Στα κανάλια... έπνιξαν τα ελληνικά!
Η γλώσσα μας ήταν το πρώτο θύμα του πολέμου που κήρυξε ο κατοχικός στρατός της νεογραικυλικής παρακμής
Μια που γίνεται λόγος για τα ΜΜΕ, ας θυμηθούμε κάτι το ωραίον... Νόμος 3592/2007: «Συγκέντρωση και αδειοδότηση Επιχειρήσεων Μέσων Ενημέρωσης και άλλες διατάξεις».
Δεν του φαίνεται, αλλά είναι ένα από τα πιο ξεκαρδιστικά ελληνικά ανέκδοτα, όχι τόσο ως προς το περιεχόμενό του και όλα όσα προβλέπει, αλλά όσον αφορά τη ΜΗ ΤΗΡΗΣΗ του.
Παρατίθενται ενδεικτικά δύο σκαστά παραδείγματα: «Aρθρο 13 β) Το ελάχιστο περιεχόμενο του προγράμματος ενημερωτικού σταθμού, γενικού περιεχομένου, εθνικής εμβέλειας πρέπει να περιλαμβάνει: ii) εκπομπές λόγου, τέχνης, πολιτισμού και θεάτρου τουλάχιστον είκοσι ωρών ετησίως».
Ως «λόγος, τέχνη, πολιτισμός και θέατρο» πρέπει να νοείται κάτι ανάμεσα στα ριάλιτι, στα τηλεμάρκετινγκ, στα τουρκοσίριαλ, στις σουργελοπανηγύρεις και τις παρελάσεις ημίτρελων, ψώνιων, λαδιάρηδων πολιτικών, φιδεμπόρων, χονδρεμπόρων ελπίδων και των απανταχού λαμόγιων.
Aλλο γουστόζικο που πετυχαίνουμε σε αυτόν τον νόμο είναι το άρθρο 20 παρ. 2: «Η ΕΡΤ Α.Ε., οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και οι τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν την υποχρέωση να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα (πρόσληψη ειδικών επιστημόνων, διορθωτών κειμένων και διοργάνωση σεμιναρίων) για την ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους δημοσιογράφους και τους συντελεστές των ενημερωτικών ή επιμορφωτικών εκπομπών και κατά τη μεταγλώττιση ή τον υποτιτλισμό των ξενόγλωσσων εκπομπών».
Η ελληνική γλώσσα ήταν το πρώτο θύμα του πολέμου που κήρυξε ο κατοχικός στρατός της νεογραικυλικής παρακμής.
Καταργήθηκε η καθαρεύουσα, διά νόμου!
Αφαιρέθηκαν οι τόνοι και -πόσο συμβολικό- τα... πνεύματα.
Κι ακολούθησε η επέλαση του απροκάλυπτου βαρβαρισμού.
Κάθε χρόνος, κάθε μήνας, κάθε εβδομάδα και ημέρα σήμαιναν ένα βήμα ή ακόμα και άλμα προς τα κάτω.
Κι ύστερα ήλθαν οι τύποι και οι τύπισσες που κινούνται στο μεταίχμιο του λογικού και του άλογου και μιλάνε ελληνέζικα για... γωνιακά πρόσωπα (αντί για γωνιώδη) και εκτοξεύουν αποτρόπαιους, σάπιους «μπακαλιάρους», τύπου «ως αναφορά» (αντί του «όσον αφορά») και δεν συμμαζεύεται.
Και οι περισσότερες λέξεις στους τίτλους των εκπομπών και στις διαφημίσεις είναι αγγλοαμερικανικές και τα μέλη του ΕΣΡ πληρώνονται τακτικότατα τα μηνιάτικά τους!
Παναγιώτης Λιάκος
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Η φράση «ως αναφορά» έχει μάλλον διαφορετικό νόημα από το «όσον αφορά» ή το «καθόσον αφορά». Το πρώτο είναι αναφορικό με σαφήνεια σε σχέση με κάτι περισσότερο σημαντικό, μπορεί υποκειμενικώς αλλά σωστά νοηματικά, ενώ το δεύτερο, η φράση «όσον αφορά», δηλώνει σχέση συμπληρωματικά, δηλαδή "σε σχέση", αλλά δεν καθορίζει πόσο σημαντικό είναι κάτι σε σχέση με κάτι άλλο σε μια περιγραφή.
ΑπάντησηΔιαγραφή