Ο κόσμος χωρίζεται σε δίκαιους και άδικους…

…τα υπόλοιπα αποτελούν ψευτοδιλήμματα 

 

Στις ομολογουμένως δύσκολες εποχές για τον Ελληνισμό, η καθολική κοινωνικοπολιτική στήριξη του εθνικού συμφέροντος θα ήταν η καλύτερη άμυνα απέναντι σε όσους επιβουλεύονται την ελευθερία μας. Πως όμως; Χωρίζουν τους Έλληνες καταρχάς σε δεξιούς και αριστερούς. Ορισμένοι προτιμούν να θέτουν την ιδεολογία τους πάνω από τα πραγματικά ιδανικά του Ελληνισμού, την ίδια ώρα που στον Λίβανο ιδρύεται από Έλληνογενείς, στους οποίους ουδόλως έχει δώσει σημασία το ελληνικό ΥΠΕΞ, ελληνο-ορθόδοξο κόμμα με σκοπό την ανύψωση των ελληνικών ιδεωδών στην Μέση Ανατολή.

Σε κανένα βιβλίο διανοούμενου της άλφα ή της βήτα ιδεολογίας δεν θα βρει κανείς την απλότητα και συνάμα τον δυναμισμό των Ελλήνων φιλοσόφων, οι οποίοι είναι τόσο επίκαιροι όσο ποτέ. Σε κανένα κομματικό μανιφέστο δεν θα βρει κάποιος την ελευθέρια που πρεσβεύει η Ορθοδοξία, άσχετα αν μερικοί στην πράξη διαστρέβλωσαν τα λόγια του Ευαγγελίου και συμπεριφέρθηκαν-συμπεριφέρονται με απρέπεια.

«Υπέρ πίστεως και πατρίδος» έλεγε ο Κολοκοτρώνης, τον οποίο φυλάκισαν οι «ιδεολόγοι» της εποχής του, που επέφεραν τον διαμελισμό της ελληνικής κοινωνίας σε κόμματα και ιδεολογίες. Σήμερα η πίστη και η πατρίδα χαρακτηρίζονται οπισθοδρομικά, ενώ ταυτόχρονα θεοποιούνται άνθρωποι, οι οποίοι διεκδικούν το αλάθητο του πάπα στις απόψεις που καταθέτουν.

Ο χωρισμός των Ελλήνων δεν σταματά στα κόμματα. Χωρίζονται και σε ομάδες, με τον φανατισμό και το μίσος να ξεχειλίζει από τα μάτια των εμπλεκομένων. «Έχθρα» έχει καλλιεργηθεί ακόμα και ανάμεσα σε περιοχές με τρανό παράδειγμα την διαμάχη Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Τα πάντα για να αποπροσανατολίζεται ο λαός, ενώ η ισχύς των Ελλήνων βρίσκεται μόνο στην ένωση.

Μερικοί δεν αξίζουν ίσως την τεράστια κληρονομιά του Ελληνισμού, την οποία οποιαδήποτε άλλη χώρα κατείχε, θα την εκμεταλλευόταν στο έπακρο, προκειμένου να την χρησιμοποιήσει στην διπλωματία και να αυξήσει τις μετοχές της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Άσχετα αν κάποιος πιστεύει η όχι στην άρρηκτη σύνδεση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, δεν μπορεί να αρνηθεί την χρησιμότητα που θα είχαν αυτά τα δύο ιδανικά στην εξωτερική πολιτική της χώρας.

Ωστόσο, ο «κοσμοπολιτισμός» και η αγκύλωση σε ιδεολογήματα-θεωρήματα δεν επιτρέπει την ενεργοποίηση των πολιτιστικών ατού της Ελλάδας. Κατά αυτόν τον τρόπο παραγκωνίζονται οι άξιοι και κυβερνούν οι ανάξιοι. Πολλοί γκρινιάζουν για την κατάντια της χώρας, αλλά αρνούνται παράλληλα να ακούσουν λύσεις πέρα και έξω από τα κλισέ που τους έχουν εμφυτεύσει μέσα στο μυαλό. 

Ο πραγματικός διαχωρισμός των ανθρώπων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο είναι μεταξύ δίκαιων και αδίκων. Όλα τα άλλα είναι ψεύτικα. Υπάρχουν αυτοί που αδικούν τον συνάνθρωπό τους και αυτοί που βοηθούν όπου μπορούν, τιθασεύοντας το προσωπικό τους συμφέρον. Υπάρχουν αυτοί που έχουν μάθει να κρίνουν αδιαλείπτως έναν άνθρωπο και τις ιδέες του κι αυτοί που διέπονται από διανοητική μετριοφροσύνη, μιας και γνωρίζουν ότι ουδείς αλάνθαστος.

Οι μεγαλύτεροι παραδέχθηκαν υποτίθεται τα λάθη τους απέναντι σε εμάς τους νέους. Στην πραγματικότητα συνεχίζουν την ιδεοληπτική αντιπαράθεση και ενδιαφέρονται μόνο για την εξασφάλιση των χρημάτων τους και τίποτα άλλο. Τα χρήματα όμως θα μας τα πάρουν στο τέλος με τους φόρους. Τότε τι θα μείνει;

Πηγή ΠΥΓΜΗ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση