Χώρα για… φουρνέλο!
Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο τα τελευταία χρόνια, όλη η κοινωνία παρακολουθεί μερικές δεκάδες μπαχαλάκηδες, να διαλύουν μια γειτονία στο κέντρο της Αθήνας. Χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη, η ελληνική πρωτεύουσα (και, τελευταία, μαζί της όλες οι μεγάλες πόλεις) βλέπει να απειλούνται οι ζωές εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων, συνανθρώπων μας, και να μην συμβαίνει τίποτα. Να μην υπάρχει καμία αντίδραση από κανέναν.
Κοιτάμε όλοι τις αρμόδιες αρχές να σφυρίζουν αδιάφορα λες και παρακολουθούν κάποια ταινία δράσης στον κινηματογράφο. Οι βιαιοπραγίες και οι δολοφονικές απόπειρες μοιάζουν πλέον με συνηθισμένα γεγονότα της καθημερινότητας και κανείς δεν αντιδρά. Είτε από τον φόβο των αντιποίνων (οι πολίτες), είτε από πολιτική σκοπιμότητα και εκμετάλλευση (οι αρμόδιοι πολιτικοί παράγοντες)...
Το χειρότερο δε είναι πως αυτό θεωρείται πλέον, συνηθισμένο γεγονός...
Στις 5 Μαΐου 2010, σε μια (μεγάλη) διαδήλωση για τα μέτρα λιτότητας και το επερχόμενο Μνημόνιο, καταφέρνουν να εισχωρήσουν μερικές δεκάδες μπαχαλάκηδες. Ρίχνουν βόμβες Μολότωφ στο, επί της οδού Σταδίου, υποκατάστημα της τράπεζας "Marfin" και ξεκινά μια μεγάλη πυρκαγιά.
Μέσα στο (κλειστό) τραπεζικό κατάστημα, βρίσκονται 25-30 υπάλληλοι που εργάζονται κανονικά. Οι περισσότεροι κατορθώνουν να διαφύγουν, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ή σοβαρούς τραυματισμούς. Τρεις εξ αυτών όμως, δύο γυναίκες και ένας άνδρας, παγιδεύονται, δεν βρίσκουν τρόπο διαφυγής και πεθαίνουν από ασφυξία. Η μία κυρία δε, ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και έτσι οι νεκροί φτάνουν τους τέσσερις.
Πριν λίγες μέρες, 9 (εννέα) χρόνια αργότερα, "εορτάστηκε" η επέτειος του θανάτου των συνανθρώπων μας. Παρά το τεράστιο χρονικό διάστημα, οι υπεύθυνοι του εμπρησμού, οι πραγματικοί δολοφόνοι παραμένουν ασύλληπτοι και "άγνωστοι".
Κι ας ακούγονται συγκεκριμένα ονόματα στα γνωστά στενά, γύρω από την (άλλη) πλατεία, κι ας βοά η Αθήνα ότι οι μάρτυρες αναγνώρισαν αυτά τα συγκεκριμένα ονόματα αλλά άλλαξαν στη συνέχεια τις καταθέσεις τους, ύστερα από κάποιες "επισκέψεις αβροφροσύνης" και την επίδειξη από ορισμένους, της γνώσης όλου του οικογενειακού τους δέντρου. Λες και βρισκόμαστε στη Σικελία του 19ου αιώνα ή την Νέα Υόρκη και το Σικάγο του Μεσοπολέμου...
Με τα παραπάνω συν πάμπολλα παρεμφερή ή και παρόμοια περιστατικά, φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Όπου έχουμε έναν φονιά καταδικασμένο 11 φορές σε ισόβια, να προσπαθεί να εκβιάσει ωμά και απροσχημάτιστα την Πολιτεία. Έναν φονιά, ο οποίος αρνείται επίμονα και θρασύδειλα να μετανοήσει για τα φονικά που διέπραξε, αλλά απαιτεί ετσιθελικά από το κράτος να παραβεί για χάρη του, τους νόμους του.
Σε συμπαράσταση του, οι (ίδιοι με τους παραπάνω ή άλλοι, λίγη σημασία έχει για την ουσία του προβλήματος) μπαχαλάκηδες διαλύουν ολόκληρη τη χώρα. Περισσότερες από 100 (104 μέχρι το μεσημέρι της Τρίτης, σύμφωνα με την ΕΛΑΣ) επιθέσεις, σε 72 ώρες. Με αποκορύφωμα την καταδρομική επίθεση του Ρουβίκωνα, στον ναό λειτουργίας της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο...
Στο κύμα βίας, μοναδική αντίδραση της Πολιτείας είναι η προσπάθεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου να αναιρέσει την άρνηση της Δικαιοσύνης να χορηγήσει άδεια στον φονιά. Δηλαδή, η μία και μοναδική αντίδραση του κράτους, γίνεται προς όφελος των παρανομούντων, προς όφελος και ευεργεσία ενός αμετανόητου φονιά.
Απέναντι στους πολίτες του, το κράτος παραμένει βουβό και άβουλο, αδυνατώντας να τους παράσχει ακόμη και αυτό το ελάχιστο δικαίωμα της προστασίας της ζωής και της περιουσίας τους. Και αυτό θεωρείται κάτι το συνηθισμένο, κάτι ανάξιο ιδιαίτερης κινητοποίησης.
Την ίδια ώρα, κάποιοι έχουν την αναίδεια να ισχυρίζονται πως "η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται και δεν εκβιάζεται"! Τρομάρα τους και τρομάρα μας (αφού δεχόμαστε να μας κυβερνούν)!
Στις εκλογές της Κυριακής θα ψηφίσουν περί τις 550 χιλιάδες νέων ψηφοφόρων, ηλικίας από 17-21 ετών. Ελάχιστοι από αυτούς, ίσως θυμούνται (αν θεωρήσουμε πως κάποιοι πράγματι τα θυμούνται) τις "αγανακτισμένες" "πάνω και κάτω" πλατείες, να φωνάζουν:
"Να καεί, να καεί το μπ@@@@@λο η Βουλή" και
"Χώρα μοντέλο, την κάνατε μπ@@@@@λο".
Πολλοί από εκείνους που, κατ’ ελάχιστο, ενεθάρρυναν τον όχλο να τα φωνάζει, μετακόμισαν κατόπιν σε υπουργικούς θώκους. Είτε όμως βρίσκονται ακόμη εκεί (π.χ. Τσακαλώτος, Κατρούγκαλος) είτε έχουν αποχωρήσει (π.χ. Γ. Βαρουφάκης), το σίγουρο είναι πως, όλοι ανεξαιρέτως, έβαλαν τα δυνατά τους ώστε:
η χώρα μπ@@@@@λο,
να χρειάζεται φουρνέλο!
Αυτή είναι μία πραγματικότητα την οποία πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι ψηφοφόροι, οπωσδήποτε. Για να έχουν πλήρες κριτήριο απόφασης, όταν σταθούν μπροστά στην κάλπη και ασκήσουν για πρώτη φορά το μέγιστο δικαίωμα κάθε δημοκρατικού πολίτη.
Από εκεί και πέρα, ας ευχηθούμε όλοι μας ολόψυχα "καλή τύχη"! Γιατί μόνο ένας Θεός ξέρει (αν ξέρει κι αυτός, δηλαδή) πόσο την χρειάζεται αυτός ο δόλιος τόπος.
Εκτός εάν περιμένετε να πιστέψουν οι επενδυτές, πως τα κοκτέιλ Μολότωφ είναι "ποτάκια", που τους προσφέρονται για το καλωσόρισμα…
Πέτρος Λάζος
Capital
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...