Η Ελλάδα εκβιάζεται ωμά από την τρόικα

Του Mike Whitney
για το αμερικανικό ιστολόγιο Counterpunch

"Ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας. Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο. Ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας. Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία. Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας. (…) Στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές των απελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προκλητικά".

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από πρόσφατη επιστολή του Προκαθήμενου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, στον Έλληνα πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο.

Ενώ οι τράπεζες έχουν δανειστεί περισσότερα από 600 δισ. δολάρια με προκλητικά χαμηλά επιτόκια (1%) για μια τριετία, χωρίς όρους, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης απειλούν να σπρώξουν ένα κράτος-μέλος αυτής της νομισματικής ένωσης, την Ελλάδα, στην χρεοκοπία, λόγω του συγκριτικά ασήμαντου ποσού των 325 εκατομμυρίων ευρώ. Ένας συνασπισμός μέσα στο Eurogroup, με επικεφαλής τη Γερμανία, έχει ορίσει μια εξαήμερη προθεσμία στην Ελλάδα για να συμφωνήσει σε επιπλέον περικοπές στον προϋπολογισμό της. Εάν αυτοί οι όροι δεν τηρηθούν, η χώρα δεν πρόκειται να λάβει ένα προσυμφωνημένο δάνειο 130 δισ. ευρώ. Χωρίς το δάνειο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση θα ξεμείνει από χρήματα κάποια στιγμή στα τέλη Μαρτίου και θα κηρύξει χρεοκοπία. Και αυτό ακριβώς είναι που φαίνονται να επιδιώκουν κρυφά πολλοί στο Βερολίνο.

Εκτός από τη συμφωνία για περικοπές 325 εκατ. ευρώ, οι αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης συνασπισμού στην Ελλάδα είναι αναγκασμένοι να προβούν σε γραπτή δέσμευση ότι οι όροι της συμφωνίας θα τηρηθούν, άσχετα από το εάν θα προκηρυχθούν ή όχι βουλευτικές εκλογές. Είναι προφανές ότι η τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ και ΕΚΤ) θέλει να εξασφαλίσει την αποπληρωμή της, ανεξάρτητα από την αλλαγή που ίσως υπάρξει στην κυβέρνηση στο εγγύς μέλλον.

Η Ελλάδα έχει αντέξει ήδη πέντε συναπτά έτη οικονομικής συρρίκνωσης, χωρίς καμμία ένδειξη βελτίωσης. Η ανεργία έχει εκτοξευθεί σε νέο ρεκόρ (20,9%), ο δείκτης του χρέους προς ΑΕΠ αυξάνεται, και το κεφάλαιο εξακολουθεί να εγκαταλείπει τη χώρα. Όλες οι αποκαλούμενες "προσπάθειες διάσωσης" της τρόικας έχουν αποτύχει. Η χώρα παραμένει βυθισμένη σε μια ημι-μόνιμη ύφεση, η οποία οφείλεται στα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζονται. Και βρίσκεται στη μέση μιας ύφεσης που δημιουργήθηκε από την υιοθέτηση λάθος πολιτικών.

Την περασμένη Πέμπτη, οι τρεις αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης συνεργασίας συμφώνησαν να δεχθούν να κάνουν μεγαλύτερες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, προκειμένου να λάβουν την έγκριση για ένα νέο μηχανισμό στήριξης της τάξεως των 130 δισ. ευρώ. Τα νέα μέτρα λιτότητας αποτελούν μια άμεση και απροκάλυπτη επίθεση εναντίον των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων. Όπως επισημαίνει η εφημερίδα Athens News, πρόκειται για "την πιο βίαιη υποτίμηση εργασίας και αμοιβών που έγινε ποτέ σε καιρό ειρήνης". Οι διατάξεις αυτές περιλαμβάνουν 22% μείωση του κατώτατου μισθού, περιορισμούς στις συλλογικές συμβάσεις, σοβαρές περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση, και 22-40% μείωση των κανονικών μισθών και δώρων. Επίσης, 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν, ενώ 400 εκατ. ευρώ θα περικοπούν από τις δαπάνες των δημόσιων επενδυτικών προγραμμάτων. Έτσι, το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας καταστρέφεται, ενώ οι τράπεζες βγάζουν δισεκατομμύρια, αγοράζοντας το υψηλής απόδοσης δημόσιο χρέους με ποσά που δανείστηκαν από την ΕΚΤ.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι καλούνται να επωμιστούν ένα δυσανάλογα μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης για μια κρίση που προκάλεσαν ο οικονομικές ελίτ και οι πολιτικοί τους υπηρέτες. Η τρόικα απαιτεί τώρα από την κυβέρνηση να μειώσει τον κατώτατο μισθό σε λιγότερο από 600 ευρώ το μήνα (που είναι το όριο φτώχειας) και να καταργήσει εντελώς τα επιδόματα αδείας. Απαιτεί, επίσης, τη μείωση των επικουρικών συντάξεων κατά 35%. Αυτός ο ίδιος πόλεμος εναντίον των εργαζομένων διεξάγεται σε κάθε χώρα που επλήγη από την κρίση. Οι πράκτορες του μεγάλου κεφαλαίου έχουν αντικαταστήσει τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες στην Ελλάδα και την Ιταλία και έχουν εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση κατά του οργανωμένου εργατικού δυναμικού.

Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από άρθρο του Peter Schwarz, με τίτλο "Η λεηλασία της ελληνικής εργατικής τάξης", που δημοσίευσε η ιστοσελίδα του World Socialist Web Site(WSWS):

"Αυτό που βλέπουμε να διαπράττεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα από τις οικονομικές ελίτ είναι ακριβώς αυτό που σκοπεύουν να κάνουν προσεχώς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έχουμε γίνει μάρτυρες μιας κοινωνικής αντεπανάστασης, η οποία θα ήταν αδιανόητη πριν από μερικά χρόνια. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού καταδικάζεται σε φτώχεια, ανεργία, ασθένεια, ακόμη και σε θάνατο, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα κέρδη που διεκδικεί η διεθνής οικονομική ολιγαρχία".

Zητείται επίσης από την Ελλάδα να παραδώσει την εθνική της κυριαρχία, δεχόμενη την επιτροπεία των δημοσίων δαπανών του προϋπολογισμού της από την ΕΕ. Ο νέος "κομισάριος" θα φροντίζει ώστε τα φορολογικά έσοδα που θα εισπράττονται στο μέλλον να χρησιμοποιούνται για την πληρωμή των ξένων δανειστών της χώρας κατά προτεραιότητα, και όχι για την διάθεση ποσών για ζωτικής σημασίας κοινωνικές υπηρεσίες. Σε περίπτωση εθνικής έκτακτης ανάγκης, οι ομολογιούχοι δανειστές θα πληρωθούν πάλι κατά προτεραιότητα, προτού διατεθούν τα αναγκαία ποσά για την βοήθεια των θυμάτων των καταστροφών. Νά ποιά είναι στην πραγματικότητα η ακριβής εικόνα της περίφημης "ολοκλήρωσης της ευρωζώνης".

Οι βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα έπρεπε, υποτίθεται, να "αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη" και να "αποκαταστήσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα σε μια βιώσιμη κατάσταση", αλλά, φυσικά, όλα αυτά ήταν ευσεβείς πόθοι. Η ελληνική οικονομία είναι σε χειρότερη κατάσταση τώρα από ό,τι ήταν πριν από δύο χρόνια, όταν άρχισε η διάσωση των τραπεζών.

Και, όπως σημειώνει το περιοδικό Der Spiegel, σε άρθρο του με τον τίτλο "Είναι καιρός να σταματήσει η φαρσοκωμωδία της διάσωσης της Ελλάδας":

"Το νέο "πακέτο διάσωσης" δεν θα σώσει τη χώρα. (…) Απλά θα παρατείνει την ελληνική αφερεγγυότητα - και θα συντείνει ώστε να προκληθούν νέα δεινά για τον πληθυσμό της χώρας. (...) Για να υπάρξει μια ουσιαστική μείωση του χρέους της χώρας και για να είναι σε θέση η Ελλάδα να ξαναδανειστεί από τις κεφαλαιαγορές κάποτε, χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό κούρεμα του χρέους της. Aλλά εκτός αυτού, τα μέλη της Ευρωζώνης θα πρέπει να χτίσουν ένα τείχος προστασίας γύρω από τις υπόλοιπες χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση, ώστε να εμποδιστεί το φαινόμενο ντόμινο. Θα πρέπει να βοηθηθούν ορισμένες τράπεζες που θα αντιμετωπίσουν προβληματα, ως αποτέλεσμα του κουρέματος. Και θα πρέπει να παράσχουν στην Ελλάδα μια πραγματική ευκαιρία ώστε να ορθοποδήσει και πάλι και να αρχίσει να αναπτύσσεται μόνη της. Με άλλα λόγια, χρειάζεται ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ".

Ωστόσο, ούτε αυτοί που χαράζουν τις πολιτικές της Ευρωζώνης, ούτε οι τραπεζίτες, εγκρίνουν ένα "ολοκληρωτικό κούρεμα του χρέους", φοβούμενοι ότι τα κερδοσκοπικά στοιχήματα μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (CDS και κρατικά ομόλογα) μπορεί να προκαλέσουν ζημίες, οι οποίες θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Έτσι, έχουν βάλει τους πράκτορές τους σε θέσεις εξουσίας, ώστε να αντλούν όσο το δυνατόν περισσότερο πλούτο από τους εργαζόμενους, χωρίς να πυροδοτείται η χρεοκοπία. Τα πάντα είναι προμελετημένα.

Τον περασμένο Ιανουάριο, 25 από τις 27 χώρες της ΕΕ συμφώνησαν στην ύπαρξη μια ισορροπημένης διάταξης προϋπολογισμού, η οποία θα περιορίζει την ικανότητα των εθνικών κοινοβουλίων των κρατών-μελών να ασκούν αντικυκλική δημοσιονομική πολιτική και να μειώνουν τον δείκτη ανεργίας με τρόπους που αυξάνουν τα ελλείμματά τους. Το λεγόμενο "φρένο στο χρέος", που υποστηρίζεται έντονα από την Γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel, θα οδηγήσει σε περαιτέρω περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και την πρόνοια, ενώ συγχρόνως θα ανοίξει το δρόμο για μια βαθύτερη και πιο παρατεταμένη ύφεση.

Εν τω μεταξύ, αποτελεί σκάνδαλο το γεγονός ότι οι τράπεζες αντιμετωπίζονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από εκείνον των χωρών της Ευρωζώνης. Οι τράπεζες που δεν θα μπορούν να προμηθευτούν τη χρηματοδότηση μέσω των κεφαλαιαγορών (αφού κανείς δεν εμπιστεύεται την κατάσταση των ισολογισμών τους) θα έχουν πρόσβαση σε "απεριόριστα" δάνεια με εγγυήσεις που δεν θα γινόντουσαν δεκτές ούτε σε υπαίθριο παζάρι.

Όταν οι τράπεζες αξιοποίησαν κατάλληλα τις βαθιές τσέπες της ΕΚΤ, αντλώντας 489 δισ. ευρώ στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, δεν ήταν υποχρεωμένες να μειώσουν το προσωπικό τους, ούτε να κάνουν δραστικές περικοπές επιδομάτων και απολύσεις εργαζομένων. Δεν υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις παροχές υγείας ή να κάνουν περικοπές στις συντάξεις, ούτε όρισαν κανένα τσάρο προϋπολογισμού για να εποπτεύει τον τρόπο με τον οποίο ξοδεύονται τα ποσά τους. Τους δόθηκε πλήρης ελευθερία κινήσεων, εν λευκώ, παρ' όλο που τα ποσά που δανείστηκαν δεν χρησιμοποιήθηκαν για να επεκτείνουν την πίστωση σε καταναλωτές και επιχειρήσεις (όπως κανονικά έπρεπε), και παρ' όλο που τα δάνειά τους κρύβουν απλώς τις τεράστιες απώλειες των αποθεμάτων τοξικών ομολόγων που διαθέτουν. Με αυτό τον τρόπο η ΕΚΤ διαιωνίζει την ψευδαίσθηση της "φερεγγυότητας" στην ευρωζώνη. Είναι όλα μια απάτη.

Και διερωτώμαστε για δύο πράγματα:

Πρώτον, γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να σκύψει το κεφάλι για να πάρει δάνειο 130 δισ., όταν οι τράπεζες, με ένα νεύμα μπορούν να πάρουν όσα θέλουν;

Και δεύτερον, γιατί το ΔΝΤ υιοθετεί άλλη πολιτική για την Ευρώπη και άλλη για την Κίνα;

Ας δούμε ένα απόσπασμα από άρθρο της Wall Street Journal, με τον τίτλο "Το ΔΝΤ καλεί το Πεκίνο να είναι σε ετοιμότητα για τροχιά ανάπτυξης":

"Η Κίνα θα πρέπει να προετοιμαστεί για μια κατακόρυφη άνοδο της οικονομίας της, εάν η ανάπτυξη στην Ευρώπη πέσει σε πιο χαμηλά επίπεδα από τα αναμενόμενα", δήλωσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενισχύοντας τις εκτιμήσεις ότι το Πεκίνο θα μπορούσε να ξαναρχίσει τις δαπάνες εάν οι συνθήκες στην Ευρώπη επιδεινωθούν σημαντικά. Στην ειδική έκθεσή του για την οικονομική προοπτική της Κίνας, που κυκλοφόρησε την περασμένη Δευτέρα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προέτρεψε την Κίνα να φροντίσει το έλλειμμά της να είναι στο 2% του ΑΕΠ, αντί να προσπαθεί να το μειώσει όπως είχε προγραμματιστεί, δεδομένης της αβεβαιότητας στην παγκόσμια οικονομία.

Εάν τα προβλήματα της Ευρώπης αποδειχθούν χειρότερα από το αναμενόμενο, είναι βέβαιο ότι η Κίνα θα πατήσει γκάζι απότομα στα δημοσιονομικά της. Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με το ΔΝΤ, "η Κίνα θα είναι σε θέση να αντιδράσει κατάλληλα, αυξάνοντας τις δαπάνες της στο 3% του ΑΕΠ" (...) Ωστόσο, το ΔΝΤ προειδοποίησε ότι η Κίνα δεν θα πρέπει να επιχειρήσει οποιαδήποτε νέα πρωτοβουλία μέσω του τραπεζικού συστήματος, αλλά μέσω του προϋπολογισμού της. Η Κίνα έκανε χρήση ενός πακέτου ανάπτυξης ύψους 4 τρισ. γουάν, (περίπου 635 δισ. δολαρίων) το 2008, ώστε να αμβλύνει τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το οποίο προμηθεύτηκε, κατά ένα μεγάλο μέρος, από τις τράπεζες".

Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγούμαστε είναι ότι οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Ιρλανδοί καλούνται να τη βγάζουν με ψωμί και νερό από τώρα και στο εξής, ενώ η Κίνα θα εισπράττει γενναίες δόσεις πακέτων ανάπτυξης. Γιατί άραγε; Και προσέξτε πώς το ΔΝΤ υπαγορεύει ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο θα αναπτυχθεί η οικονομία της Κίνας: μέσω τονωτικών ενέσεων που θα της παράσχει ο Bernanke της Federal Reserve (οι γνωστές "πρώτες βοήθειες με το ελικόπτερο του Ben"). Όχι μέσω του "τραπεζικού συστήματος" αλλά με τον παλιό καλό τρόπο.

Όλα αυτά δεν αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι σχεδιαστές της τροϊκανής πολιτικής γνωρίζουν και με το παραπάνω ότι όλα αυτά τα καταστροφικά μέτρα λιτότητας δεν βγάζουν πουθενά και είναι απλώς αποκυήματα νοσηρών εγκεφάλων;

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση