Γερμανική "σωτηρία" με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας

Χωράει η Ελλάδα στη νέα ευρωζώνη, που οικοδομούν μέσα στους «Ειδούς του Αυγούστου» η Ανγκελα Μέρκελ και οι βόρειοι σύμμαχοί της μαζί με το διοικητή της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι;

Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, αφού ακόμη και ο πρόεδρος του SPD (και πιθανός υποψήφιος καγκελάριος στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2013), Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, δεν τοποθετήθηκε αρνητικά απέναντι σε μια «μικρότερη ευρωζώνη». Εστω κι αν αυτό έγινε στο πλαίσιο της πρότασής του για αμοιβαιοποίηση του ευρωπαϊκού χρέους και δημοψηφίσματα με στόχο την αλλαγή του γερμανικού και του ευρωπαϊκού Συντάγματος.

Δεν είναι μόνο οι «επίγονοι» του προέδρου του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, που κάνουν λόγο για «διαχειρίσιμη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη», όπως πέταξε προχθές ο συνήθης ύποπτος , Μίκαελ Φουξ, επικεφαλής της ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας Χριστιανοδημοκρατών/ Χριστιανοκοινωνιστών στην Μπούντεσταγκ.

Η επίθεση που εξαπέλυσε την Παρασκευή στη χώρα μας ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Μίκαελ Σπίντελεγκερ, κατηγορώντας την ότι «εξαπάτησε τους Ευρωπαίους» και «θα έπρεπε να είχε ήδη αποβληθεί από την Ευρωζώνη αν υπήρχε σχετική πρόβλεψη», δημιούργησε την εντύπωση ότι κάποιοι συντηρητικοί πολιτικοί από χώρες του σκληρού ευρωπυρήνα λειτουργούν σαν «λαγοί» του Βερολίνου. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι πληθαίνουν οι ενδείξεις πως οι χώρες του Βορρά και οι γερμανικές τράπεζες ολοκληρώνουν τα «οχυρωματικά τους έργα» απέναντι σε Grexit και χρεοκοπία της Ελλάδας – χωρίς καν να το κρύβουν.

Προφανώς δεν έπεσαν στην τύχη οι ρουκέτες του Φινλανδού υπουργού Εξωτερικών, Ερκι Τουομιόγια, στη βρετανική «Telegraph» περί «προετοιμασιών στη χώρα του για διάλυση της ευρωζώνης» και για διαβουλεύσεις σε προχωρημένο στάδιο ανάμεσα σε Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία και Λουξεμβούργο (σ.σ. τα τέσσερα ΑΑΑ των οίκων αξιολόγησης) με στόχο τη δημιουργία μηχανισμού αποβολής «άτακτων» κρατών από το κοινό νόμισμα.

Αυτό, όμως, που πρέπει να ανησυχεί την Ελλάδα -περισσότερο και από την προτροπή του «Spiegel» να… χρεοκοπήσει για να σωθεί- είναι oι «διαρροές» Ευρωπαίων αξιωματούχων στο Reuters ότι επίκειται νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 30% ή 100 δισ. ευρώ συνολικά. Οι πληροφορίες θέλουν τη Γερμανία και την ΕΚΤ να υποκύπτουν στις πιέσεις του ΔΝΤ να αναλάβουν κι εκείνοι μέρος της ζημίας από τη νέα ελληνική αναδιάρθρωση (κάτι που απέφυγαν στο πρώτο PSI). Είναι βέβαιο, όμως, πως η ΕΚΤ και οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες θα μετακυλίσουν το λογαριασμό στους Ευρωπαίους πολίτες, με απρόβλεπτες αντιδράσεις, ολοκληρώνοντας παράλληλα την οικονομική εξόντωση της Ελλάδας με τα ανταλλάγματα που θα της ζητήσουν.

Για να αποφευχθούν οι κοινωνικές παρενέργειες από την «ελληνική λύση» και τις επικείμενες αιματηρές «διασώσεις» Ισπανίας και Ιταλίας, η Μέρκελ (ή καλύτερα η Bundesbank…) και η ΕΚΤ φαίνεται πως κατέληξαν σε έναν «ιστορικό συμβιβασμό». Σχεδόν τον… βροντοφώναξε και η ίδια η καγκελάριος από τον Καναδά, διαβεβαιώνοντας πως το υπό διαμόρφωση σχέδιο του Μάριο Ντράγκι για παρεμβάσεις στην αγορά ομολόγων «βρίσκεται σε πλήρη αρμονία» με τις θέσεις των ευρωπαϊκών πολιτικών ηγεσιών.

Τα χρηματιστήρια πανηγύρισαν για την ειρήνευση Γερμανίας – ΕΚΤ, αλλά οι ευρωπαϊκοί λαοί -πρωτίστως του Νότου- έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Οι πληροφορίες λένε πως η ΕΚΤ θα βάζει μπροστά τη μηχανή του προγράμματος κρατικών ομολόγων χωρίς πλαφόν, αλλά μόνο για τις χώρες που θα ζητάνε βοήθεια από το EFSF/ESM και θα αποδέχονται τη δέσμευση με ένα «Μνημόνιο Κατανόησης» (MoU), όπως αυτό της Ελλάδας. Δηλαδή, οι χώρες θα εκχωρούν πλήρως την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία στην ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εφαρμόζοντας αυτόματα κάθε αλλαγή που θα τους υποδεικνύεται.

Με τη συγκεκριμένη μεθόδευση, της «οικειοθελούς» προσχώρησης σε προγράμματα σωτηρίας, οι Γερμανοί θα πετύχουν σταδιακά την πολυπόθητη οικονομικοπολιτική ενοποίηση, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουν τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες! Φυσικά η προσχώρηση των χωρών-μελών σε αυτό το μοντέλο δεν θα είναι και τόσο οικειοθελής, αφού στην πραγματικότητα θα βρεθούν αντιμέτωπες με το δίλημμα: «Ή παραχωρείτε την εθνική σας κυριαρχία και σώζεστε ή φεύγετε από το ευρώ και οδηγείστε σε άτακτη χρεοκοπία».

Σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, δεν έχει ξεκαθαριστεί τι θα γίνει με τις χώρες, που βρίσκονται ήδη σε Μνημόνιο, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.

Θεωρητικά έχουν κάποιες ελπίδες να μπουν στον επωφελή για τους υπόλοιπους (ο Θεός να τον κάνει…) κοινό μηχανισμό, όπως αφήνεται να διαρρεύσει από πηγές του Βερολίνου.

Η κατάσταση είναι τόσο ρευστή, ώστε παραμένει αμφίβολο αν οι γερμανικές ασκήσεις επί χάρτου θα υλοποιηθούν ακόμη και στο «φιλικό περίγυρο». Για παράδειγμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ολλανδίας (σχεδόν… πιστό αντίγραφο του ΣΥΡΙΖΑ) προειδοποίησε ότι, αν κερδίσει τις εκλογές στις 12 Σεπτεμβρίου, θα θέσει σε δημοψήφισμα το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, δυναμιτίζοντας την οικονομικοπολιτική ενοποίηση αλά γερμανικά. Οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην πρώτη θέση με 37-40 έδρες επί συνόλου 150 και ο αρχηγός του, Εμίλ Ρούμερ, ξεκαθάρισε πως το κόμμα του θα αντισταθεί «στην πολιτική της άνευ όρων εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας και υποβάθμισης της οικονομικής πολιτικής σε ένα σύνολο κανόνων που περιγράφουν μόνο πώς θα μειωθεί το χρέος».

Κάτι τέτοιες παρενέργειες ώθησαν τον υπουργό Οικονομίας, Φίλιπ Ρέσλερ, να περιοδεύσει αυτές τις μέρες σε Ολλανδία, Φινλανδία, Εσθονία, Σλοβακία και Πολωνία για να τις «ομαδοποιήσει» γύρω από τις γερμανικές θέσεις. Τις μεγαλύτερες χώρες (στις οποίες παρεισέφρησε σαν σφήνα και η Ελλάδα) ανέλαβε η ίδια η Μέρκελ, με τις διαδοχικές επαφές που θα έχει στις 23, 29 Αυγούστου και 6 Σεπτεμβρίου με τον πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι και τον Ισπανό Μαριάνο Ραχόι.

Γιάννης Παπαδάτος στον Τύπο της Κυριακής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση