H EE του ποτέ ποτέ

Όταν ο Ζαν Μοννέ εμπνεόταν το 1950 την Ευρώπη της δημοκρατίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευημερίας, μια Ευρώπη ενωμένη τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, οι σημερινοί αρχηγοί κρατών-μελών της ΕΕ αγρόν ηγόραζαν.

Μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο, η Ευρώπη έπεσε με τα μούτρα στη δουλεία για τη ανοικοδόμηση της, τη δημιουργία περιβάλλοντος ασφάλειας και ειρήνης, με απώτερο στόχο την πολιτική και οικονομική της ένωση, μακριά από τα φαντάσματα του πολύπαθου παρελθόντος της.

Που φτάσαμε σήμερα; Δημιουργήσαμε μια Ευρώπη άνιση, διχασμένη για άλλη μια φορά, βουτηγμένη στο ρατσισμό περισσότερο από ποτέ, πνιγμένη στην ανεργία και την ανασφάλεια. Φτιάξαμε μια ζούγκλα για ζώα και όχι για ανθρώπους πολιτισμένους, όπου ο νόμος του δυνατού είναι πάνω από κάθε αξία, οικοδομήσαμε ένα πολιτικό – κοινωνικό και οι οικονομικό έκτρωμα.

Η λύτρωση στη τραγωδία που είμαστε πρωταγωνιστές δεν θα έρθει ούτε από τον από μηχανής θεό, ούτε από πολιτικούς σωτήρες. Η λύση είναι μέσα μας και στα χεριά μας. Αν επιθυμούμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας πρέπει να αλλάξουμε μόνοι μας των εαυτό μας προς το καλύτερο. Είναι επιτακτική ανάγκη να νιώσουμε άνθρωποι. Να σταματήσουμε να είμαστε ρατσιστές, να δεχτούμε το διπλανό μας, όπως και να είναι αυτός (φτωχός, άνεργος, άπλυτος, πεινασμένος, αλλοδαπός, ομοφυλόφιλος, κτλ), και να του απλώσουμε χέρι βοήθειας. Μας αρέσει ή όχι γεννιόμαστε ίσοι, πεθαίνουμε ίσοι.

Δεν χρεοκοπήσαμε μόνο ως πολιτικό – οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, χρεοκοπήσαμε και σαν άνθρωποι.

Όσον αφορά την πανέμορφη χώρα μας και το λαό μας, μην αναμένετε από κανένα να δώσει λύση στα ζωτικά προβλήματα της μίζερης καθημερινότητας μας. Τη λύση θα τη δώσουμε μόνοι μας. Διαπιστώνω καθημερινά μιζέρια, κατήφεια, οργή, για όλους τους άλλους εκτός από τον ίδιο τον εαυτό μας.

Ας σταματήσουμε να είμαστε παθητικοί άνθρωποι και ας προσπαθήσουμε να μοιάσουμε λίγο στους αρχαίους προγόνους μας. Όλη η χώρα είναι γεμάτη από το μεγαλείο που μας κληροδότησαν και εμεί κλείνουμε τα μάτια και προχωράμε ολοταχώς στο γκρεμό.

Δε σας μιλάω για εθνικισμό, αλλά για πατριωτισμό. Δε σας μιλάω για ροζ συννεφάκια, αλλά για ανθρωπισμό και πολιτισμό. Ας ξυπνήσουμε από τη μαστούρα που μας πουλάνε και ας πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Όσοι δεν είναι ικανοί ούτε γι’ αυτό είναι άξιοι της κατάντιας τους.

Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές και αναλωνόμαστε σε κοκορομαχίες, κακής ποιότητας θεατρινισμούς, τρομολαγνείες και σωτηρολαγνείες. Ο καθένας από το προσωπικό του μετερίζι να προσπαθήσει να κάνει τις συνθήκες για τους γύρω του και τον εαυτό του καλύτερες. Να σταματήσουμε να χρηματιζόμαστε, να βάζουμε πολιτικό μέσο για δουλεία ή οποιοδήποτε άλλο ρουσφέτι, να κάνουμε τη δουλειά μας δίκαια και σωστά, τόσο δύσκολο είναι; Που πήγε η περηφάνια και η αξιοπρέπεια μας;

Να σταματήσουμε να καταπίνουμε αμάσητη την ελπίδα και το φόβο που μας πουλάνε και να γίνουμε ενεργητικοί και δημιουργικοί άνθρωποι.
Άντε ξυπνάτε!

Παναγιώτης Ι. Ψύλλος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση