Κύριε Κοτζιά, ο Μέγας Αλέξανδρος ομιλούσε σλαβικά;

«Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
…
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!»
«Το άξιον εστί», Οδυσσέας Ελύτης, 1959.

Του Παναγιώτη Μπαλακτάρη
Η γλώσσα του ανθρώπου είναι, μεταξύ των άλλων, μέσο επικοινωνίας. Μέσω αυτής είναι σε θέση δισεκατομμύρια άνθρωποι να συνεννοούνται.

Συγχρόνως, η γλώσσα είναι πολιτιστικό στοιχείο που υποδηλώνει κοινή καταγωγή. Ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος αναφέρει το κλασσικό

«…αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα…» [8.144.2], 

που σημαίνει

«και κατόπιν ο ελληνισμός, ένας κόσμος που στις φλέβες του κυλά το ίδιο αίμα και που μιλά την ίδια γλώσσα κι έχει κοινά τα λατρευτικά κέντρα των θεών και θυσίες και συνήθειες ίδιες κι απαράλλαχτες — η προδοσία όλων αυτών θα ήταν αίσχος για τους Αθηναίους».

Ο Ελληνισμός μιλούσε από τα αρχαία χρόνια την ίδια γλώσσα, την ελληνική. Αυτήν στην οποίαν αναφέρεται ο Ελύτης. Αυτή που χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλες εδαφικές περιοχές του κόσμου, από την Ινδία μέχρι και τις Ηράκλειες Στήλες, το σημερινό Γιβραλτάρ.

Σε αυτήν τη γλώσσα εκφραζόταν ο μέγιστος των φιλοσόφων Σωκράτης και στην ίδια γλώσσα ο μαθητής του Πλάτωνας μετέφερε τη διδασκαλία του υιού του Σωφρονίσκου. Την ελληνική γλώσσα έμαθε να ομιλεί από τότε που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος και αυτήν κληρονόμησε στους διαδόχους του στην μετέπειτα ελληνιστική περίοδο. Στη Μακεδονία, στην Πέργαμο, οι Σελευκίδες και οι Πτολεμαίοι μιλούσαν ακριβώς αυτήν τη γλώσσα. Ο μέγας στρατηλάτης Αλέξανδρος έλεγε τη λέξη «πατρίς» και εννοούσε ό,τι κι εμείς, την κοιτίδα του. Προσφωνούσε την Ολυμπιάδα «μητέρα» και εννοούσε εκείνη που τον γέννησε. Ακριβώς όπως κι εμείς στις ημέρες μας, 2.368 χρόνια μετά!

Ακόμη, λοιπόν, και να μην έχει κάποιος εξειδικευμένες γνώσεις γλωσσολογίας είναι σε θέση να αντιληφθεί πλήρως ότι, εφόσον ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης κ.λπ. μιλούσαν τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε και οι νεοέλληνες σήμερα, είναι παντελώς αδύνατον να είναι η ίδια γλώσσα με αυτή που χρησιμοποιούν οι σλαβοβουλγαροαλβανοί κάτοικοι του κράτους των Σκοπίων. Για παράδειγμα, η μητέρα στη γλώσσα που χρησιμοποιούν στα Σκόπια είναι «мајка». Η ίδια λέξη στη βουλγαρική είναι «майка». Η πατρίδα στη γλώσσα του κράτους των Σκοπίων είναι «роден град».

Ευχερώς γίνεται αντιληπτή η τεράστια διαφορά μεταξύ της ελληνικής γλώσσας και της χρησιμοποιούμενης γλώσσας στο κράτος των Σκοπίων. Αυτής δηλαδή που ο Έλλην υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς αποκαλεί «μακεδονική». Και μάλιστα δεν σταματά εκεί, αλλά προχωρά κι ένα βήμα παρακάτω. Αποδέχεται την σκοπιανή προπαγάνδα και, αφού την υιοθετεί, στη συνέχεια την εμφανίζει σαν αντικειμενική ιστορική γλωσσική πραγματικότητα στον ελληνικό λαό.


Μα, εάν ο κ. Κοτζιάς αποδέχεται ότι στα Σκόπια ομιλούν τη «μακεδονική» τότε πώς εξηγεί ο ίδιος ότι ενώ μπορεί να συνεννοηθεί με τους κατοίκους της Μακεδονίας στη βόρεια Ελλάδα αδυνατεί να μιλήσει την ίδια γλώσσα με εκείνους που αυτός βαπτίζει «Μακεδονόφωνους»; Τι συμβαίνει και η ίδια του η γλώσσα δεν μπορεί να υποστηρίξει όσα μετά πάθους ισχυρίζεται;

Τελευταίο επεισόδιο ήταν η ανακάλυψη εκ μέρους της ελληνικής συγκυβερνήσεως δήθεν αποδοχής από την Ελλάδα «μακεδονικής» γλώσσας ήδη από το 1977. Τι κι εάν ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Μπαμπινιώτης, ως συμμετάσχων στη Διάσκεψη του ΟΗΕ, διαψεύδει τον υπουργό επ’ αυτού; Τι κι εάν το προφανές διαλύει κάθε αμφιβολία δεδομένου ότι η Μακεδονία στη γλώσσα των Σκοπίων γράφεται «Македонија»;

Στο βωμό της διαλύσεως (όπως ευφυώς είπε ο Ι. Μάζης) και όχι της λύσεως του Σκοπιανού ζητήματος, η ελληνική συγκυβέρνηση μετέρχεται μεθόδων αντεθνικών. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή εάν αναλογιστούμε πως, προκειμένου να λυγίσει τις αντιρρήσεις της αντιπολιτεύσεως και των πολιτών, κάνει ευθέως χρήση των επιχειρημάτων των Σκοπίων. Μας λέει ότι υφίσταται «μακεδονική» γλώσσα, ότι η Ελλάς την έχει αναγνωρίσει από το 1977 και διάφορα άλλα προσβλητικά μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους πραγματικούς επισπεύδοντες και να κάμψει τους πολιτικούς της αντιπάλους και τους αντιφρονούντες πολίτες. Πολιτεύεται με το βλέμμα στραμμένο σε άλλα οφέλη και όχι στην προστασία του Έθνους και των πολιτών, παρ’ ό,τι υποχρεούται εκ του Συντάγματος.

Απέλπιδα προσπάθεια αποδράσεως από τις ιστορικές ευθύνες που έχει η συγκυβέρνηση και ιδίως ο κ. Κοτζιάς ήταν η ατυχής τηλεοπτική του συνέντευξη στην ΕΡΤ. Μονολογούσε αστοχώντας και λανθάνοντας επί 2 περίπου ώρες, ενώ και η εικόνα του δεν τον βοήθησε, διότι ήταν πολύ νευρικός και ευερέθιστος. Αναμάσησε, επίσης, επιχειρήματα του κ. Νίμιτς και της σκοπιανής πλευράς. Ίσως αντιλαμβάνεται πως είναι ο ίδιος επιφορτισμένος με το ζήτημα αυτό, το οποίο προσβάλλει τους Έλληνες και την ελληνική Ιστορία. Ενδεχομένως να γνωρίζει ότι το ποτήρι είναι πικρό αλλά να πρέπει να το πιει για λόγους που εμείς θα πληροφορηθούμε εν καιρώ…

Εν πάση περιπτώσει, να πούμε παραλλάσσοντας τον Ηρόδοτο πως εάν στο παρελθόν ήταν αίσχος να προδίδεις το ομόγλωσσο συντασσόμενος με τον αντίπαλο, στο παρόν είναι έγκλημα. Και τα εγκλήματα τιμωρούνται. Είτε λέγεσαι Τσίπρας, Καμμένος ή Κοτζιάς.

Μαύρο Κουτί



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση