Η παράξενα υποτονική τουρκική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» έληξε

Του Παναγιώτη Παστουσέα

Με τον όρο «Hot Wash-Up», στην διεθνή ναυτική ορολογία, ονομάζεται η ανάλυση των ασκήσεων αμέσως μετά το τέλος τους όταν τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν σε αυτές είναι πολύ πρόσφατα και λαμβάνει χώρα μεταξύ των συμμετεχόντων. Στο παρών άρθρο και επειδή σχεδόν συμμετείχαμε και εμείς, με την προβολή που δόθηκε, θα επιχειρήσουμε ένα « Hot Wash-Up» της ασκήσεως των Τούρκων που μόλις έληξε και τις πρώτες εντυπώσεις που μας άφησε.

Η πομπώδης αναγγελία της δημιούργησε πολλά ερωτηματικά και ανησυχία για την σκοπιμότητα της μεγάλης αυτής άσκησης, με την ονομασία που ταυτιζόταν με το νέο Τουρκικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» δηλαδή το νέο κεφάλαιο διεκδικήσεων που άνοιξε η Τουρκία για τα 465 τ.χλ θαλασσίου χώρου που εκτείνεται από το Αιγαίο, Κύπρο, Καστελόριζο μέχρι νότια της Κρήτης.

Η εξέλιξη της άσκησης δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όπως προαναγγελλόταν, έγινε μεγάλη προβολή από τα τουρκικά ΜΜΕ του ναυτικού τους προς τον τουρκικό λαό, κρατήθηκαν περιέργως σχετικά χαμηλοί τόνοι και δεν έγιναν παραβιάσεις χωρικών υδάτων όπως μας έχουν συνηθίσει. Με τις δηλώσεις τους όμως οι Ερντογάν και Ακάρ, χρησιμοποιώντας άλλοτε σκληρή γλώσσα και άλλοτε διαλλακτική (μια στο καρφί και μια στο πέταλο), δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω στις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις τους επί του θαλάσσιου χώρου και των θαλασσίων οικονομικών ζωνών οι οποίες κατά την δική τους ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου τους ανήκουν. Βλέπετε ότι το Διεθνές Δίκαιο ερμηνεύεται διασταλτικά σαν λάστιχο και χρησιμοποιείται στις Διεθνείς Σχέσεις ως επίφαση για να κάλυψη τα εθνικά συμφέροντα κάθε κράτους, θεμιτά ή αθέμιτα. Ποιά άλλωστε Διεθνής αρχή μπορεί να επιβάλει το Διεθνές Δίκαιο;

Κατά την εκτίμηση μας η Τουρκία με την άσκηση αυτή ήθελε και θέλει να χρησιμοποιεί την Ναυτική της Ισχύ ως εργαλείο πειθαναγκασμού για να προβάλει τις διεκδικήσεις της και να επιβάλει την δική της ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου (όπως περιγράφεται στο άρθρο μου στο Liberal.gr «Γαλάζια Πατρίδα –ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει η Άγκυρα και ποιοι οι αποδέκτες του»).


Επιπρόσθετα η Άγκυρα έθεσε επισήμως και πανηγυρικά την καταγραφή προς τον Διεθνή παράγοντα (οργανισμούς, κράτη) αλλά και προς την Ελλάδα την νέα απαίτηση της, της «Γαλάζιας Πατρίδας» των 465 τ,χλ. την οποία εδώ και λίγους μήνες προωθεί μεθοδικά έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα των διαπραγματεύσεων(είτε μεταξύ μας είτε μέσω διεθνών οργανισμών) μαζί με τις λοιπές απαιτήσεις της (Υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ - αμφισβητούμενα Νησιά - Χωρικά Ύδατα - αποστρατικοποίηση νήσων -Θράκη) που σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταφέρει να γίνουν μια καθημερινή συνήθεια και δυστυχώς φαίνεται ότι κάποιοι εντός Ελλάδος, τις αποδέχονται και είναι έτοιμοι να τις συζητήσουν με «καλή πίστη» και με «οδηγό την συμφωνία των Πρεσπών»!!! Εξισώνουν τις δύο πλευρές, λες και μέχρι τώρα είχαμε κακή πίστη ενώ από εδώ και πέρα με καλή πίστη θα κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εμείς με τα μόλις δύο γνωστά θέματα, Υφαλοκρηπίδα και Θεολογική Σχολή Χάλκης ενώ οι άλλοι θα ζητούν τον ουρανό με τα άστρα.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η προβολή του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού μέσω των ΜΜΕ προς τον Τουρκικό λαό, ενός λαού μιας ηπειρωτικής χώρας που ήταν σε μεγάλο βαθμό χερσαία προσανατολισμένη και που ο Αρχηγός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων προέρχεται πάντα από τον Στρατό Ξηράς. Η προβολή αυτή του θαλάσσιου στοιχείου, πέραν της προεκλογικής προπαγάνδας, δείχνει την προσπάθεια μεταστροφής του προσανατολισμού ακόμη και των πληθυσμών της Ανατολίας, που δεν έχουν σχέση με την θάλασσα και την καταγραφή στο υποσυνείδητο τους ότι η πατρίδα τους περιλαμβάνει και τα 465τ.χλ θάλασσας. Επισημαίνεται ότι η Τουρκική ηγεσία, ακολουθώντας πιστά το δόγμα Νταβούτογλου, είναι πεπεισμένη ότι για να γίνει η Τουρκία μεγάλη περιφερειακή δύναμη και διεθνής παίχτης πρέπει να μετασχηματισθεί από Χερσαία σε ισχυρή Ναυτική Δύναμη, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Οι χαμηλοί τόνοι που κράτησαν οι Τούρκοι (οι οποίοι από τις αρχές του 2018 μας έχουν συνηθίσει αλλιώς),στην πολυδιαφημισμένη αυτή άσκηση, χωρίς βεβαίως να απεμπολήσουν το παραμικρό από τις διεκδικήσεις τους και παράλληλα οι δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, μας κάνει να ανησυχούμε έντονα.

Αναρωτιόμαστε με μεγάλη ανησυχία, τι συμφωνήθηκε στην πλέον των δύο ωρών, κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση Τσίπρα – Ερντογάν: έδωσε κάτι και τι η Ελλάδα σε αντάλλαγμα της μείωσης της Τουρκικής επιθετικότητας: χωρίς στην ουσία να υποχωρήσει σε καμία από τις διεκδικήσεις της.

Έχουν σχέση με αυτά που συμφωνήθηκαν οι δηλώσεις του πρώην Υπουργού Εξωτερικών Κοτζιά: ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες» και το χειρότερο όλων, αμφισβήτησε την επήρεια του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου στην ελληνική ΑΟΖ. Δυστυχώς ο Έλληνας, πριν από λίγους μήνες, ΥΠΕΞ και όχι κάποιος Τούρκος αμφισβήτησε το δικαίωμα που μας δίνει την δυνατότητα να συνορεύει η ΑΟΖ μας με αυτής της Κύπρου.

Συγχρόνως και άλλοι «λαγοί» με δηλώσεις τους για «έντιμους συμβιβασμούς» και το «δεν μπορούμε να αφήσουμε την Τουρκία εκτός του ενεργειακού παιχνιδιού» μήπως μας προετοιμάζουν για συνδιαχείριση –συνεκμετάλλευση και παραχωρήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, στο όνομα «της αλληλεγγύης των λαών»;

Ο Ελληνικός λαός πρέπει να μάθει άμεσα τι συμφωνήθηκε με τους γείτονές μας και τι του ετοιμάζουν οι μάγοι των διαπραγματεύσεων Τσίπρας - Κοτζιάς.

Τελικά οι Τούρκοι μας προβλημάτισαν, όχι με την συνήθη επιθετική τους συμπεριφορά άλλα με την παράξενα υποτονική τους εμφάνιση κατά την διάρκεια της πολυδιαφημισμένης άσκησης «Γαλάζια Πατρίδα».

* Ο Παναγιώτης Παστουσέας είναι Αντιναύαρχος ε.α - Επίτιμος Υπαρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση