Γερμανοτσολιάδες

Πραγματικά, έχουν απύθμενο θράσος οι πολιτικοί απόγονοι αυτών που περιγράφονται με τον χαρακτηρισμό “γερμανοτσολιάδες”, όταν τολμάνε σήμερα να εμφανίζονται δημοσίως και να παριστάνουν τους “αντιστασιακούς”. Αν υποθέσει, βέβαια, κανείς ότι εκείνος ο συρφετός εγκληματικών και παρανοϊκών στοιχείων, οι συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων, θα μπορούσαν να έχουν πολιτικούς απόγονους.

Δεν οδηγεί πουθενά αυτή η συζήτηση, νομίζω, έτσι όπως διεξάγεται. Γιατί δεν πρέπει να γελιόμαστε: Θαυμαστές του Χίτλερ, δεν μπορεί να υπάρχουν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που έχει υποφέρει τα πάνδεινα από τον Ναζισμό. Ίσως να εντοπίζονται μερικοί γνήσιοι θαυμαστές του Χίτλερ σε εκείνο το µισό τοις εκατό, το καταγεγραμμένο στην προ Μνημονίων εποχή. Αλλά δύσκολα, πιστεύω, ένας φυσιολογικός άνθρωπος που έχει κοινωνικοποιηθεί ομαλά μπορεί να θαυμάζει τον Χίτλερ. Αργά ή γρήγορα οι Αυγουλοκέφαλοι θα απαλλαχθούν από αυτήν τη ρετσινιά ή ο φιλοναζισμός ορισμένων από αυτούς θα συνυπάρχει σαν ένα τεκμηριωμένο μεν, αλλά, ατροφικό στοιχείο της πολιτικής τους ταυτότητας, ένα στοιχείο που θα ενδιαφέρει ελάχιστους από τους ψηφοφόρους τους, στην πραγματικότητα.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γίνεται σαφές ότι τα σταγονίδια της πραγματικής τους ουσίας παραπέμπουν σε ένα τιμωρό κράτος, κι ένα παραστρατιωτικού τύπου σύστημα διακυβέρνησης, κατά την προσφιλή έκφραση που ακούγεται όλο και πιο συχνά, στην Ελλάδα των Μνημονίων: «Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται».

Παρόλη την κατανοητή ως έναν βαθμό απάθεια της ελληνικής κοινωνίας, αφού διακατέχεται από παντελή έλλειψη οράματος για το μέλλον της, η Τρόικα Εσωτερικού πλησιάζει προς το τέλος της θλιβερής ζωής της. Ίσως όχι τόσο εξαιτίας των νέων μέτρων που θα υποχρεωθεί άμεσα να επιβάλλει, απόρροια των συμφωνιών που έχει υπογράψει, αλλά το σπουδαιότερο, από την προφανή ανικανότητά της να διαχειριστεί την κρίση και την απροθυμία της να αξιοποιήσει τα διαπραγματευτικά εργαλεία προστασίας που προβλέπει για τα πτωχά κράτη το Διεθνές Δίκαιο.

Έτσι ένα ποσοστό της σιωπηρής οργής για την ενδοτικότητα της Τρόικας Εσωτερικού, θα συνεχίσει να διοχετεύεται στην ακροδεξιά, αφού το ανάχωμα που έχει στηθεί από τον πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο και την παρέα του είναι σαθρό κι ετοιμόρροπο. Πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το ποσοστό, τελικά, που θα κατασταλάξει στην ακροδεξιά, θα εξαρτηθεί μόνο από τη διαχείριση που θα κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση, όταν κι αν πείσει, εφόσον προηγουμένως πεισθεί και η ίδια, ότι μπορεί να κυβερνήσει.

Το τραγικότερο, σαν συμπέρασμα, δεν είναι ότι οι “γερμανοτσολιάδες” έχουν πολιτικούς απογόνους, αλλά ότι είχαν φυσικούς απογόνους. Είναι αυτοί οι φυσικοί απόγονοι ανάμεσα στους υπόλοιπους που κυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν την Ελλάδα. Με την ψήφο μας.

Πηγή my-pillow-book