Η μοίρα σου εξαρτάται από την ποιότητα των ανθρώπων που την ορίζουν

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

Στην χειρότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου, η χώρα έχει την ατυχία να την κυβερνά ότι πιο μικρό, ανίκανο και ασήμαντο έχει να επιδείξει από την μεταπολίτευση έως σήμερα.

Ένα άσχετο και ανίκανο «μπουλούκι» πολιτικών, στενόμυαλοι υπουργοί και βουλευτές, η τέλεια ενσάρκωση μιας επικίνδυνης και αξιολύπητης μετριότητας.

Ένα σάπιο πολιτικό παρελθόν και ένα ανόητο παρόν ορίζουν της τύχες αυτής της χώρας και την μοίρα μας.

Σε όποια έδρανα της βουλής και αν ρίξει το βλέμμα του κανείς «σκουπίδια» και άδεια κουστούμια θα αντικρύσει.

Σε αυτές τις δύσκολες για την χώρα στιγμές και με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν όλα και πιο δυνατά στο Αιγαίο, έρχονται στο μυαλό μου τρία πράγματα.

Πρώτον.

Οι δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γεράσιμου Μπαλαούρα, σε ανύποπτο χρόνο και πριν την κρίση με την Τουρκία, ότι δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να δαπανήσει χρήματα για τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, ρισκάροντας έναν ενδεχόμενο κίνδυνο που αυτό συνεπάγεται με την Τουρκία.*

Αλήθεια, αναρωτιέμαι τι να σκέφτεται άραγε τώρα για αυτές του τις δηλώσεις ο Μάκης Μπαλαούρας;

Θα νοιώθει κάποια αμηχανία; Γιατί αίσθημα ευθύνης, τύψεων και ενοχών δεν μας έχουν συνηθίσει να νιώθουν οι Εθνοπατέρες μας για τα λόγια και τις πράξεις τους.

Και θα πει κάποιος. «Εντάξει, είναι και αυτός ένας από τους δεκάδες γραφικούς βουλευτές που έχει αυτή την στιγμή η Ελληνική βουλή.»

Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι αυτός ο άνθρωπος πέρα από το ότι εξέφραζε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και όχι τις προσωπικές του , είναι και ένας από τους αντιπροέδρους της βουλής των Ελλήνων.

Δεύτερον.

Ένα από τα προαπαιτούμενα, ήταν και οι περικοπές κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, αν θυμάμαι καλά, των δαπανών για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

Δεν έχει σημασία για την χώρα, αν αυτό συμπεριλαμβανόταν στο τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, η στα δύο προηγούμενα της Ν.Δ η του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό ίσως να ενδιαφέρει μόνο τους οπαδούς και τα στελέχη των τριών κομμάτων που έχουν την ανάγκη να υπερασπιστούν ως καλύτερα τα «δικά» τους μνημόνια γιατί και σε αυτό έχουμε φτάσει.

Λες και ενδιαφέρει τον νεκρό από τι πήγε. Από μαχαίρι η πιστόλι.

Σημασία έχει ότι μέσα σε όλα τα άλλα, άφησαν χωρίς πόρους και την άμυνα της χώρας.

Τρίτον και κυριότερο.

Ο φανερός αλλά και ο υπόγειος πόλεμος μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Λες και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν είναι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά της αντιπολίτευσης.

Η διαφορά του ύφους των ανακοινώσεων σε σχέση με την συμπεριφορά της Τουρκίας και τα περιστατικά που έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα στο Αιγαίο και με την σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο.

Υψηλοί τόνοι από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας πιο χαμηλοί από το Μέγαρο Μαξίμου.

Η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά σε πόλεμο με την Τουρκία, το μόνο που μένει είναι να πέσει η πρώτη πιστολιά και το Μέγαρο Μαξίμου με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας για τα δικά τους κομματικά παιχνίδια, αδυνατούν να κρατήσουν μια κοινή γραμμή.

Ο Αλέξης Τσίπρας  ανέβασε τους τόνους έναντι της Τουρκίας μόνο όταν ο Ερντογάν αποκάλυψε ότι του είχε υποσχεθεί την παράδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών στην Τουρκία.

Αντέδρασε σε υψηλούς τόνους για κάτι που αφορούσε ουσιαστικά τον ίδιο, την δική του αξιοπιστία  και όχι για κάτι που αφορούσε άμεσα την χώρα.

Γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την χώρα να έχει πρωθυπουργό κάποιον που να αποπνέει φερεγγυότητα και εμπιστοσύνη προς τους άλλους ηγέτες, αλλά δεν είναι για την ίδια, της ίδιας βαρύτητας περιστατικό όπως ο εμβολισμός της «Γαύδου», η αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας στον Έβρο και η πτήση του Τουρκικού ελικοπτέρου πάνω από την νησίδα Ρω. 

Μια υπόσχεση, που αν διαβάσει προσεχτικά κάποιος την ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου θα διαπιστώσει ότι δεν την διαψεύδει κιόλας.

«Ο Τούρκος Πρόεδρος αν είχε να πει κάτι σε σχέση με την υπόθεση των 8 είχε την ευκαιρία να το πει τόσο κατ´ ίδιαν στον Έλληνα πρωθυπουργό ή και δημόσια κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα» αναφέρει χαρακτηριστικά το Μέγαρο Μαξίμου και προσθέτει σε υψηλούς τόνους:   

«Σήμερα επιλέγει να συνεχίσει έναν ακατανόητα ολισθηρό δρόμο προκλητικών επιθέσεων, συμψηφίζοντας δυο εντελώς ανόμοιες υποθέσεις.  

Του ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι η Ελλάδα είναι κράτος Δικαίου και έχει Πρωθυπουργό που σέβεται και γνωρίζει τις διαδικασίες της ελληνικής δικαιοσύνης και όχι Σουλτάνο ώστε να μπορεί να υπόσχεται για τις αποφάσεις της.

Αν επιθυμεί να είναι επικεφαλής ενός ευνομούμενου κράτους, οφείλει να δώσει εξηγήσεις για το λόγο που η Τουρκία κρατά ακόμη φυλακισμένους δυο Έλληνες στρατιωτικούς που δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το να περάσουν ορισμένα μέτρα στο Τουρκικό έδαφος, την ώρα που ερευνούσαν για παράνομες διελεύσεις. Την ίδια στιγμή μάλιστα που γνωρίζει καλά, ότι αντίστοιχα περιστατικά στο παρελθόν και οι δυο πλευρές τα αντιμετώπιζαν στο πλαίσιο της συνεννόησης και της καλής θέλησης δυο γειτονικών χωρών, μελών μάλιστα της ίδιας στρατιωτικής συμμαχίας».

Βλέπει κανείς στο κείμενο της ανακοίνωσης του Μεγάρου Μαξίμου κάποια διάψευση της υπόσχεσης του γιατί εγώ δεν βλέπω καμία πουθενά; 

Υποσχέθηκε τελικά στον Σουλτάνο την παράδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών παραβιάζοντας το σύνταγμα της χώρας και την διάκριση των εξουσιών ΝΑΙ η ΟΧΙ;

Σε όλα τα άλλα περιστατικά που έχουν συμβεί και στον εμβολισμό του Ελληνικού περιπολικού ανοιχτής θαλάσσης «090 Γαύδος» και στην σύλληψη όπως λέει ο Τσίπρας, η στην ομηρία όπως την ονομάζει ο Καμένος των δυο στρατιωτικών μας, αλλά και στην πτήση του Τουρκικού ελικοπτέρου πάνω από την νησίδα Ρω κράτησε ήπιους τόνους και διαφορετική γραμμή από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Αλλά για ένα ζήτημα που αφορούσε την δική του φερεγγυότητα και αξιοπιστία ανέβασε τους τόνους.

Η προσωπική χαμένη εδώ και τρία χρόνια τιμή του Αλέξη, πάνω από την τιμή της χώρας.

Ακόμα και τώρα που το δάχτυλο ακουμπά την σκανδάλη το κομματικό συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας.

Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου, που θα βρισκόταν στην ίδια κατάσταση με εμάς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το πρωθυπουργικό γραφείο θα είχαν διαφορετικές θέσεις;

Σε αυτές τις επικίνδυνες στιγμές, που ο λαός θα έπρεπε να είναι ενωμένος σε μια γροθιά, που θα έπρεπε να υπάρχει σύμπνοια όλων των πολιτικών κομμάτων, στην κυβέρνηση δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Συζητά κανείς για όλα αυτά; 

Ασχολείται κανείς με την ουσία της πολιτικής;

Κάθε τόσο και λιγάκι το χιλιοειπωμένο τροπάρι για την Siemens, οι επαγγελματικές δραστηριότητες της γυναίκας του Μητσοτάκη που έχουν κουράσει, οι χυδαιότητες του Πολάκη και του Γεωργιάδη, η λάσπη ένθεν κακείθεν και τα καραγκιοζιλίκια κάθε φορά που γίνεται συζήτηση στην βουλή σε επίπεδο αρχηγών.

Αυτά έχουν αξία για τον λαό και ενδιαφέρον για τα δελτία ειδήσεων.

* Είναι το νόημα των λόγων του γιατί δεν έχω το ακριβές κείμενο της δήλωσής του


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση