Η απώλεια της εθνικής - κρατικής κυριαρχίας και πόση μας απέμεινε

Κάνουμε λόγο για απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν μονίμως τον εναέριο ή θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας

Υπάρχουν φορές που αμφιβάλλω αν κατανοούμε τι λέμε και τι γράφουμε -μηδ’ εμού εξαιρουμένου- χρησιμοποιούντες ως όρους κοινωνικά στερεότυπα, χωρίς όμως να διακριβωθεί η ορθότητά τους.

Κάνουμε λόγο για απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν μονίμως τον εναέριο ή θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας, τον οποίο καλούμε «εθνικό». Συμφώνως προς το Διεθνές Δίκαιο (άρθρα 1 και 2 της Σύμβασης του Σικάγου του 1944 για την Πολιτική Αεροπορία), ο εθνικός εναέριος χώρος (ΕΕΧ) ενός κράτους είναι ο εναέριος χώρος που εκτείνεται πάνω από το χερσαίο έδαφος του και τα χωρικά του ύδατα (αιγιαλίτιδα ζώνη).

Όμως, η έννοια του έθνους δεν περιορίζεται ούτε χρονικά, ούτε τοπικά. Στο ελληνικό έθνος ανήκουν περί τα έξη -καταγεγραμμένα- εκατομμύρια Έλληνες που ζουν στην αλλοδαπή, και ουδεμία απώλεια υφίστανται. Επομένως, περί απώλειας κρατικής κυριαρχίας πρόκειται [Αυτά είναι θέματα που πρέπει να επιληφθεί η Ακαδημία Αθηνών, αλλά μονίμως υπνώττουσα περί άλλα τυρβάζει].

Ως προς την ουσία, είναι γεγονός ότι απέδωσαν θετικά οι προσπάθειες του παγκόσμιου συστήματος, που άρχισαν πριν από 100 και περισσότερα χρόνια και εντατικοποιήθηκαν ιδιαιτέρως την τελευταία 30ετία, να απεθνοποιηθούν τα κράτη προκειμένου να διασπαστεί η λαϊκή ενότητα, που ήταν ταυτοχρόνως και εθνική.

Υπενθυμίζουμε, ότι επί ενάμιση περίπου αιώνα κυριάρχησαν οι ιδέες του Μαντσίνι «σε ένα κράτος ένα έθνος, και ένα έθνος σε ένα κράτος», διότι τότε το σύστημα ήθελε να δημιουργήσει ισχυρά κράτη προκειμένου να αναχαιτίσει την επέκταση της ρωσικής αυτοκρατορίας, της οποίας οι βλέψεις επί της κεντρικής και νοτιοανατολικής Ευρώπης ήσαν εμφανείς. Έτσι συνενώθηκαν τότε τα πολλά μικρά κρατίδια και ιδρύθηκαν η Γερμανία και Ιταλία.

Σήμερα, η άνοδος του Τραμπ στην εξουσία, δηλοί την προσπάθεια επαναφοράς του έθνους-κράτους, ενάντιο στην παγκοσμιοποίηση, αλλ’ είναι αμφίβολο αν του επιτραπεί να ανατρέψει μια προσπάθεια δεκαετιών προς κυριαρχία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.

Η προπαγάνδιση της παγκόσμιας κυβέρνησης, του ενιαίου νομίσματος κ.ά σχετικών, για τα οποία ήδη έχουν μιλήσει δημοσίως -και όχι μόνον μια φορά- οι Ρότσιλδ και Σόρος (τα οποία επανέλαβαν εν Ελλάδι Γιώργος Παπανδρέου και Ευ. Βενιζέλος), με την ταυτόχρονη υπόσκαψη κάθε κρατικού και κοινωνικού θεσμού εντός των χωρών, είναι τα στοιχεία που πρέπει να προσεχθούν. [Οι αγνοί ιδεολόγοι της αριστεράς σίγουρα θα αναρωτιούνται, πώς συμβαίνει -πλην του κρατικισμού στην οικονομία- να έχουν κοινούς στόχους με τους νεοφιλελεύθερους, στην απαξίωση των θεσμών της αστικής δημοκρατίας].

Για πρώτη φορά κατά τα τελευταία χρόνια, για απώλεια εθνικής-κρατικής κυριαρχίας, έκανε λόγο η κα. Ψαρούδα-Μπενάκη, με την προσφώνησή της προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια. Όσα είπε επαληθεύονται, ενώ τότε οι σοβαροί πολιτικοί και αναλυτές μας, ελάχιστα ασχολήθηκαν.

Μεταξύ άλλων του είπε:

«… τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης…».

Η κα. Μπενάκη δεν είναι τυχαία, και έπρεπε τα λόγια της να προσεχθούν. Διάβαζε δε, γραπτό κείμενο, που σημαίνει ότι δεν επρόκειτο για κάποια στιγμιαία έξαρση. Ούτε κάποιος έκανε τον κόπο να την ρωτήσει ποιες είναι «οι νέες μορφές διακυβέρνησης» που προανήγγειλε. Κάποιοι θεωρούν ότι μίλησε για στρατιωτικές δικτατορίες, αλλ’ αυτές δεν είναι «νέες μορφές», είναι παμπάλαιες. Ίσως εννοούσε τα «ιδιωτικά κράτη» που αρχίζουν να διαμορφώνονται, με ουσιαστικούς ηγέτες ιδιώτες ή εταιρίες.

Πάντως, αν πρόκειται να γίνεται λόγος για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, να αναφερόμαστε στην απώλεια κυρίαρχου πολιτιστικού και ιστορικού στοιχείου, όπως το όνομα Μακεδονία, την εγκατάλειψη των Βορειοηπειρωτών, ή κατ’ επέκταση και την απώλεια κυριαρχίας του κράτους της Κύπρου.

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση