμό και το δίδυμο αδελφάκι του την πατριδοκαπηλία. Αναγκαία προϋπόθεση είναι να παρεμβαίνει αποφασιστικά πάνω σε πρωτεύοντα ζητήματα της συγκυρίας, όπως είναι σήμερα το μεταναστευτικό και η αλληλένδετη με αυτό αποτρεπτική εξωτερική πολιτική· να συνδέει τη συγκυρία, με τα ζητήματα, της παραγωγικής ανασυγκρότησης συνδεδεμένης με τις κοινωνικές διεκδικήσεις, την ηθική και πολιτισμική παρακμή, το δημογραφικό· τέλος, να απευθυνθεί στα ευρύτερα ακροατήρια των ανθρώπων που επιτέλους διεκδικούν ρητά την πατριωτική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού με μια συνολική ιδεολογική και οργανωτική πρόταση.

Άρδην


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση