Αντί για «Ιφιγένεια» της ευρωζώνης καλύτερα να γίνουμε ο «Οδυσσέας» της

ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΞΕΚΙΝΟΥΝ «οι 65 μέρες που θα κρίνουν τα πάντα για την Ελλάδα» -συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο διεθνής και ο ελληνικός Τύπος- αλλά η εβδομάδα αυτή είναι που θα δείξει τι θα πρέπει να περιμένουμε τελικά και αν η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και η αποφυγή της χρεοκοπίας είναι εν τέλει -κόντρα στις διάφορες Κασσάνδρες εντός και εκτός συνόρων- εφικτός στόχος.

Σε εθνικό επίπεδο, ο πρωθυπουργός και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί και κυβερνητικοί εταίροι δείχνουν ότι βρίσκουν πεδίο συνεννόησης. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ξεκαθαρίσει σε Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη ότι θα κινηθεί στη γραμμή «πάση θυσία για παραμονή στο ευρώ» και ταυτόχρονα έχει στρατηγική, συγκεκριμένο σχέδιο και εναλλακτικές ως όπλα στο τραπέζι για να πετύχει την επιμήκυνση χωρίς να απαιτείται πρόσθετη χρηματοδότηση. Το περιβάλλον για την Ελλάδα παραμένει αρνητικό, αλλά στο Μαξίμου υπάρχει αισιοδοξία για την έκβαση της μάχης, με την πρόθεση να την καταστήσει από… λογιστική σε πολιτική.

Οι Ευ. Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης αποφάσισαν -έστω για αυτήν την κρίσιμη εβδομάδα- να παραμερίσουν διαφωνίες και τακτικισμούς και να παράσχουν καθαρή στήριξη στον πρωθυπουργό που εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει το μεγάλο βάρος. Μάλιστα οι τρεις τους φέρονται να έχουν συζητήσει και συμφωνήσει ότι στη δύσκολη αντιπαράθεση στη Βουλή κατά τη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης των μέτρων -προκειμένου να αντιμετωπίσουν αντιδράσεις και ενδεχόμενες απώλειες- η κυβέρνηση θα παρουσιάσει ένα συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, με προβλέψεις για ενίσχυση της ρευστότητας, τόνωση της οικονομίας και ανάπτυξη, προϋπόθεση των οποίων -θα τονιστεί ότι- είναι η υλοποίηση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η χάραξη εθνικής γραμμής είναι η βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων της κυβέρνησης.

Η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης στο σκηνικό χάους που επικρατεί στην ηγεσία της Ευρώπης

ΣΧΕΔΟΝ τρία χρόνια από την έναρξη της κρίσης στην Ελλάδα, που πυροδότησε το φιτίλι στην υπόλοιπη ευρωζώνη, η κατάσταση είναι οριακή. Η ηγεσία της Ευρώπης είναι σε πλήρη σύγχυση και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τους πιο ευάλωτους, που δυστυχώς τυχαίνει να είμαστε εμείς. Την προηγούμενη εβδομάδα το αλαλούμ στους κόλπους της ευρωζώνης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές: Ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών μίλησε καθαρά για επικείμενη διάλυση της ευρωζώνης, για να τον διορθώσει ο συνάδελφός του των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων τονίζοντας ότι δεν πρέπει να γίνεται σπέκουλα με το ευρώ.

Ο Αυστριακός αντικαγκελάριος δήλωσε ότι έχουν γίνει ετοιμασίες για ενδεχόμενη αποχώρηση μέλους της ευρωζώνης, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ τόνισε στην επίσκεψή της στον Καναδά ότι παραμένει προσηλωμένη στην ενότητα του ευρώ. Εάν σε αυτές τις δηλώσεις προσθέσετε και τα αντιφατικά μηνύματα από τις πολιτικές δυνάμεις του κυβερνητικού σχηματισμού της Γερμανίας, τότε εύκολα μπορείτε να συμπεράνετε ότι πολύ απλά στην Ευρώπη δεν ξέρουν πώς να διαχειρισθούν την κρίση του ευρώ, τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Η Ισπανία και η Ιταλία βρίσκονται στα πρόθυρα να ζητήσουν επισήμως βοήθεια από το μηχανισμό διάσωσης, τα κεφάλαια του οποίου δεν επαρκούν για τόσο μεγάλες οικονομίες. Είναι φανερό ότι το Βερολίνο που μέχρι τώρα ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της κρίσης, θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα συναινέσει στη λήψη μίας γενναίας απόφασης για ενιαία λύση του προβλήματος χρέους ή εάν θα τραβήξει τη σκανδάλη της διάλυσης της ευρωζώνης.

Σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, η Ελλάδα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Οι κυβερνήσεις του Παπανδρέου, που συνεχίζει απτόητος τις διακοπές του, δυσφήμησαν την Ελλάδα, απέτυχαν να προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο αρκούμενες στο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων και έφεραν τη χώρα στην πολιτική και οικονομική απομόνωση.

Ομως υπάρχει ακόμη ελπίδα αρκεί η σημερινή κυβέρνηση στη σημερινή ευρωπαϊκή θολούρα για την τύχη του νομίσματος να απαντήσει με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης. Τα πράγματα είναι ακόμη αναστρέψιμα, με βαρύ βέβαια τίμημα. Το πακέτο των 11,5 δισεκατομμυρίων θα θυσιασθεί στο βωμό της επιμήκυνσης που θα επιδιώξει ο κ. Σαμαράς στις συναντήσεις του με την καγκελάριο Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ. Ομως σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, που είχαν μείνει προσκολλημένες στα Μνημόνια της ύφεσης, ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι εάν δεν υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας, τότε καμία μείωση στις συντάξεις δεν θα σώσει τον Προϋπολογισμό.

Αυτό που πρέπει να κερδίσει ο πρωθυπουργός στο εξωτερικό είναι να σταματήσει η κινδυνολογία για το ευρώ ώστε να υπάρξει ξανά το αίσθημα της επενδυτικής ασφάλειας για το αυτονόητο σε οποιαδήποτε επιχειρηματική πρωτοβουλία που είναι το νόμισμα των συναλλαγών. Εάν το καταφέρει αυτό και ταυτόχρονα θέσει σε εφαρμογή ένα διπλό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης και ενίσχυσης της ρευστότητας με κοινοτικά κονδύλια και έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, τότε το επενδυτικό κλίμα θα αλλάξει άρδην. Η Ελλάδα θεωρείται από πολλούς στο εξωτερικό ως η «Ιφιγένεια» της ευρωζώνης, που πρέπει να θυσιασθεί για να σωθεί το ενιαίο νόμισμα. Οι υποστηρικτές της άποψης ξεχνούν ότι μετά τη θυσία μεσολάβησε ένας πολυετής πόλεμος με απίστευτες απώλειες και από τις δύο πλευρές.

Για αυτό το λόγο, αντί για το φάντασμα της «Ιφιγένειας», η ελληνική πλευρά πρέπει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο «Οδυσσέας», ώστε η οικονομία να επιστρέψει στα ήρεμα νερά της Ιθάκης, με συμμάχους το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, το αναξιοποίητο παραγωγικό δυναμικό της χώρας και τους τομείς όπου έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως είναι τα επώνυμα αγροτικά προϊόντα, η ενέργεια, η παιδεία και ο πολιτισμός.


Πάνος Αμυράς
Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση