Υπό την κατοχή άθλιων και βρώμικων δυνάμεων

Του Αθανάσιου Δρούγου*

Είμαι από αυτούς που δεν ξεχνάνε! Θα περίμενα χθες, 6η Απριλίου, πολλά αφιερώματα για την επίθεση των ναζιστικών δυνάμεων στην οχυρωματική γραμμή ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Σαν σήμερα, πριν 72 χρόνια, τα SS, η Wehrmacht, η Γκεστάπο, μαζί με τους ανεκδιήγητους φασίστες του Ferrero, έπληξαν την γραμμή μεταξά και τα 21 ιστορικά οχυρά της. Σήμερα, σε μια πατρίδα που είναι υπό την κατοχή αθλίων και βρώμικων οικονομικών δυνάμεων, δεν τολμούνε κάποιοι να γράψουν γι αυτά που μας θαύμασαν σύμμαχοι, φίλοι, εχθροί...

Για να μην ασκήσουμε κριτική στην πρώην πράκτορα της Στάζι και εκείνου του εκτρωματικού καθεστώτος Χόνεκερ.

Την περίοδο της γερμανικής εισβολής, προσωπικά όπως και οι πλείστοι από σας δεν την ζήσαμε. Πολλά μου είπαν οι γονείς μου που ήσαν τότε 10-17 χρονών, ενώ σαν αναλυτής και εραστής της ιστορίας έκατσα και την διάβασα. Γιατί όπως μας πάνε οι σημερινοί τύποι της συναλλαγής, θα μας διαγράψουν και την ιστορία μας ή θα διδάσκονται επιλεκτικά κεφάλαιά της. Έχουμε αρκετές και αρκετούς κατά καιρούς εφιάλτες και Ρεπούσηδες.

Επανέρχομαι στο τότε. Τον Μάρτιο του 1941 κι ενώ διαφαίνονταν η επικείμενη ναζιστική επίθεση από Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, στην τελευταία σύσκεψη του ανώτατου πολεμικού συμβουλίου υπό την προεδρία του αρχιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου αποφασίστηκε ότι δεν θα υπάρξει παράδοση ούτε συνθηκολόγηση και θα έχουμε μάχη μέχρις έσχατων. Και η πολιτική κυβέρνηση και ο αρχιστράτηγος ήσαν σαφέστατοι. Απέναντι σε Γιοντλ - Φον Λιστ - Γκράφενμπεργκ και Βάιχς, η πατρίδα αντέταξε αγωνιζόμενο ελληνικό λαό στην βόρεια Ήπειρο και στην γραμμή Μεταξά, έργο των κυβερνήσεων 1936-1939 για την προς πόλεμο προπαρασκευή της Ελλάδος.

Επικεφαλής του Γ’ Σώματος στρατού ήταν ο αντιστράτηγος γ’, Τσολάκογλου. Του Β’ Σώματος Στρατού ο Μπάκος και του Α΄ Σώματος Στρατού ο Δεμέστιχας. Διοικητής της στρατιάς στην Λάρισα ο αντιστράτηγος Ι. Πίτσικας. Συμπολεμιστής του αρχιστράτηγου. Γνωστός δωσίλογος και συνωμότης ο τότε μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδων.

Ο Τσολάκογλου -κι ενώ οι μάχες μαίνονταν και οι αξιωματικοί και στρατιώτες μας αμύνονταν επί πατρίου εδάφους απέναντι σε ισχυρότερο αντίπαλο- προχώρησε σε συνθηκολόγηση με τους ναζί, την στιγμή κατά την οποία 13 από τα 21 οχυρά δεν είχαν πέσει, ενώ σε δυο είχαν ρίξει οι ναζί χημικά αέρια.

Ο Τσολάκογλου κατήργησε τον διοικητή της στρατιάς Πίτσικα και μέχρι την 20η Απριλίου υπέγραψε τρία ντροπιαστικά κείμενα συνθηκολόγησης της πατρίδας.

Και επαναλαμβάνω ότι παρά την διείσδυση από την γραμμή Γευγελή προς Θεσσαλονίκη, οι άνδρες μας υπεραμύνονταν των οχυρών, χωρίς αεροπορική υποστήριξη και έχοντας προκαλέσει σοβαρές απώλειες στους ναζί.

Ο Τσολάκογλου υποστήριξε -ακόμα και στην δίκη του το 1945 επί κυβέρνησης Πλαστήρα- ότι ήθελε να αποφύγει η χώρα το ολοκαύτωμα. Από την Αθήνα ο αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος υποστήριξε ότι ο αγώνας συνεχίζεται και κατήγγειλε τον Τσολάκογλου και τους Μπάκα – Δεμέστιχα και Κατσιμήτρο για προδοσία και υπερκέραση εντολών της ιεραρχίας. Αλλά το κακό είχε γίνει. Η συνθηκολόγηση έγινε στην Θεσσαλονίκη, στο Βοτονόσι του Μετσόβου και στην Αθήνα.

Από τις 20 Απριλίου και μετά ο Τσολάκογλου έγινε ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός. Με αντιπρόεδρο τον πράκτορα της Γκεστάπο στην Αθήνα καθηγητή της ιατρικής Λογοθετόπουλο. Και βέβαια τους Ράλληδες. Στην κυβέρνηση συμμετείχαν οι δοσίλογοι στρατηγοί , με τον αρχιεπίσκοπο να αρνείται να την ορκίσει, κάτι που έκανε μετά ένας χαμηλόβαθμος ιερέας. Υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση των εφιαλτών ο Γκοτζαμάνης, γνωστός για τις σχέσεις του με το Ράιχ.

Η κυβέρνηση Τσολάκογλου παρέμεινε στην εξουσία για 9 μήνες και την διαδέχθηκε η κυβέρνηση Λογοθετόπουλου. Η νόμιμη κυβέρνηση είχε μεταβεί σε Κρήτη και μέση Ανατολή μαζί με τις μικρές στρατιωτικές δυνάμεις Βρετανών - Αυστραλών και Νεοζηλανδών.

Ο Τσολάκογλου με την απελευθέρωση δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο για εθνική αναξιότητα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία. Λόγω πρότερου έντιμου βίου και συμμετοχής σε πολλούς πόλεμους, η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Στην απολογία του δεν άλλαξε στάση. Ούτε οι άλλοι συνωμότες. Τα απομνημονεύματά του το 1949 κυκλοφόρησε η σύζυγός του Κατερίνα.

Η χώρα σε κατοχή, με την Αθήνα ειδικά σε δεινή κατάσταση και μαστιζόμενη από πείνα. Ο στρατός παρά τις νίκες στην βόρειο Ήπειρο επέστρεψε καταπονημένος και με το ηθικό πληγωμένο. Ο αρχιστράτηγος μερικούς μήνες μετά την παράδοση συνελήφθη από την Γκεστάπο στην Αθήνα και μαζί με 4 πατριώτες αξιωματικούς εστάλη στο Νταχάου, όπου έμεινε αιχμάλωτος επί δυο και πλέον χρόνια, μέχρι που σε αυτό το κρεματόριο μπήκανε οι αμερικανικές δυνάμεις και απελευθέρωσαν χιλιάδες.

Με αφορμή λοιπόν την σημερινή ημέρα θα περίμενα κάποια αφιερώματα. Αλλά πως να γίνουν αυτά, όταν είναι η τρόικα των χαρτογιακάδων, των ευρω-απατεώνων και των οικονομικών δολοφόνων του Βερολίνου εδώ; Πως να γίνουν σχετικές εκδηλώσεις μνήμης όταν η χώρα έχει παραδοθεί σε ευρω-τοκογλύφους και σε γερμανόφιλους συνεργάτες τους;

Οι ήρωες όλων των αγώνων μας δεν ξεχνιούνται.

Δεν ξεχνιούνται και οι εφιάλτες και όλοι οι Τσολάκογλου.

Δεν ξεχνιέται η κατοχή.

Αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν ξεχνιέται η απελευθέρωση. Και μιλώ για άλλη μια απελευθέρωση που έρχεται.

Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω ο λαός.

Ζήτω οι υγιείς λαϊκές πατριωτικές δυνάμεις.

Ζήτω οι ένοπλες δυνάμεις. Διαχρονικά άγρυπνος φρουρός των ιερών, οσίων και δικαίων της φυλής μας.

Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει, όπως έγραψε και τραγούδησε ο αείμνηστος Μάνος Λοΐζος.

Υπομονή και θάρρος...

* Στρατιωτικός αναλυτής, ειδικός σύμβουλος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση