Το μεγάλο λάθος του Ερντογάν με την Ελλάδα

Ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε για άλλη μια φορά λάθος εκτίμηση!

Νόμιζε ότι η αντιπαράθεση κυβέρνησης νησιωτών για την κατασκευή κλειστών κέντρων δημιουργούσε “παράθυρο ευκαιρίας” για την υλοποίηση τού σχεδίου του για αποσταθεροποίηση της Ελλάδας.

Νόμιζε ότι θα έπιανε στον ύπνο τους …διχασμένους Έλληνες. “Διχασμένοι” για το αν τελικά οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία είναι προσφυγικό (και άρα ανθρωπιστικό) ζήτημα και όχι λαθρομεταναστευτικό (και άρα ασύμμετρη απειλή) ζήτημα στο πλαίσιο γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή.

Αποδείχθηκε ότι ο Σουλτάνος παραπλανήθηκε. Δεν αντιλήφθηκε ότι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα άλλαξε άρδην μαζί και η ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό. Είτε από υπερβάλλον ζήλο για την υλοποίηση τού σχεδίου του υπερεπέκτασης, είτε από την αλαζονεία μιας αμφιλεγόμενης στρατιωτικής ισχύος, ο Ταγίπ Ερντογάν υποτίμησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.


Θεώρησε εσφαλμένα ότι όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός αμφισβήτησε την ορολογία “προσφυγικό”, προσθέτοντας τον όρο “μεταναστευτικό”, το έκανε για να ικανοποιήσει ένα μέρος του δεξιού του ακροατηρίου. Και όταν είπε πως η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό, ως θέμα εθνικής ασφάλειας, πως δεν το εννοούσε ουσιαστικά.

Ίσως το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήθελε να συγκρουστεί βιαίως με ένα μέρος της κοινής γνώμης που εξακολουθούσε να ακούει με συμπάθεια τη ρητορική της Αριστεράς περί “αλληλεγγύης στους κατατρεγμένους”, να δημιουργούσε μια παραπλανητική εικόνα στην Άγκυρα. Εικόνα που έγινε ακόμα πιο συγκεχυμένη όταν ο εξαντλητικός διάλογος κυβέρνησης – τοπικής αυτοδιοίκησης για την εξεύρεσης μιας λύσης στη διαχείριση των εγκλωβισμένων στα νησιά λαθρομεταναστών, δημιουργούσε μια αίσθηση κυβερνητικής αδυναμίας και πολιτικού αδιεξόδου.

Και όταν πλέον ο κόμπος έφτασε στο χτένι και προ του πραγματικού αδιεξόδου επιλέχθηκε η αναγκαστική λύση των επιτάξεων και των ΜΑΤ, οι υποκινούμενες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών δημιούργησαν στον Σουλτάνο την βεβαιότητα εθνικού διχασμού που τώρα είχε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί. Διαψεύστηκε!

Η Αθήνα προετοιμαζόταν κι αυτή από καιρό να αντιμετωπίσει τον υβριδικό πόλεμο που προετοίμαζε ο Ερντογάν. Απλά, για ευνόητους λόγους εθνικής ασφαλείας είχε αποφύγει επισταμένα να το πει δημόσια. Ανέμενε τον Σουλτάνο να κάνει το λάθος και να αποκαλυφθεί στα μάτια μιας καθόλου υποψιασμένης και καθόλα παραπλανημμένης διεθνούς κοινής γνώμης. Και ο Σουλτάνος έκανε το λάθος…!

Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας (του) φάνηκε ο καταλληλότερος χρόνος για να σπρώξει το πρώτο κύμα λαθρομεταναστών να παραβιάσουν τα ελληνικά σύνορα και να δημιουργήσουν μια νέα ανθρωπιστική κρίση στα εσωτερικό της χώρας.

Η επίθεση του όμως αντιμετωπίστηκε στο πεδίο. Και αμέσως μετά, σαν έτοιμος από καιρό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεδίπλωσε το δικό του σχέδιο. Κατέδειξε την “υβριδική απειλή” των “εργαλοποιημένων προσφύγων”, μίλησε με τον πλέον επίσημο τρόπο για “υβριδικό πόλεμο” με “πιόνια” δυστυχισμένους ανθρώπους και κάλεσε την Ευρώπη να υποστηρίξει την Αθήνα στην φύλαξη όχι μόνο των ελληνικών, αλλά κυρίως την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων.

Η Ευρώπη ανταποκρίθηκε. Η παρουσία των επικεφαλής της ΕΕ στον Έβρο, κατέδειξε πως στο εξής τα πάντα μπαίνουν σε άλλη βάση και πλέον όλα μπορούν να αλλάξουν…

Και πράγματι. Βρισκόμαστε στην αρχή ενός μακριού και δύσβατου δρόμου, τόσο σε επιχειρησιακό, όσο και διπλωματικό επίπεδο.

Οι Ελληνικές δυνάμεις σε Έβρο και εκτεταμένη ακτογραμμή, παρά την μεγάλη σωματική και ψυχολογική καταπόνηση πρέπει να αντέξουν. Και έτσι να προσφέρουν την δυνατότητα στην κυβέρνηση να κινηθεί δραστήρια στο διπλωματικό πεδίο. Μπροστά μας υπάρχει η Σύνοδος Κορυφής, η διαπραγμάτευση για νέα συμφωνία Τουρκίας – ΕΕ, η αλλαγή του Δουβλίνο για την πολιτική ασύλου.

Και σε αυτή την μεγάλη εθνική προσπάθεια να καταδειχθεί το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα της Ελλάδας να φυλάξει με κάθε τρόπο και μέσα τα σύνορα της και την εθνική της κυριαρχία, πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι η έννοια “προσφυγικό” που κάποιοι λόγω αφέλειας, ιδεοληψίας, ή το χειρότερο, διατεταγμένης αποστολής, χρησιμοποιούν, λειτουργεί ως πέμπτη φάλαγγα και πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και νομικά. Γιατί συνιστά μια αξιοσημείωτη εσωτερική απειλή για την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία.

Σε κάθε περίπτωση η έννοια “προσφυγικό” είναι ασύμβατη έννοια με την έννοια υβριδικός πόλεμος. Και είναι πόλεμος γιατί κάποιοι επιχειρούν να παραβιάσουν την εθνική κυριαρχία. Και είναι υβριδικός γιατί χρησιμοποιούν μη συμβατικά μέσα (ανθρώπινες βόμβες) για να το πράξουν.

Μάξιμος Σενετάκης
ΙΝ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση