Το τουρκικό παρακράτος ελέγχει και απειλεί την Ελληνική Θράκη

"Σε αυτή τη μειονότητα χωρίς εντολή (από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής) χωρίς εντολή ούτε να κλάσεις δεν μπορείς"

O κ. Ονσούνογλου σε νέο του κείμενο, αναφέρεται για μια ακόμη φορά στον αποπνικτικό έλεγχο που ασκεί το παρακράτος του τουρκικού προξενείου στην Θράκη. Σε παλιότερο άρθρο του είχε περιγράψει το πώς πριν από αρκετά χρόνια είχε διαλυθεί ο μειονοτικός σύλλογος Κέντρο Σκέψης, απλά διότι το τουρκικό παρακράτος δεν ανέχεται συλλογικότητες που δεν τις ελέγχει.

Σε τμήμα του νέου του άρθρου που δημοσιεύτηκε στις 3/9/2018 στην ιστοσελίδα tiken γράφει τα εξής άκρως ενδιαφέροντα:

¨Έχω περιγράψει την μοίρα του Κέντρου Σκέψης. Α τώρα εσύ αν τολμάς χωρίς να ρωτήσεις, χωρίς να πάρεις άδεια και εντολή, πάνε και ίδρυσε σύλλογο, δραστηριοποιήσου πολιτικά, βγάλε εφημερίδα, άνοιξε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, άρχισε μια οποιαδήποτε πολιτική-κοινωνική κίνηση, γίνε υποψήφιος, πες ότι ¨εγώ θέλω να γίνω βουλευτής, θέλω να γίνω δήμαρχος¨, να δούμε τι έχεις να πάθεις. Εάν δεν πιστεύεις κάνε το. Σε αυτή την μειονότητα χωρίς εντολή ούτε να κλάσεις δεν μπορείς, εάν η κλανιά σου θα έχει πολιτική μυρωδιά.¨

Ορίστε και το σχετικό κείμενο στα τουρκικά:

¨Düşünce Merkezi’nin akibetini anlatmıştım. Ha sen şimdi kalk, bundan sonra sıkarsa, sormadan, izin almadan, talimat verilmeden dernek kur, politik örgütlenmeye çalış, gazete çıkar, sosyal medya sayfası aç, herhangi bir siyasî –sosyal hareket başlat, aday ol, ben mebus olmak istiyorum, ben belediye başkanı olmak istiyorum de diyebilirsen, görelim başına gelecek olanları. İnanmıyorsan yap.
Bu Azınlıkta talimatsız osuramazsın bile kardeşim, eğer ki osuruğunun bir siyasî kokusu olacaksa.¨

Και βγαίνουν οι ελληνόφωνοι πολιτικοί και λένε πως ¨η συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων στην Θράκη είναι υποδειγματική¨.
Εσάς αυτές οι συνθήκες χουντάρας που επιβάλει το προξενείο στην μουσουλμανική μειονότητα, σας φαίνονται δημοκρατικές, φυσιολογικές και υποδειγματικές;
Για να γίνουμε πιο σαφής: Με δεδομένο τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί το τουρκικό παρακράτος, αντιλαμβανόμαστε πως αυτή η ¨αρμονική συμβίωση¨ είναι εξαιρετικά εύθραυστη και εξαρτάται από τα συμφέροντα αυτού του τουρκικού παρακράτους.
Αν κρίνουν πως δεν τους συμφέρει και θέλουν εντάσεις, την άλλη μέρα μπορούν να κάνουν την Θράκη μαλλιά-κουβάρια.

Και τότε θα τρέχουν οι Έλληνες αξιωματούχοι σαν τις μωρές παρθένες της ευαγγελικής περικοπής….

Διαφωτιστικό είναι παλιότερο κείμενο του Ονσούνογλου:

ΜΙΤ και Προξενείο κλείνουν συλλόγους στη Θράκη
Ποια διοίκηση έκλεισε το Κέντρο Σκέψης;

Ο Μεχμέτ Κιουτσούκ, ένας Δυτικοθρακιώτης ομογενής εγκατεστημένος στην Γερμανία συχνά διαμαρτύρεται στα σόσιαλ μίντια και αναρωτιέται γιατί οι μορφωμένοι της μειονότητας δεν αναζητούν λύση για τα μειονοτικά θέματα, γιατί δεν οργανώνονται να αγωνιστούν και γιατί δεν παίρνουν πρωτοβουλίες.

Με τον Μεχμέτ Κιουτσούκ μπορεί σε πολλά θέματα να έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά καθώς φαίνεται να είναι καλόβουλος, εργατικός και με σεβασμό στον συνομιλητή του, είναι ένας Δυτικοθρακιώτης ακτιβιστής που θαυμάζω.

Μερικές φορές έκανα σχόλια σε κοινοποιήσεις του. Τελευταία σε μια κοινοποίηση του τύπου¨γιατί οι μορφωμένοι δεν παίρνουν πρωτοβουλία;¨, του έγραψα πως η σωστή ερώτηση δεν είναι αυτή αλλά η ¨Αυτοί που παίρνουν πρωτοβουλία γιατί εμποδίζονται;¨. Μετά σχετικά με το πώς παρεμποδίζονται οι μορφωμένοι και διανοούμενοι ως ¨ωραίο¨ παράδειγμα μου ήρθε στο μυαλό το Κέντρο Μειονοτικής Σκέψης και τον ρώτησα αν ήξερε εκείνη την ιστορία. Ο Μεχμέτ βέβαια από πού να ξέρει ο άνθρωπος, εδώ ξέχασα εγώ που την έζησα ο ίδιος.
Το Κέντρο Σκέψης του οποίου το καταστατικό μετά από πολύ κόπο και ετοιμασίες ετοιμάστηκε και υποβλήθηκε στο δικαστήριο υπογεγραμμένο από 20 ιδρυτικά μέλη από την μειονότητα, εντέλει ποιος και γιατί το έκλεισε;

Τότε σχετικά με την διάλυση του Κέντρου Σκέψης στο περιοδικό Αζινλίκτσα είχα γράψει το παρακάτω άρθρο. Eνδεχομένως είναι λίγο δύσκολο σήμερα να κατανοήσουμε την πραγματικότητα εκείνων των ημερών πριν από 14 έτη, αλλά ας είναι, το κείμενο δίνει μια ιδέα για ένα περιστατικό που όλοι έχουν ξεχάσει.
Όλοι ξέρουμε τους συλλόγους που η ελληνική διοίκηση έκλεισε ή δεν επέτρεψε να ανοίξουν, σχετικά με εκείνους τους συλλόγους πήγαμε στο ΕΔΑΔ και πάντα δίνουμε αγώνα για εκείνους. Υπάρχουν όμως μήπως και μειονοτικοί σύλλογοι που τους έκλεισε η Τουρκία; Είναι ένα ερώτημα πολύ ασεβές και προκλητικό από εθνική σκοπιά. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που είναι προκλητικό, ασεβές και φτάνει να τρελαίνει τον άνθρωπο είναι η ίδια η μειονοτική πραγματικότητα. Ακόμη και εγώ που πίστευα πως έσπασα τις εθνικές προκαταλήψεις δεν τόλμησα να την ακουμπήσω. Εάν αναζητούμε λύση πρέπει αντί να κουκουλώνουμε τα θέματα μας, να τα θέτουμε επί τάπητος, έτσι δεν είναι;
Άντε λοιπόν σε ένα θέμα να το βγάλουμε από το κάλυμμα και να το θέσουμε επί τάπητος, ορίστε. Η Τουρκία είναι αυτή που το 2004 έκλεισε το Κέντρο Μειονοτική Σκέψης και δεν ανέχθηκε την λειτουργία του.
Για ποιόν λόγο και πως ; Πάντα λόγω της ίδιας ανωμαλίας και ιδεοληψίας. Το έκανε επειδή πίστευε πως δεν το ήλεγχε. Το Κέντρο δεν είχε ιδρυθεί με ντιρεκτίβα από το προξενείο, ενώ τα μέλη και το Δ.Σ. του, δεν είχαν καθοριστεί από εκεί. Η πρώτη προτεραιότητα του προξενείου είναι ο έλεγχος της μειονότητας, αυτή η προτεραιότητα είναι πιο μπροστά από την επίλυση των μειονοτικών θεμάτων και από την πρόοδο της μειονότητας. Είναι εκ των ων ουκ άνευ της μειονοτικής πολιτικής της Τουρκίας. Για αυτό αφού δεν ελέγχει το Κέντρο Σκέψης, τότε καλύτερα κλείσει, να λείψουν και οι πληγές θα επιφέρει. Και έτσι συνέβη. O εντοπισμός των αναπηριών της μειονοτικής πολιτικής της Τουρκίας και ιδιαίτερα η αποδοχή της ύπαρξης τους ήταν ιδιαίτερα επώδυνη. Φυσικά δεν ήρθε η τουρκική αστυνομία μέσα στην Ελλάδα να βάλει κλειδαριά στο Κέντρο Σκέψης. Βγήκε στην Τουρκία σε μια ιστοσελίδα για την Δυτική Θράκη, ένα κείμενο με υπογραφή Αντέμ Χαβάογλου (ψευδώνυμο) που έλεγε πως τα 20 ιδρυτικά μέλη του Κέντρου ήταν ¨Εχθροί της Τουρκίας και προσωπικό της ελληνικής διοίκησης εντός της τουρκικής μειονότητας¨. Και από άλλα στοιχεία που υπήρχαν στο άρθρο, γινόταν εύκολα αντιληπτό πως το άρθρο ήταν της ΜΙΤ και του βαθέως κράτους. Ήταν μια πουστιά που δεν θα την έκαμνε ένας ιδιώτης αλλά μόνο μια υπηρεσία πληροφοριών. Το προξενείο δηλαδή έδινε εντολή να κλείσει αμέσως το Κέντρο. Διαφορετικά καθώς στην πρώτη αντίδραση χαρακτήριζε προδότες τα ιδρυτικά μέλη (κοίτα να καταλάβεις πως μυρίζει από 40 μέτρα πως είναι δουλειά της ΜΙΤ – ¨ προσωπικό της ελληνικής διοίκησης εντός της τουρκικής μειονότητας¨), έλεγε πως στην συνέχεια θα ληφθούν ακόμη πιο άσχημα μέτρα. Με μια τέτοια λοιπόν βόμβα το Κέντρο Τύπου ανατινάχθηκε στον αέρα. Οι βόμβες (και οι πουστιές) φυσικά δεν ήταν μια, 10 αλλεπάλληλες μικρές και μεγάλες βόμβες έσκασαν στο Κέντρο Σκέψης. Σε Τουρκία και Ευρώπη. Εδώ τοπικά χρησιμοποίησαν την εφημερίδα Olay του Αχμέτ Νταβούτ. Για να πούνε τα ίδια πράματα και να πετάξουν την ίδια λάσπη. Μάλιστα ο καημένος ο Αχμέτ τότε αισθανόταν και περήφανος που το βαθύ κράτος επέλεξε την εφημερίδα του για να επιτεθεί στους ¨προδότες¨. Τώρα χρησιμοποιούν έναν πιο άθλιο. Επαγγελματίες προβοκάτορες με μια διεστραμμένη ψυχολογία, δεν αναγνωρίζουν εμπόδια και κάνουν πράγματα που ο άνθρωπος ντρέπεται να τα κάνει ακόμη και στον πόλεμο. Eγώ επειδή ¨μουλάρωσα¨ και επειδή είχα οργανώσει την άμυνα μου απέναντι στις δολιότητες του προξενείου και της ομάδας του, δεν έδινα σημασία σε τέτοιες προβοκάτσιες. Μάλιστα με έκαναν ακόμη πιο αποφασιστικό. Οι υπόλοιποι όμως 19 νέοι; Μπορούσαμε να τους ζητήσουμε να φέρουν τα πάνω κάτω στην ζωή τους; Το Κέντρο διαλύθηκε σαν κοπάδι από ορτύκια.
Ποίοι ήταν όμως εκείνοι οι 19 υπόλοιποι διανοούμενοι, ποιοι ήταν αυτοί που η ΜΙΤ τους έλεγε ¨ Εχθρούς της Τουρκίας και προσωπικό της ελληνικής διοίκησης εντός της τουρκικής μειονότητας¨; Πραγματικά ντρέπομαι να γράψω τα ονόματα τους. Λες και φοβάμαι μήπως θα τους μείνει κάτι από εκείνη την λάσπη. Εγώ ντρέπομαι αλλά η ΜΙΤ και το βαθύ κράτος δεν ντρεπόταν.
Και μετά από το Κέντρο Μειονοτικής Σκέψης πιθανόν να έκλεισαν και όλους τους άλλους συλλόγους που θελαν να ανοίξουν σαν εκείνο. Άγνωστος ο αριθμός τους.

Τουρκικά Νέα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση