Η ιερή αγελάδα που λέγεται δημόσιο!

Η λέξη “απόλυσις” είναι άγνωστη - Ποιος θα τολμήσει να φωνάξει πως για να διατηρηθεί μια άχρηστη θέση στο Δημόσιο, χάνονται τουλάχιστον τρεις θέσεις στον ιδιωτικό τομέα;

Ελάτε στην θέση ενός εκ των 1.150.000 ανέργων της χώρας μας. Και κυρίως των νέων κάτω των 35 ετών, που αποτελούν και την πλειονότητα.

Τι ακούνε λοιπόν όλοι αυτοί; Ότι στο δημόσιο καταργούνται οργανισμοί και υπηρεσίες, αλλά ότι οι υπάλληλοι που υπηρετούν σε αυτές δεν θα απολυθούν. Θα τεθούν σε τριετή εφεδρεία.

Και ακόμη: Ότι οι υπάλληλοι που είναι αποδεδειγμένα άχρηστοι στις υπηρεσίες που υπηρετούν, δεν πρόκειται να απολυθούν. Θα τεθούν και αυτοί σε εφεδρεία.

Και το πλέον εξοργιστικό: Ότι ακόμη και οι επίορκοι υπάλληλοι που έχουν υποπέσει σε βαρύτατα παραπτώματα, θα τεθούν σε εφεδρεία. Ούτε για αυτούς προβλέπεται απόλυσις.

Στην ιερή αγελάδα που λέγεται δημόσιο η λέξις απόλυσις είναι ανύπαρκτη.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στους δημοσίους υπαλλήλους είναι να τεθούν σε τριετή εφεδρεία, κατά την οποία θα λαμβάνουν σημαντικό τμήμα τους μισθού τους χωρίς να εργάζονται.

Εν τούτοις οι κρατιστές αντιδρούν ακόμη και σε αυτό. Θεωρούν την εφεδρεία μέτρο άδικο και σκληρό, έστω και αν θα ισχύσει μόνο για τους άχρηστους ή επίορκους υπαλλήλους.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Κουβέλης έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο της εργασιακής εφεδρείας. Δεν θέλει να θιγεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος, έστω και αν είναι απολύτως άχρηστος.

Ο δε αρχηγός του ΣΥΡ1ΖΑ κ. Τσίπρας ετοιμάζεται να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για τον «μεσαίωνα» της εφεδρείας.

Αυτή είναι ή κατάστασις στην χώρα μας και γι' αυτό φθάσαμε στους 1.150.000 ανέργους.

Όλοι ασχολούνται με το δημόσιο και το πως θα προστατευθούν οι εργαζόμενοι σε αυτό, ανεξαρτήτως του αν προσφέρουν κάτι χρήσιμο.

Κανένας δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι για να διατηρηθεί μια άχρηστη θέσις απασχολήσεως στο δημόσιο, χάνονται τουλάχιστον τρεις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

Όποιος τολμήσει να το πει αυτό, εισπράττει έκπληξη και δυσπιστία:

«Τι σχέση έχει ή ανεργία στον ιδιωτικό τομέα με τις μη απολύσεις στο δημόσιο; Μα αν αρχίσουν να γίνονται απολύσεις και στο δημόσιο, ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί περισσότερο»!

Έτσι σκέπτονταν και αυτά λένε όσοι δεν έχουν αντιληφθεί τι ζημιά έχει προκαλέσει το δημόσιο στην λειτουργία του ιδιωτικού τομέως και στους απασχολουμένους σε αυτόν.

Εν τούτοις, η αλληλεπίδρασις έπρεπε να είναι αυτονόητη:

Οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα έσοδα του οποίου προκύπτουν από τους φόρους που προέρχονται κυρίως από την δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέως.

Όταν λοιπόν διατηρούνται στην θέση τους και δεν απολύονται -ή τίθενται σε εφεδρεία- δημόσιοι υπάλληλοι πού είναι άχρηστοι, για την μισθοδοσία τους επιβαρύνεται κυρίως ο ιδιωτικός τομέας.

Όσο μεγαλύτερη είναι ή φορολογική επιβάρυνσις του ιδιωτικού τομέως, τόσο λιγότερες θέσεις εργασίας δημιουργεί. Αντί να επενδύει και να παρέχει θέσεις απασχολήσεως, στραγγαλίζεται από τους φόρους.

Με δεδομένο ότι η μέση παραγωγικότης ανά υπάλληλο στο δημόσιο είναι περίπου η μισή από ό,τι στον ιδιωτικό τομέα και ότι η μέση αμοιβή στον δημόσιο τομέα είναι περίπου 50% υψηλότερη από ό,τι στον ιδιωτικό τομέα, κάθε θέσις εργασίας στον δημόσιο τομέα στοιχίζει στο κοινωνικό σύνολο όσο περίπου τρεις θέσεις εργασίας στον ίδιωτικό τομέα.

Όπερ σημαίνει ότι για να μην απολυθούν 100 χιλιάδες άχρηστοι δημόσιοι υπάλληλοι, χάνονται ή δεν δημιουργούνται περίπου 300 χιλιάδες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

Ή ότι για να διατηρηθούν 200 χιλιάδες θέσεις αμφιβόλου χρησιμότητας στον δημόσιο τομέα, δημιουργούνται περίπου 600 χιλιάδες άνεργοι.

Οι αριθμοί είναι αδήριτοι. Αλλά το πολιτικό μας σύστημα δεν φαίνεται να τους αντιλαμβάνεται.

Το μεγαλύτερο κακό που έχει επιφέρει στον τόπο μας ο κρατισμός είναι ή ανεργία.

Εκτός από τα τεράστια ελλείμματα του δημοσίου, που το οδήγησαν στην πτώχευση, η χειρότερη συνέπεια είναι το ένα εκατομμύριο εκατόν πενήντα χιλιάδες άνεργοι. Κάποιοι το αποδίδουν στο μνημόνιο και την τρόικα, ενώ πρόκειται περί του αντιθέτου.

Οι άνεργοι οφείλονται στην ιερή αγελάδα που λέγεται ελληνικό δημόσιο.

Όπου αντί να απολύονται οί υπεράριθμοι, τίθενται σε εφεδρεία.

Πηγή εφημ. "Εστία"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση