O εσωτερικός εχθρός

Είμαστε σε έναν κόσμο, που είναι αθώοι οι πολιτικοί, αθώα η αστυνομία, αθώα τα ΜΜΕ, αθώοι οι τραπεζίτες, αλλά ένοχοι ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ. Σ’ αυτόν τον κόσμο το να διαδηλώνεις για τα δικαιώματά σου ακόμη επιτρέπεται, αλλά οι κρατικοί μηχανισμοί θα σου επιτεθούν με κάθε τρόπο προκειμένου να σε αποτρέψουν να διεκδικείς. Να σου φυτέψουν τον φόβο. Η ίδια η ΕΛ.ΑΣ έχει δείξει πολλάκις πως η φασίζουσα νοοτροπία της, την κάνει να νιώθει “άνετα” με παρακρατικούς αλλά και να αποστρέφεται όσους διεκδικούν, βλέποντας στο πρόσωπο του καθένα έναν αναρχικό. Η ρητορική όλων των επίσημων φορέων, είναι εχθρική προς την πλατεία Συντάγματος και τους διαδηλωτές.

Γιατί; Όπου πήγε το ΔΝΤ “άνθισαν” μόνο αυταρχικά καθεστώτα και στρατιωτικές χούντες. Τέτοιου τύπου καθεστώτα για να δικαιολογήσουν την βία και τον ακρωτηριασμό των δικαιωμάτων -που απαιτούνται για να περάσουν αιμοσταγείς πολιτικές- εφευρίσκουν κάποιον εχθρό, που σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις είναι ο λαός. Το τέχνασμα του “εσωτερικού εχθρού” το χρησιμοποίησε με τρομακτικά αποτελέσματα ο Χίτλερ, αλλά και στην νεότερη εποχή ο Μπους (που βέβαια έκανε και πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας), για να νομιμοποιήσουν την καταστολή, τα βασανιστήρια, το πνίξιμο των ελευθεριών και να πατήσουν τους αντιφρονούντες. Στην Ελλάδα, δεν ξεχνάμε ότι μετά τον εμφύλιο, η δεξιά ανέβηκε στην εξουσία και -επειδή αγαπούσε πιο πολύ την πατρίδα- απομόνωσε τους αριστερούς ως εχθρούς του έθνους. Βέβαια και η χούντα των συνταγματαρχών δίωκε αντιφρονούντες, στέλνοντάς τους…διακοπές σε ξερονήσια.

Στην περίπτωσή μας, ανατίθενται περισσότερες αρμοδιότητες στην αστυνομία, η οποία επενδύει σε νέα όπλα. Σιδερένιοι φράκτες, πλαστικές σφαίρες, χρωμοσφαιρίδια, εκπαιδευμένοι σκύλοι και οχήματα με αντλία πίεσης νερού. Διάβασε εδώ για να καταλάβεις πως ετοιμάζουν πόλεμο, σε όποιους αμφισβητήσουν την άρρωστη κατάσταση που εκκόλαψε η κυβέρνηση. Ο στόχος είμαστε ΟΛΟΙ. Με πρόσχημα την εσωτερική ασφάλεια και τάξη (έννοια που υπονοεί καταπίεση) υπήρξαν και οι ταγματασφαλίτες. Η συναίνεση επιτυγχάνεται με την φίμωση των αντίθετων φωνών, ακόμη κι αν χρειαστεί να υπάρξει νεκρός. Στο παρακάτω video μπορεί κανείς να δει και άσκηση στρατού απέναντι σε υποτιθέμενους διαδηλωτές.


H αστυνομική βία ποτέ δεν τιμωρήθηκε, ποτέ δεν καταδικάστηκε, γιατί έχει τον νόμο με το μέρος της. Νόμο εννοούμε το σύνολο κανόνων και πρακτικών που προστατεύουν το σύστημα εξουσίας. Πάντα αποδιοπομπαίος τράγος της εξουσίας ιδεολογικά ήταν οι αριστερές ιδεολογίες, ενώ ένας τρομοκράτης που σέβεται τον εαυτό του πρέπει πάντα να στιγματίζεται ως αναρχικός. Το σύστημα, απλά θέλει να τρομοκρατεί και αν μπορεί να εξαφανίζει όσους το αμφισβητούν. Όσους είναι και στην πράξη επικίνδυνοι.

Σε όλα τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα, χρησιμοποιούνται οι όροι “εξτρεμισμός” και “τρομοκρατία”, όχι για να περιγραφεί η οποιαδήποτε Αλ Κάιντα, αλλά για να καμουφλαριστεί η πρόθεση να παταχθούν οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Όποιος απορρίπτει τις αξίες του συστήματος και αμφισβητεί τους θεσμούς, αυτομάτως θεωρείται “περιθωριακός” που θέλει να χαλάσει την “τάξη και ηθική” του κράτους. Που βέβαια πάντα περιγράφει τον εαυτό του ως δίκαιο. Βέβαια, αυτός που αμφισβητεί την δομή αυτού του συστήματος απλά είναι διαμαρτυρόμενος πολίτης, αλλά η εξουσία θεωρεί όλους αυτούς, ενοχλητικούς.

Οι παρακρατικές οργανώσεις τύπου Χρυσής Αυγής, βοηθούν στο έργο της καταστολής, καθώς αμέτρητες φορές υπάρχει αρμονική συνεργασία με την αστυνομία και ενώ υπάρχουν τόσες αποδείξεις, πάντα κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια. Γιατί; Αφού το σύστημα προστατεύει τους δικούς του. Έχετε ακούσει ποτέ, συνεργασία ή υπόνοια αυτής, μεταξύ ΕΛ.ΑΣ και αναρχικών; Ρίξτε μια (πρόχειρη γιατί υπάρχου πάρα πολλά) ματιά εδώ, κι εδώ, ενώ ο Χρυσοχοίδης ανακάλυπτε πως μεταξύ ΕΛ.ΑΣ και Χ.Α υπάρχει συνεργασία.

Όλα αυτά δείχνουν πως εμείς ως “εσωτερικός εχθρός” έχουμε πολλά να αντιμετωπίσουμε. Τα μέτρα “τήρησης τάξης”, η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και το παρακρατικό ανάχωμα της εξουσίας, αποκαλύπτουν πως οι ελίτ (πολιτικές και οικονομικές) δεν θέλουν μόνο να τιμωρούν τους “αντιφρονούντες”, αλλά και να αποθαρρύνουν όσους έχουν σκοπό να τους μιμηθούν. Στον Μεγάλο Αδελφό υπήρχε ο όρος “έγκλημα σκέψης”. Γι’ αυτούς η σκέψη είναι έγκλημα, γιατί φοβούνται την αφύπνιση και αντίσταση του “εσωτερικού εχθρού”, που είμαστε όλοι μας. Και είμαστε η πλειοψηφία.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση