Από το κακό στο χειρότερο…

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Η ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω είναι πέρα για πέρα αληθινή. Μου την αφηγήθηκε με ακρίβεια Αθηναίος συνάδελφος, ο οποίος παραβρέθηκε στη συνάντηση της εν λόγω Τράπεζας, νομίζοντας ότι τον κάλεσαν για ενημέρωση…

Το ουίσκι έρρεε με αφθονία. Τα πανέρια σχημάτιζαν στοίβες, ανάμεσα σε ένα σκηνικό πυκνού καπνού από πανάκριβα πούρα, χαμηλού φωτισμού και ζωντανής μουσικής που είχε συνεπάρει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας. Μπορεί να μην πρόκειται για «μια βραδιά στον Ρέμο, με πρώτο τραπέζι πίστα», αλλά για ένα πραγματικό γεγονός που σοκάρει, καθώς αυτοί που τα «έσπαγαν» και χόρευαν (προφανώς στην υγεία των κορόιδων) ήταν τραπεζίτες και μάλιστα μιας τράπεζας, η οποία για να επιβιώσει σήμερα ζητά «δανεικά» και παίζει κορώνα – γράμματα την είσοδο της χώρας στον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ-Ε.Ε.. Να πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή: Απρίλιος 2012. Στην Αθήνα βρίσκεται σύσσωμη η ηγετική ομάδα της εν λόγω Τράπεζας, η οποία έχει προσκαλέσει μάλιστα και δημοσιογράφους για ολιγοήμερη παραμονή. Τι πιο «τέλεια συγκυρία» από το να διοργανωθεί μια δημοσιογραφική βραδιά μαζί και με Έλληνες οικονομικούς συντάκτες, προκειμένου τα κορυφαία στελέχη να ενημερώσουν για τις τρέχουσες εξελίξεις, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα «θερμές»…

Η πρόσκληση εστάλη, και το ραντεβού δόθηκε στο εστιατόριο «Λίθος» στην περιοχή του Ψυρρή. Αν και μικρός ο χώρος, όλα φαίνεται πως είχαν διοργανωθεί στην εντέλεια από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων της Τράπεζας: prive όλο το μαγαζί, εκλεκτοί μεζέδες, κρασί και ορχήστρα. Οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι, συνηθισμένοι από αντίστοιχες τραπεζικές συναντήσεις, αφού πέρασε η πρώτη μισή ώρα του φαγητού, άρχισαν δειλά-δειλά να βγάζουν τα σημειωματάριά τους για να κρατήσουν κάποιες σημειώσεις. Αντ’ αυτού, βέβαια, τα στελέχη τους έλεγαν: «τι σημειώνετε; δεν υπάρχει κανένα θέμα προς δημοσίευση… εμείς σας καλέσαμε για να χαλαρώσουμε, να γνωριστούμε καλύτερα και να πιούμε ένα κρασί».

Στην ερώτηση: «Ναι, αλλά τι θα γίνει με το κρίσιμο θέμα της αύξησης κεφαλαίου, από πού θα βρεθούν τα λεφτά;», η απάντηση ήταν: «μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ελέγχουμε πλήρως την κατάσταση. Η τράπεζα πλέον απελευθερωμένη από το παλαιό καθεστώς (σ.σ. που την καταχρέωσε) θα πάει ακόμα καλύτερα, και θα το δείτε».

Αυτή η στιχομυθία, με μερικές παραλλαγές τέτοιου τύπου, κυριάρχησε σε όλα τα τραπέζια μέχρι που το κλίμα μετετράπη σε μπουζουκλερί Εθνικής Οδού! Η μουσική δυνάμωσε, και δεν άργησαν να έρθουν και οι «παραγγελιές» για τραγούδια. Τι κι αν ο κόσμος καίγονταν, τι κι αν η Αθήνα θύμιζε …Καμπούλ λόγω της οικονομικής κρίσης, τα κορυφαία στελέχη είχαν πάρει το μικρόφωνο από τους τραγουδιστές, έκαναν αφιερώσεις ο ένας στον άλλο και στη συνέχεια οι πιο «θεριακλήδες» το έριξαν στον χορό, με το πατροπαράδοτο «βαρύ ζεϊμπέκικο» να έχει την τιμητική του.

Στην αρχή, οι δημοσιογράφοι κοιτούσαν αμήχανα ο ένας τον άλλο, σαν να επρόκειτο για κακόγουστο αστείο. Κι όμως δεν ήταν καθόλου αστείο! Όσο περνούσε η ώρα, το κέφι απογειωνόταν με στοίβες από γαρύφαλλα που επιστρατεύθηκαν στον λουλουδοπόλεμο. Είδαν και απόειδαν οι δημοσιογράφοι, κατάλαβαν ότι προφανώς οι τραπεζίτες είναι εκτός τόπου και χρόνου και χωρίς πολλά-πολλά κατευθύνθηκαν προς την πόρτα της εξόδου, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι πρόκειται για «βαριά περιστατικά». Το θέμα βέβαια δεν έμεινε ασχολίαστο την επομένη από όλους τους συναδέλφους τους Έλληνες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους.

Όσα σας περιγράφω παραπάνω, με την βοήθεια συναδέλφου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας, είναι 100% αληθινά γεγονότα και ταυτόχρονα τραγικά. Ο καθένας μπορεί να κρίνει και να καταλάβει γιατί η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Κατάντησαν «θέατρο του παράλογου» οι συζητήσεις του λεγόμενου μεσαίου χώρου, καθώς οι περισσότεροι πιστεύουν ότι στο τέλος θα πράξουν ό,τι απαιτεί το ΑΚΕΛ, το οποίο θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί προ του κινδύνου να εκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης, με τον οποίο βέβαια δεν έχουν πολλές διαφορές στο Κυπριακό. Εγώ, πάντως, αναμένω ότι ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα «κάνει τη διαφορά» με τη νέα πρότασή του… ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών, σε όλο τον κόσμο, οι υποψήφιοι και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν, καταθέτουν τις θέσεις τους για τα πάντα. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥείναι υποχρεωμένος να απαντήσει στο μείζον ερώτημα: τι θα πράξει εάν του καταθέσουν στο τραπέζι σχέδιο, όπως το φιλοτουρκικό κείμενο του Κόφι Ανάν, το οποίο το 2004 υποστήριξε με πάθος.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση