Διαλύεται η χώρα

Η χώρα καταρρέει μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Με επιταχυνόμενο μάλιστα ρυθμό μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης. Και να σκεφτεί κανείς ότι είμαστε μόλις στα μισά της περιόδου ακυβερνησίας (αν θεωρηθεί ότι πριν υπήρχε κυβέρνηση…) και απομένουν ακόμη τρεις ολόκληρες εβδομάδες μέχρι τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Την κατάρρευση την αποδεικνύουν οι δείκτες και οι αριθμοί, με διόγκωση του πρωτογενούς ελλείμματος και διάλυση του εισπρακτικού μηχανισμού και των εσόδων του Δημοσίου. Περίπου 25-30% κάτω είναι τα έσοδα τον Μάιο.

Την κατάρρευση της χώρας και της οικονομίας της υποδηλώνει η εξαθλίωση του Χρηματιστηρίου, που «γύρισε» 22 χρόνια πίσω (485 μονάδες), στα επίπεδα τιμών του 1990, με συνολική κεφαλαιοποίηση που δεν ξεπερνά τα 20 δισ. ευρώ, όταν τις αρχές του 2008 η κεφαλαιοποίηση μόνο της Εθνικής Τράπεζας ξεπερνούσε τα 22 δισ. ευρώ! Την κατάρρευση υποδηλώνουν οι ζημιές τραπεζών και επιχειρήσεων, οι καταθέσεις που κάνουν φτερά, καθώς περίπου 4 δισ. ευρώ «έφυγαν» από τις τράπεζες μετά τις πρόσφατες εκλογές, αλλά και η σκληρή καθημερινότητα που ζούμε όλο αυτό το διάστημα, σε μια χώρα που έχει κηρύξει στο εσωτερικό της στάση πληρωμών και έχει τραβήξει… χειρόφρενο στο κυβερνητικό έργο.

Είναι σαφές ότι το επόμενο διάστημα που απομένει μέχρι τις νέες εκλογές η κατάσταση θα επιβαρυνθεί περαιτέρω. Ενδεικτική είναι η εικόνα που δίνει το Χρηματιστήριο, όπου τάση αποφυγής του ρίσκου που λέγεται Ελλάδα εκδηλώνεται καθημερινά επιθετικά. Τα διεθνή funds ρευστοποιούν πλέον όσο όσο και αποχωρούν, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι από την επόμενη ημέρα των πρόσφατων εκλογών, οι απώλειες στα πάλαι ποτέ blue chips ξεπερνούν κατά περίπτωση ακόμη και το 50%. Με αποτέλεσμα να προκαλούνται περαιτέρω προβλήματα στην τραπεζική και συναλλακτική επιχειρηματική δραστηριότητα από την κατάρρευση των μετοχικών collaterals, όσων τουλάχιστον είχαν απομείνει σε ισχύ. Και την ίδια στιγμή, η επιχειρηματική δραστηριότητα με το εξωτερικό απαιτείται από τις ξένες εταιρείες να γίνεται πλέον μόνο σε μετρητά από την ελληνική πλευρά, απαίτηση που τινάζει στον αέρα την εισαγωγική επιχειρηματικότητα, η οποία ούτως ή άλλως έχει πληγεί από την ύφεση και την κατακόρυφη πτώση της κατανάλωσης λόγω της «εξαφάνισης» των εισοδημάτων.

Καθίσταται λοιπόν ξεκάθαρο ότι η επιβίωση της ελληνικής οικονομίας και η επίπονη (γιατί θα είναι επίπονη) προσπάθεια σταθεροποίησής της απαιτούν μετά τις εκλογές σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης, μέσω έστω των απαιτούμενων συνεργασιών, εγγύηση της παραμονής της χώρας στο ευρώ, αλλά και εμπειρία διαχειριστική που θα μπορέσει να ανασυντάξει στον ταχύτερο δυνατό χρόνο έναν διαλυμένο κρατικό μηχανισμό. Απαιτείται επίσης η νέα κυβέρνηση να εμπνεύσει τους ιδιαίτερα ταλαιπωρημένους πολίτες, οι οποίοι αυτή τη φορά θα είναι εξαιρετικά δύσπιστοι και καθόλου ανεκτικοί, ότι μπορεί να αξιοποιήσει τη γενικότερη τάση που φαίνεται να διέπει πλέον την Ευρωπαϊκή Ενωση για στροφή προς αναπτυξιακές διαδικασίες.