Επειδή το «βαρέλι» είναι πολυπύθμενο και η υποκρισία απύθμενη (Νέο σύνταγμα)

Γράφει ο Κλεισθένης

Εξ αρχής δηλώνω ότι δεν είμαι νομικός ούτε συνταγματολόγος. Αντιμετωπίζω το σύνταγμα και τους νόμους με το περί δικαίου αίσθημα του απλού πολίτη. Οι
ορολογίες που χρησιμοποιώ πιθανόν να μην έχουν την ίδια ερμηνεία μ’ αυτήν που χρησιμοποιούν οι νομομαθείς. Ας ερμηνεύονται με την λογική του απλού πολίτη.

Ο άνθρωπος απ’ την φύση του είναι άναρχος και αυτεξούσιος, με τον όρο άναρχος εννοώ ότι δεν δέχεται εξουσιαστή.

Για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας εκχωρεί μέρος του αυτεξούσιού τους σε εξουσιαστές υπό την αίρεση ότι αυτοί θα δρουν για το καλό το δικό του και της κοινωνίας.

Αυτή η εκχώρηση γίνεται συνειδητά από όσους έχουν αντίληψη της αναγκαιότητας της και ασυνείδητα από όσους δεν έχουν αυτή την αντίληψη αλλά αποσκοπούν στην καλύτερη διαβίωσή τους.

Αυτή και μόνον αυτή η εκχώρηση, συνειδητή ή ασυνείδητη, νομιμοποιεί έναν εξουσιαστή.
Οι τρεις αρχαιοελληνικές έννοιες ισονομία, ισοκρατία και ισηγορία χρησιμοποιούνται μόνο για εντυπώσεις μιας και ουδέποτε ίσχυσαν και δεν έχουν καμία πιθανότητα να ισχύσουν. Η προσπάθεια μιας δημοκρατικής κοινωνίας είναι να μειώσει στο ελάχιστο την ανισονομία, την ανισοκρατία και την ανισηγορία.

Υποστηρίζω ότι η δράση του εξουσιαστή άλλους τους βλάπτει και άλλους τους ωφελεί. Ο νομιμοποιημένος εξουσιαστής οφείλει να δρα έτσι ώστε να βλάπτονται όσο το δυνατόν λιγότερο όσο το δυνατόν λιγότεροι και να ωφελούνται όσο το δυνατόν περισσότερο όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Εγγύηση γι’ αυτά είναι το σύνταγμα δλδ ο υπέρτατος νόμος που διέπει την κοινωνία.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι υπάρχει αναγκαιότητα σύνταξης ενός νέου συντάγματος και μάλιστα όχι αναθεώρηση του ήδη ισχύοντος αλλά αλλαγής του με συντακτική βουλή.

Επειδή συμφωνώ με την πρόταση, θα προσπαθήσω να οριοθετήσω πως οραματίζεται το σύνταγμα ένας απλός πολίτης.

Πρώτη αδιαπραγμάτευτη αρχή: «Το δίκαιο είναι υπεράνω όλων», σε αντιδιαστολή του Πλατωνικού ότι υπεράνω όλων είναι ο νόμος. Οι πολίτες οφείλουν να εφαρμόζουν και να υπακούουν μόνο δίκαιους νόμους.

Δεύτερη αδιαπραγμάτευτη αρχή: Το Ελληνικό σύνταγμα είναι υπεράνω των όσων απορρέουν απ’ την συμμετοχή της χώρας σε συμμαχίες, συνασπισμούς, ενώσεις κρατών, κτλ.

Τρίτη αδιαπραγμάτευτη αρχή: Η εθνική κυριαρχία δεν εκχωρείται, ούτε εν μέρει, για κανένα λόγο.

Τέταρτη αδιαπραγμάτευτη αρχή: Η εκάστοτε εξουσία δρα με εντολή του λαού, που αυτή και μόνο αυτή την νομιμοποιεί, και υπέρ του λαού, λογοδοτώντας σ’ αυτόν και μόνο σ’ αυτόν, μέσω των θεσμών που υπάρχουν.

Πέμπτη αδιαπραγμάτευτη αρχή: Η Ελλάδα σαν ύπαρξη προσδιορίζεται απ’ την έννοια έθνος-κράτος και προασπίζει έναντι οποιουδήποτε τους Έλληνες πολίτες αλλά και τους απανταχού της γης ομοεθνείς.

Γενικότερα:

Το σύνταγμα πρέπει να είναι γραμμένο σε κατανοητή, για τον μέσο πολίτη, γλώσσα χωρίς «νομικισμούς» και διφορούμενες διατάξεις. Οι συντάκτες του πρέπει να αρκεστούν σε μικρό αριθμό άρθρων που θα δίνουν τις κατευθυντήριες γραμμές για την ορθή λειτουργία του πολιτεύματος και την κοινωνική αρμονία. Οι λεπτομέρειες εφαρμογής του συντάγματος ανήκουν σε νόμους, την συνταγματικότητα των οποίων κρίνει η δικαιοσύνη. Η λεπτομεριολαγνεία λειτουργεί σε βάρος της σαφήνειας και επιτρέπει αντιφάσεις, παρερμηνείες και διφορούμενες εκδοχές.

Η αναθεώρηση ακόμη και η αλλαγή του συντάγματος πρέπει να επαφίεται στην κρίση του λαού όσον αφορά το πότε και ποιο θα είναι το περιεχόμενο της αλλαγής.

Η αγκύλωση στον χρόνο και τις προϋποθέσεις για την αλλαγή του συντάγματος μόνο προβλήματα και αδιέξοδα δημιούργησε.

Η μορφή του πολιτεύματος καθώς και η σαφής, ρητή και κατηγορηματική, διάκριση των εξουσιών αποτελούν αναγκαία και ικανή συνθήκη για την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας. Το αυτοδιοίκητο της δικαιοσύνης και ο ουσιαστικός διαχωρισμός κράτους εκκλησίας επίσης.

Η αναγκαιότητα παραμονής υπό τον έλεγχο του κράτους των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών οφείλει σαφώς να αναγράφεται στο σύνταγμα και να περιγράφονται επακριβώς ποια είναι.

Ορισμός θεσμού ο οποίος θα ελέγχει την εκάστοτε κυβέρνηση για την αποδεδειγμένη αθέτηση του προεκλογικού της προγράμματος, την αποδεδειγμένη δυσαρμονία κυβέρνησης και λαϊκού αισθήματος με δυνατότητα παρέμβασης μέχρι και κατάργησης της κυβέρνησης με αντικατάστασή της ή προκήρυξη εκλογών. (πχ προεδρική δημοκρατία ή γερουσία με ανάλογες αρμοδιότητες).

Φυσικά αυτές είναι κάποιες απλές σκέψεις ενός απλού πολίτη και δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν άρθρα ενός νέου συντάγματος, γι’ αυτή την δουλειά υπάρχουν οι γνώστες, οι επαΐοντες.

Έχοντας υγεία ας περιμένουμε τις εξελίξεις.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση