Βούτυρο στο ψωμί της Άγκυρας η εντός, εκτός και επί τα αυτά εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη...

Δίχως αμφιβολία, η πρώτη μεταμνημονιακή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέτειλε σε βαρύ πολιτικό σκηνικό. Σε μια Ελλάδα που έχει χάσει κάθε κυριαρχία της εθνικής οικονομίας της και, μέχρις ενός σημείου, της εξωτερικής πολιτικής της. Σε μια Ελλάδα οικονομικά αδύναμη, παγιδευμένη σε χαμηλές πτήσεις διαρκείας, που οδηγούν σταδιακά και την κοινωνία της σε μαρασμό, σαν επακόλουθο της γενικότερης παρακμής της.

Το χειρότερο όλων μάλιστα είναι ότι κινούμαστε στην κλίμακα του εντός εκτός και επί τα αυτά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτή η κατάσταση φυσικά δεν είναι καινοφανής, αλλά το επιστέγασμα δεκαετιών αδράνειας, κακών επιλογών και λαθών των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων μέχρι τώρα, που οδήγησαν σταδιακά στην απονεύρωση της στρατιωτικής μας ισχύος, με αποτέλεσμα να μένει η πατρίδα μας αμυντικά καθηλωμένη έναντι της Τουρκίας, η οποία εξοπλίζεται με ρυθμούς ταχύτατους ως εξωφρενικούς.

Ο υπεροπλισμός της γείτονος και η στρατηγική συμμαχία της με την Ρωσία έχουν κάνει την Άγκυρα να μας αντιμετωπίζει με αυτοπεποίθηση και από θέση ισχύος να εξαπολύει καταιγιστικά τα προειδοποιητικά βέλη της (στα οποία πρωτεύουσα θέση έχουν οι απειλές για μαζική ''αποστολή'' λαθρομεταναστών) εναντίον μας, διαμορφώνοντας έτσι ένα μόνιμο σκηνικό έντασης στο Αιγαίο.

Αυτή η κατάσταση, όπως είναι φυσικό, προβληματίζει ιδιαίτερα τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της χώρας, καθώς αντιλαμβάνεται πως η χώρα θα κληθεί στο άμεσο μέλλον να αντιμετωπίσει σοβαρούς υπαρξιακούς κινδύνους, που θα έχουν να κάνουν με την εδαφική της ακεραιότητα, η οποία συναρτάται δυστυχώς με το επίπεδο της εθνικής της οικονομίας.

Κι αυτό το γνωρίζει καλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γι' αυτό βιάζεται να βάλει μπρος τη μηχανή της ανάπτυξης με στόχο την οικονομική μας ανάκαμψη. Μόνο που αυτή θέλει χρόνο, ευφυή στρατηγική και μεταρρυθμιστικό χρονοδιάγραμμα που θα δώσει ώθηση στις επενδύσεις.

Με κίνδυνο να γίνω δυσάρεστη και να χαρακτηριστώ... ''ηττοπαθής'' από φιλοκυβερνητικούς φίλους, θα πω αυτό που πιστεύω τη δεδομένη στιγμή και που έρχεται σε αντίθεση με τη στρογγυλεμένη απόδοση της πραγματικότητας την οποία προσφέρουν κάποιοι δημοσιογράφοι, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν κλίμα αισιοδοξίας υπέρ της κυβέρνησης, για να μη στεναχωρήσουν τους ψηφοφόρους της.

Αυτό που πιστεύω λοιπόν είναι ότι οι αστάθμητοι παράγοντες του μεταναστευτικού και του υπεροπλισμού της Τουρκίας (ο οποίος προκαλεί, ήδη, ανισορροπία στο Αιγαίο) θα φρενάρουν τον μεταρρυθμιστικό σχεδιασμό και τις τομές που θέλει να κάνει ο πρωθυπουργός στην οικονομία, μπροστά στην ανάγκη να επισπεύσει τον επανεξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και να αναθεωρήσει άρδην την αμυντική πολιτική της.

Όπως παραδέχτηκε προ ημερών ο Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, δεν είμαστε και στην καλύτερη φάση στρατιωτικά και κοιτάμε να προφυλαχτούμε απ' την τουρκική 'βροχή'' που μας απειλεί με διπλωματικά μέσα, τα οποία παραπέμπουν δυστυχώς σε λύσεις τύπου Πρεσπών, με δυσμενή συνακόλουθα τη συνδιαχείρηση του Αιγαίου και την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.

Αυτή η εντός εκτός και επί τα αυτά επιλογή μας είναι ασφαλώς βούτυρο στο ψωμί της Άγκυρας, που καραδοκεί να βρει τη στιγμή της μέγιστης αδυναμίας μας και να επέμβει. Προ του κινδύνου αυτού και εν όψει της εξόρυξης των υδρογονανθράκων σε Κύπρο και Καστελόριζο, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να βάλει στην άκρη τους προεκλογικούς κομματικούς σχεδιασμούς της για απόδοση ευθυνών στον πρώην πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και να αλλάξει ρότα στη διαχείριση των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής.

Με δεδομένο αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκέφτεται να εγκαταλείψει τοstatusquoτων μονομερών αποφάσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων, έναντι των κινδύνων που απαιτούν αρραγές εσωτερικό μέτωπο και συνευθύνη των πολιτικών κομμάτων στη λήψη δραστικών μέτρων για την άμυνά της.

Η συνευθύνη όμως προϋποθέτει τη συγκρότηση μόνιμης διακομματικής επιτροπής με μέλη πολιτικούς, στρατιωτικούς και διπλωμάτες, που θα συσκέπτονται σε τακτά διαστήματα εξετάζοντας βήμα προς βήμα τις καταστάσεις οι οποίες προκύπτουν στα εθνικά θέματα απ' την κλιμακούμενη επιθετικότητα του Τούρκου Προέδρου.

Ο εξοπλισμός της Τουρκίας βρίσκεται ήδη στο απόγειό του κι αυτό θα επιτρέψει στον Ταγίπ Ερντογάν να βάλει σε εφαρμογή το όνειρο της ''γαλάζιας πατρίδας'' του, που έχει σαν τελικό στόχο να συρρικνώσει την κυριαρχία της δικιάς μας πατρίδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και να ελέγξει τη Θράκη.

Μέχρι να το πετύχει αυτό, παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, με την πρώτη να εκδηλώνει δια της σιωπής και της απραξίας της τη διαρκή αμηχανία της στον τρόπο αντιμετώπισής της και τη δεύτερη να έχει σηκώσει ήδη λευκή σημαία παρακαλώντας ό,τι προηγουμένως εξόρκιζε, τη Διζωνική δηλαδή Ομοσπονδία που παραπέμπει στο σχέδιο Ανάν.

''Και η Αθήνα'', αναρωτιέστε, ''τι κάνει πέρα απ' το να δηλώνει ηττοπαθώς την αδυναμία της να στηρίξει την Κύπρο, που δίνει εδώ και καιρό μάχη ζωής μ' έναν αδηφάγο αντίπαλο, στην προσπάθειά της να προστατέψει την εδαφική της ακεραιότητα απ' αυτόν και τα υποθαλάσσια συμφέροντα της ΑΟΖ της;''

Η Αθήνα, κοινώς, ''κάνει την πάπια'' αφήνοντας την Άγκυρα να ''παίζει'' μαζί της κατά βούληση, εκμεταλλευόμενη τη στρατιωτική υπεροχή της έναντι αυτής και της Λευκωσίας. Η απουσία σχεδίου εθνικής στρατηγικής και αρραγούς εσωτερικού μετώπου είναι κραυγαλέα και διαχρονική για τη χώρα μας.

Έχει φτάσει μάλιστα σε τέτοιο σημείο αυτή, που να έχει εναποθέτει τις ελπίδες της στη διμερή στρατιωτική συνεργασία της με τις ΗΠΑ και τη συμμαχία της (στα χαρτιά προς ώρας) με το Ισραήλ και την Αίγυπτο στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού οι αυστηρές ευρωπαϊκές συστάσεις της ΕΕ προς την Τουρκία δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.

Πέραν αυτού, η στάση της Ευρώπης αποκαλύπτει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο την απουσία ισχύος, που θα της έδινε τη δυνατότητα να μπει στο παιχνίδι των γεωπολιτικών διεκδικήσεων. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, η νωθρότητα που επιδεικνύει στην υπεράσπιση κράτους-μέλους της έναντι των επεκτατικών διαθέσεων τρίτου, δεν είναι ένδειξη της μη βούλησής της, αλλά της αδυναμίας της να το πράξει.

Κι αυτό επιβεβαιώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού της Σουηδίας Καρλ Μπιλντ, που είπε ότι ''η Ευρωπαϊκή Ένωση περιέρχεται ραγδαία στο διεθνές γεωπολιτικό περιθώριο και καθίσταται ασήμαντη''... Όπερ σημαίνει για την Ελλάδα:

- ''Βγάλε μόνη σου τα κάστανα από τη φωτιά'' στο Αιγαίο και τήρησε ''άψογη'' (κατασταλτική, ειρωνικά) στάση στο Κυπριακό, δηλαδή στάση ουδετερότητας που ισοδυναμεί με ήττα...

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση