Βάρυνε πολύ το κλίμα για την κυβέρνηση

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Απέτυχε παταγωδώς η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, στο Βερολίνο. Απολύτως τίποτε δεν του έδωσε ο γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ. Ούτε χαλάρωση της λιτότητας σε κάποιους τομείς, ούτε άδεια για φοροελαφρύνσεις, ούτε κανένα ευρώ φυσικά.
Μόνο σε επαίνους ήταν… ανοιχτοχέρα!
Του είπε «μπράβο» για τις μεταρρυθμίσεις» του –δηλαδή τη δραματική μείωση των μισθών και συντάξεων και το φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων- τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και τον… ξαπόστειλε!

Ο Αντώνης Σαμαράς κατάλαβε ότι οι Γερμανοί δεν πρόκειται να τον βοηθήσουν καθόλου μέχρι να δει η καγκελαρία αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα κατορθώσουν να εκλέξουν δικό τους Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αν θα οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Τότε θα περιμένουν να δουν αν θα πρέπει να διαπραγματευθούν με τον Αλέξη Τσίπρα ή αν θα κατορθώσουν να επιβιώσουν ως πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης οι πρόεδροι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αντιστοίχως.

Πρώτα θα δουν κι έπειτα θα ενεργήσουν ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα. Μέχρι τότε ούτε θα βοηθήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ούτε και θα ποντάρουν αποκλειστικά σε αυτήν. Αυτό φάνηκε και από τη μυστική συνάντηση που είχαν στο Βερολίνο ο Γερμανός υφυπουργός Εργασίας και μέχρι πέρυσι τραπεζίτης της ΕΚΤ, ο σοσιαλδημοκράτης Γεργκ Άσμουσεν, με τους δύο κατεξοχήν οικονομικούς υπεύθυνους του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη και Γιώργο Σταθάκη, οι οποίοι βάσιμα προαλείφονται για σημαντικά οικονομικά υπουργεία.

«Η χειροβομβίδα εξερράγη»!
Προσγειώθηκε ανώμαλα ο πρωθυπουργός. Κατάλαβε ότι την εκλογική μάχη της πολιτικής του επιβίωσης θα την δώσει μόνος του. Χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια. Μόνο στους φίλους που του έχουν απομείνει στο εσωτερικό θα βασιστεί –παρόλο που αυτοί λιγοστεύουν όσο ζορίζουν τα πράγματα, όπως φαίνεται. Την Τρίτη οι Γερμανοί τον έκαναν ράκος στο Βερολίνο. Την Τετάρτη όμως ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε μεγάλη ανακούφιση, όταν ο Κώστας Καραμανλής του διαμήνυσε την απόφασή του να παρευρεθεί στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Αντώνης Σαμαράς στην Χαλκιδική για την επέτειο των σαράντα χρόνων από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας.

Η παρουσία του πρώην πρωθυπουργού επέτρεψε στον Αντώνη Σαμαρά να υποβαθμίσει την απουσία του Δημήτρη Αβραμόπουλου, της Ντόρας Μπακογιάννη, του Γιώργου Σουφλιά, του περιφερειάρχη κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα.
Ο πρωθυπουργός ανέλαβε α παίξει έναν ρόλο ηρωικό μιλώντας στην εκδήλωση αυτή. Αναφερόμενος στην ανάληψη της πρωθυπουργίας εκ μέρους του τόνισε:
«Πολλοί μου είπαν τότε, το θυμόσαστε: «Αντώνη, πρόσεξε, σου έδωσαν μία χειροβομβίδα, μην σκάσει στα χέρια σου!». Το ήξερα. Πήρα την χειροβομβίδα στα χέρια μου. Την κράτησα και την εξουδετέρωσα!».

Απολαυστικός ήταν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, στην απόδοση της προπαγανδιστικής εικόνας που προσπάθησε να φτιάξει ο Αντώνης Σαμαράς για τον εαυτό του: «Η χειροβομβίδα εξερράγη. Ζωή σ’ εμάς!», σχολίασε δηκτικά, σκορπώντας άφθονο γέλιο.

Το φάντασμα του Σημίτη
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος θα κάνουν τα πάντα, κυριολεκτικά τα πάντα που περνούν από το χέρι τους, προκειμένου να παρατείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο την παραμονή τους στην εξουσία. Στο πλαίσιο αυτό, αποκλείεται να κάνουν πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο φέτος, αφού είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα τις χάσουν. Τις τελευταίες μέρες όμως πληθαίνουν οι φήμες, οι διοχετευμένες πληροφορίες, οι ενδείξεις, ότι μερίδα της ελίτ της χώρας μας προβληματίζεται αν πρέπει να γίνουν βουλευτικές εκλογές το Νοέμβριο, με βέβαιο νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κύκλοι αυτοί εκτιμούν ότι, αν γίνουν το Νοέμβριο οι εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει με διαφορά κάτω από 5 εκατοστιαίες μονάδες τη ΝΔ. Αντιθέτως, αν αφεθούν οι εκλογές να γίνουν τον Μάρτιο, βλέπουν τη διαφορά να κινείται κοντά στις 10 μονάδες υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μία τέτοια περίπτωση, αν, φυσικά, επαληθευτεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινείται στο όριο της αυτοδυναμίας και, είτε την πετύχει είτε όχι, θα είναι σαφώς πιο δυσχερές έργο ο άμεσος εγκλωβισμός του στο συστημικό πλαίσιο.

Έτσι, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς κινδυνεύει να έχει τη μοίρα του Κώστα Σημίτη στο τέλος της πολιτικής του καριέρας. Τους τελευταίους μήνες του 2003, πέντε μυστικές δημοσκοπήσεις (εκ των οποίων, μάλιστα, οι τρεις είχαν διενεργηθεί από γαλλική εταιρεία επιλογής του τότε πρωθυπουργού) είχαν δείξει ότι αν το ΠΑΣΟΚ πήγαινε στις εκλογές του Μαρτίου του 2001 με αρχηγό τον Κ. Σημίτη, κινδύνευε να ηττηθεί σαρωτικά, με… 10 έως 15 μονάδες διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία! Υπό το βάρος αυτών των ευρημάτων, ο Κ. Σημίτης πειθαναγκάστηκε να παραιτηθεί από την προσπάθεια επανεκλογής του και παρέδωσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος περιόρισε την έκταση της ήττας στις βουλευτικές εκλογές στις 5 περίπου μονάδες.

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα –μικρή για την ώρα- δέκα χρόνια αργότερα να ζήσουμε μία επανέκδοση της ιστορίας παραμερισμού του Κώστα Σημίτη, φυσικά με άλλους πρωταγωνιστές και σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
Ίδωμεν…

Αναζητώντας τους 180
Η αποτυχία του πρωθυπουργού να αποσπάσει κάποια ανακουφιστική παραχώρηση από τη Μέρκελ, μειώνει τις πιθανότητες του Αντώνη Σαμαρά να συγκεντρώσει τις 180 ψήφους βουλευτών που θα του επέτρεπαν να παρατείνει τη συγκυβέρνησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τίποτα όμως δεν έχει κριθεί ακόμη. Σίγουρα, πάντως, η συσπείρωση των «180» δεν διευκολύνεται όταν 10 από τους 24 ανεξάρτητους βουλευτές δηλώνουν στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ότι δεν θα ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας γιατί θέλουν ουσιαστικά να ρίξουν την κυβέρνηση. Πόσω μάλλον όταν ο εκδότης του «Βήματος» έγραφε την Κυριακή σε επώνυμο άρθρο του ότι «πολλές φορές, σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος, έχουν διατυπώσει επιθυμία να παραιτηθούν, μη αντέχοντας την πίεση της κοινής γνώμης και την οργή της κοινωνίας»!

Όλα δείχνουν ότι γύρω στους 170 βουλευτές μπορεί εύκολα να μαζέψει η κυβέρνηση. Από κει και πέρα όμως, τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα. Πρέπει να εξαγοράσει ή να εκβιάσει βουλευτές των ΑΝΕΛ ή της ΔΗΜΑΡ που δεν θέλουν να συμπαραταχθούν με την κυβέρνηση. Καθώς τα κόμματα αυτά δεν έχουν διαλυθεί, η αποστολή είναι πολύ δύσκολη.

Η ΔΗΜΑΡ, ακόμη κι αν διαλυθεί μέχρι τις εκλογές, πιθανότατα θα μετακομίσει σχεδόν στο σύνολό της προς τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας την παράδοση προσκόλλησης στην εκάστοτε κυβέρνηση που έχει μεταλαμπαδευτεί σε αυτό το ιστορικό ρεύμα της… πολύ, μα πάρα πολύ «σοφτ» υποτιθέμενης Αριστεράς!
Όσο για τους ΑΝΕΛ, αντιστέκονται σκληρά και καμία απολύτως δημοσκόπηση μέχρι τώρα δεν τους δείχνει να αποτυγχάνουν στο στόχο τους να μπουν στη νέα Βουλή μετά τις εκλογές.
Πολύ δύσκολα, λοιπόν, θα αποσπαστούν έστω και δύο βουλευτές τους, οι οποίοι αλληθωρίζουν προς τη Νέα Δημοκρατία, πιεζόμενοι ή δελεαζόμενοι.

Φυσικά, το πολιτικό κλίμα που θα επικρατεί τον Ιανουάριο – Φεβρουάριο θα κρίνει την έκβαση της προσπάθειας της κυβέρνησης να διασωθεί εκλέγοντας οποιονδήποτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι οιωνοί όμως ακόμη δεν είναι καθόλου καλοί γι αυτή…

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 257


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση