Θρησκευτική τρομοκρατία: Στο ίδιο τραπέζι με τον δολοφόνο
Γράφει ο Τάσος Τασιούλας
Αν κάποιος διαβάσει τα στατιστικά των τρομοκρατικών επιθέσεων ή αν θέλετε των επιθέσεων της λεγόμενης «θρησκευτικής τρομοκρατίας» στην Ευρώπη θα διαπιστώσει πως οι δομές ασφάλειας έχουν κάνει δουλειά που ούτε την είχαμε φανταστεί στο παρελθόν. Λογικά θα έπρεπε να αισθανόμαστε περισσότερο ασφαλείς από ποτέ. Αισθανόμαστε;
Ανατρέχω στα στατιστικά της Europol. Οι αριθμοί... ευημερούν. Οι συλληφθέντες ως ύποπτοι το 2010 για «θρησκευτική τρομοκρατία» ήταν 179, το 2011 ήταν 122, το 2012 αυξήθηκαν στους 159, το 2013 ακόμη περισσότεροι 216 και πέρσι συνελήφθησαν ως ύποπτοι 395.
Διπλή η ανάγνωση: αφενός αυξήθηκε το τρομοκρατικό ρεύμα προς την Ευρώπη, αφετέρου τα προληπτικά μέτρα ασφάλειας λειτουργούν καλύτερα.
Πρώτη χώρα σε συλλήψεις υπόπτων είναι η Γαλλία (188 συλλήψεις υπόπτων μόνο πέρσι).
Αναφέρω ακόμη ένα παράδειγμα, από το οποίο μπορούν επίσης να βγουν συμπεράσματα. Από το 2004 μέχρι την Παρασκευή είχαμε τουλάχιστον 11 σοβαρές επιθέσεις ισλαμιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (προσοχή όχι σε όλη την Ευρώπη). Από την επίθεση του 2004 στη Μαδρίτη με τους 191 νεκρούς, μέχρι την επίθεση στο Παρίσι, όπου ακόμη μετρούν θύματα. Προηγήθηκαν το Λονδίνο (2005 με 52 νεκρούς και 700 τραυματίες). Η Στοκχόλμη, η Φρανκφούρτη, το Μοντολμπάν στη Γαλλία, η Τουλούζ επίσης στη Γαλλία, το Μπουργκάς στη Βουλγαρία, οι Βρυξέλλες, ο εφιαλτικός περσινός Ιανουάριος στο Παρίσι και η Κοπεγχάγη. Οι εννέα από τις έντεκα έγιναν την τελευταία πενταετία...
Η «θρησκευτική τρομοκρατία» δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις μεθόδους που ακολουθούνται μέχρι σήμερα. Είναι αποδεδειγμένο. Αν δεν αντιμετωπιστούν τα αίτια που τη γεννούν θα συνεχίσει να υφίσταται και να ματώνει μια Ευρώπη απροστάτευτη.
Όσο η Ευρώπη επιμένει να κλείνει τα μάτια στο μίσος που έχει ενδυναμώσει η ίδια με τις πολιτικές της, τόσο πιο ευάλωτη θα είναι.
Για να περιοριστεί το μένος των ισλαμιστών τρομοκρατών οι πολιτικές δεν μπορούν να είναι κοντόφθαλμες. Με τα σούπερ συστήματα παρακολούθησης, με τα κλειστά σύνορα, με λογικές «μεγάλου αδελφού», με τη βία απέναντι στη βία, δεν πετυχαίνουμε τίποτα.
Ο φανατισμός άλλωστε καλλιεργείται κι αν δεν εκλείψουν οι λόγοι για τους οποίους γίνεται αυτό, δε θα περιοριστεί. Αντιλαμβάνομαι την πρεμούρα που μας έχει πιάσει όλους να λάβουμε άμεσα έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας των ισλαμιστών.
Λυπάμαι, αλλά δε θα αποδώσουν. Είναι λογικό να μην αποδώσουν. Οι όποιοι τρομοκρατικοί πυρήνες δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη, πλέον ξέρουν να λειτουργούν, ξέρουν να φυλάσσονται, έχουν αφομοιωθεί στις τοπικές κοινωνίες, είναι αποφασισμένοι να χτυπήσουν, έχουν τα μέσα και θα χτυπήσουν. Είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Ακόμη και εκείνοι που παρεισφρέουν στις προσφυγικές ροές, με μοναδικό στόχο να αιματοκυλήσουν τον τελικό ευρωπαϊκό προορισμό τους, δύσκολα θα αποτραπούν από το να εκπληρώσουν το στόχο τους. Αρκεί ένας «λύκος» για να προκαλέσει την επόμενη ανείπωτη τραγωδία.
Η Ευρώπη δεν είναι ασφαλής απέναντι στην τρομοκρατία και στην τυφλή βία. Δε χρειάζονται, όπως αποδεικνύεται, ομάδες τρομοκρατών, πυρήνες ή μαζικότητα. Αρκεί ένας παρανοϊκός δολοφόνος για να αφήσει πίσω του το χάος. Ένας ορκισμένος να αφαιρέσει ζωές, για να εκδικηθεί, για να διατρανώσει την... πίστη του, για να ζήσουν οι δικοί του που απειλούνται... Τι σημασία έχει ο λόγος; Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Απάντηση σε αυτό δεν έχουμε. Θα έπρεπε όμως εδώ και πολλά χρόνια να έχουμε βρει. Το θέατρο των επιχειρήσεων που κάποτε ήταν αποκλειστικά στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν, στον κόσμο εκτός Δύσης, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έχει μεταφερθεί σε όλο τον κόσμο. Ο δυτικός κόσμος γνωρίζει από κοντά πλέον το σκληρό πρόσωπο της τρομοκρατίας, του πολέμου, της βίας.
Εδώ και 15 χρόνια γνωρίζαμε την εξέλιξη, αλλά δεν κάναμε τίποτα για να την αποτρέψουμε. Τη θέση της Αλ Κάιντα πήρε το Ισλαμικό Κράτος και τη θέση του θα πάρει κάποια άλλη «οργάνωση».
Ας σταματήσουμε να ανάβουμε κεριά και να χύνουμε δάκρυα για τα θύματα. Ας κάνουμε το αυτονόητο. Ας βρούμε μια πολιτική, ιδεολογική λύση για να σταματήσει η φρίκη μια και καλή.
Να τιμωρηθούν οι εγκληματίες, αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτή η απάντηση στη «θρησκευτική τρομοκρατία».
Όσο κι αν σήμερα φαντάζει παράδοξο έως εξωφρενικό να το υποστηρίζει κάποιος, αφού το αίμα των θυμάτων στο Παρίσι είναι ακόμη μπροστά στα μάτια μας, πιστεύω πως οι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να ξανακαθίσουν στο τραπέζι και να κουβεντιάσουν με τους παλαιούς συνομιλητές τους και σημερινούς τρομοκράτες.
Να τα βρουν για να σταματήσει αυτός ο φονικός παραλογισμός. Όπως τα βρήκαν κάποτε για να δημιουργήσουν ένα Αφγανιστάν, όπως τα βρήκαν κάποτε για να δημιουργήσουν ένα Ιράκ, όπως τα βρήκαν κάποτε για να δημιουργήσουν όλες αυτές τις εστίες έντασης στον πλανήτη.
Η ένταση ήρθε στα σπίτια μας από εκείνους που χρησιμοποιήσαμε (ως Δύση) για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά μας μακριά από τον τόπο μας. Τώρα ο πόνος που προκαλέσαμε επιστρέφει σε μας.
Έγιναν κάποτε αμαρτωλές επιλογές από τους ηγέτες της Δύσης. Σήμερα, αυτές τις επιλογές πληρώνουν αθώοι πολίτες. Όσοι πιστεύουν σε τιμωρητικές λογικές δεν πετυχαίνουν τίποτα περισσότερο από το να διαιωνίζουν το πρόβλημα και να ικανοποιούν τα πρωτόγονα ένστικτα που υπάρχουν στον καθένα μας. Αν τα αφήσουμε να κυριαρχήσουν, τότε το μίσος θα γεννήσει μίσος και πάει λέγοντας.
Αρκετό αίμα χύθηκε.
Πηγή Voria
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...